THE YOUNG ACHIEVERS 2019:
ศรคม กิจประสาน & ศรีญา ยงสกุล นายหัวแห่งเมืองกระบี่ 15 ปี สร้างธุรกิจหมื่นล้าน
คุณศรคม กิจประสาน (คม) และคุณศรีญา ยงสกุล (ศรี) นับเป็นคู่ชีวิตที่มีบุคลิกต่างกัน แต่ เสริมกันและกัน ส่งให้ชีวิตแต่งงานของทั้งคู่ยิ่งนานวัน ยิ่งมั่งคั่งมั่นคง คุณศรคมเป็นนักลงทุนหนุ่มที่มีผลงาน ร้อนแรงน่าจับตาเป็นที่สุด ในระยะเวลาเพียง 15 - 16 ปีนับจากที่เขาเรียนจบปริญญาโทด้านการค้าระหว่าง ประเทศกลับมาจากสหรัฐอเมริกา เขาสร้างธุรกิจ โรงแรมไปแล้ว 4 แห่ง ธุรกิจท่าเทียบเรือยอชต์ 1 แห่ง มีธุรกิจครอบคลุมทั้งบริษัทรับเหมาก่อสร้าง สวนยาง พารา สวนปาล์มน้ำมัน บริษัทขนส่งสินค้า และยังมี คอมมูนิตี้มอลล์ กับธุรกิจอสังหาริมทรัพย์อื่นๆ อีก มี บริษัทที่ต้องดูแลทั้งหมด 16 บริษัท มูลค่าธุรกิจรวมๆ นับหมื่นล้านบาท
“ผมเป็นคนสุดโต่ง ไม่มีตรงกลาง ถ้าคิดว่าวันนี้ ผมต้องทำเพื่อพ่อ เพื่อแม่ เพื่อลูก เพื่อภรรยา ผมต้อง ทำให้ได้ ไม่ว่าจะเหนื่อยแค่ไหน มันเหมือน ‘เดินพัน ด้วยชีวิต’”
เขายอมรับว่าในความสำเร็จ ภรรยาของเขามีส่วน
เกื้อหนุนอยู่ข้างๆ
“ผมเป็นคนอารมณ์ร้อนเหมือนน้ำที่เดือดปุดๆ ดีที่ ภรรยาผมเหมือนน้ำเย็น เราสองคนมาเจอกัน ผ่านไป 3 ปี 5 ปี น้ำที่เดือดปุดๆ ก็ได้น้ำเย็นค่อยๆ หล่อให้เป็น น้ำอุ่น
“ในการบริหารธุรกิจ ถ้าเป็นเรื่องบริหารจัดการ ทั่วไป จะเรื่องก่อสร้างโรงแรม ดูพิมพ์เขียว คุยกับ ธนาคาร ดูการตลาด นี่ผมจัดการเอง คุณศรีจะมอง
อยู่ห่างๆ ไม่เข้ามายุ่ง เธอบอก ‘วุ่นวาย’ แต่ถ้าเป็น เรื่องใหญ่ๆ ระดับอินเตอร์เนชั่นแนล เธอจะต้องนั่ง ด้านซ้ายมือของผมตลอด
“คณุ ศรจี บโทดา้ นบญั ชี เกยี รตนิ ยิ มจากองั กฤษตอน อายุ 20 ปเี ศษ เธอสอบเขา้ บญั ชี จฬุ าฯ ไดต้ ง้ั แตอ่ ายุ ย่าง 15 ปี คุณพ่อเธอต้องบินจากภูเก็ตเพื่อพาเธอมา รายงานตัวตามกฎของมหาวิทยาลัย ไปเรียนที่อังกฤษ เธอไปด้วยทุนทั้งหมด ไม่เสียเงินแม้แต่บาทเดียว และ กลบั มาชว่ ยธรุ กจิ คณุ พอ่ ตง้ั แตอ่ ายุ 20 ปเี ศษ เธอดแู ล การเงินและอสังหาริมทรัพย์ทั้งหมดของครอบครัวเธอ อายุงานเธอมากกว่าผมเยอะ ในด้านการทำงาน เธอ สอนผม แตใ่ นดา้ นการใชช้ วี ติ ผมสอนภรรยา
“เธอเก่งบัญชีจริง แต่เรื่องตัวเลขนี่เรื่องเล็ก ผมดูเอง ได้ แต่เรื่องวิธีเจรจา ภรรยาผมเก่งในการต่อรองครับ ผมเองบางครั้งยังมีอารมณ์ เธอนี่ deal maker ตัวจริง เธอสามารถวิเคราะห์ เราจะรุก เราจะถอย พอได้ มุมมองเธอมาประกอบกัน ผมจะได้ภาพที่จัดเจน และ คู่สัญญาผมไม่ว่าชาติไหน จะเกรงใจคุณศรีญามาก ผมนี่เจ้าของบริษัท เขายังไม่เกรงใจเท่าภรรยาผม เธอ humble พูดจานิ่มๆ แต่ประเด็นเหตุผลชัดเจน คำพูด เธอจะมาจากตัวเลขบัญชี มีความเป๊ะและเป๊ะ อีกฝ่าย เถียงไม่ออก และนี่เป็นสิ่งที่ผมหลงรักภรรยาผมมากๆ
“ผมชอบผู้หญิงเก่ง เรียนเก่ง ทำงานเก่ง ผมให้ คุณค่ามาก ผมเป็นอย่างนี้มาตั้งแต่มัธยม ผู้หญิงที่ผม ทึ่ง ต้องเก่งและฉลาดกว่าผม นิสัยผมอย่างนั้นจริงๆ แต่ผมเรียนไม่เก่งนะครับ เป็นเด็กเกเร ให้ผมมอง ตนเองในอดีต ผมเป็นเด็กไม่น่ารักแล้วกัน”
สมัยเรียน คุณคมเป็นนักกีฬาบาสเกตบอลระดับ กวาดถ้วยรางวัลเต็มบ้านของโรงเรียนทิวไผ่งาม เขา เข้าจุฬาฯ ด้วยโควตานักกีฬา ซึ่งทางมหาวิทยาลัย เลือก ‘ช้างเผือก’ ไว้เพียง 2 คนจากทั้งประเทศ และ เขาคือ 1 ใน 2 คนนั้น ผลงานด้านกีฬาของเขา คงสื่อ ได้ถึงนิสัยและสัญชาตญาณที่จะ drive to be the number one ในตัวเขาที่มีมาตั้งแต่เด็ก และส่งผลให้ เขาเมื่อมาเป็นนักธุรกิจจึงต้องขึ้นสู่ความเป็นหนึ่งให้ได้ แต่ช่วงวัยรุ่น คุณคมก็ใช้ชีวิตได้สุดๆ ไม่งั้นเขาคงพูด ไม่ได้เต็มปากว่า “ในด้านการใช้ชีวิต ผมสอนภรรยา”
ลูกนายหัวขับ Convertible เสิร์ฟอาหาร
ตระกูล ‘กิจประสาน’ เป็นครอบครัวใหญ่ บิดาของ คุณคม (คุณอุดม กิจประสาน) มีพี่น้องท้องเดียวกัน 13 คน พี่ๆ น้องๆ แยกกันทำธุรกิจหลายด้าน และเป็น หุ้นส่วนกันไปมา ครอบครัวมีทั้งธุรกิจเหมืองแร่ดีบุก สัมปทานรังนก สัมปทานป่าไม้ ธุรกิจขนส่ง สวนยาง ฯลฯ คุณอาเขาเคยได้ชื่อว่า ‘เจ้าพ่ออันดามัน’ ด้วย เป็นเจ้าของสัมปทานเหมือนแร่ ส่วนคุณพ่อเขาเอง ถือสัมปทานป่าไม้ในเขตพื้นที่สีแดง คนกระบี่ต่างเรียก นายหัว ธุรกิจหลักของท่านเป็นโรงเลื่อยหลายแห่ง ท่านคุมงานอยู่ในป่าท่ามกลางคอมมิวนิสต์เต็มป่า และกลุ่มอิทธิพลหลายกลุ่ม ซึ่งยากจะแยกว่าใครเป็น ใคร คุณพ่อคุณแม่เขาได้ตัดสินใจส่งลูกๆ ทั้ง 4 คนเข้า โรงเรียนประจำในกรุงเทพฯ ด้วยเหตุผลด้านความ
‘ผมเปน็ คนสดุ โตง่ ถา้ คดิ วา่ วนั นี้ ผมตอ้ งทำเพอื่ พอ่ เพอื่ แม่ เพอื่ ลกู เพอื่ ภรรยา ผมตอ้ งทำให้ได้ ไมว่ า่ จะ เหนอื่ ยแค่ไหน มนั เหมอื น “เดนิ พนั ดว้ ยชวี ติ ”’
ปลอดภัย ทั้งในเรื่องการจับตัวเรียกค่าไถ่ หรือใช้ คนในครอบครัวเป็นเกมต่อรองผลประโยชน์ “ยังจำได้ ช่วงที่ผลประโยชน์ภาคใต้ขัดแย้งกัน รุนแรง ไม่รู้กลุ่มไหนเป็นกลุ่มไหน ผมอายุ 13 - 14 ปี นั่งเรียนหนังสือที่โรงเรียน มีตำรวจกองปราบยืน รักษาความปลอดภัยอยู่หน้าห้องเรียน “ตัวผมเองช่วงนั้นได้เจอคุณพ่อคุณแม่ปีละครั้ง เวลาคุณพ่อมาเยี่ยม ความรู้สึกเรา ‘ไม่รู้จะได้เจอ พ่ออีกหรือเปล่า’ เพราะเดี๋ยวๆ ก็มีข่าวลูกน้องพ่อ โดนคอมมิวนิสต์ยิงตาย เดี๋ยวคนนั้นเสีย เดี๋ยวคนนี้ ตาย ความรู้สึกที่ ‘ไม่รู้จะได้เจอพ่ออีกหรือเปล่า’ ฝังใจผมมาถึงทุกวันนี้ คุณพ่อเองไปไหนมีลูกน้อง ประกบตลอด บางช่วงมีตำรวจคุ้มกัน ถึงเดี๋ยวนี้ พ่อผมเกษียณแล้ว โลกเปลี่ยนไปแล้ว แต่คุณพ่อ จะไปไหน ยังต้องมีลูกน้องตาม ท่านฝังใจไปแล้ว นั่งรถไปด้วยกัน จะคอยดูมีใครตามมาไหม มีใคร พยายามแซง ขับรถนี่ห้ามใครแซง เพราะช่วง จังหวะแซง ช่วงนั้นอันตราย เราไม่ได้ไปทำธุรกิจ ผิดกฎหมาย ทำธุรกิจถูกกฎหมายนี่แหละ แต่ด้วย ลักษณะธุรกิจที่มีผลประโยชน์เยอะ ย่อมมีคน พยายามล้วงพยายามตอด ต้องดูแลตนเองให้ได้” ช่วงที่คุณคมกำลังเรียนนั่นเอง ธุรกิจโรงเลื่อย ของครอบครัวเริ่มประสบอุปสรรค เนื่องจากรัฐบาล ประกาศปิดป่า คุณพ่อของเขาได้ตัดสินใจย้ายฐาน ธุรกิจไปทำสัมปทานป่าไม้ที่พม่า ก็ต้องเจอปัญหา อิทธิพลของชนกลุ่มน้อยและกลุ่มกองโจร แม้จะมี การจ้างคนคุ้มกันมากมาย แต่ในสภาพตอนนั้นมีคน ค้มุ กันก็ไม่มปี ระโยชน์ โรงเลอื่ ยถกู เผา สดุ ท้ายธุรกิจ ต้องปิดตัวด้วยไม่อาจสู้กับปัญหาอิทธิพลนอกระบบ ทง้ั โดนโกงดว้ ยสญั ญาทท่ี ำกนั อยา่ งหลวมๆ ครอบครวั เขายงั คงมที รพั ยส์ มบตั ทิ เ่ี ปน็ assets อกี มากมาย ซง่ึ คณุ พอ่ คณุ แมไ่ มย่ อมขาย จะเกบ็ ไวใ้ หล้ กู แตไ่ มไ่ ดม้ ี เงนิ สดหมนุ เวยี นเยอะแยะเชน่ แตก่ อ่ น ช่วงที่คุณแม่ส่งเงินให้คุณคมไปเรียนต่อต่าง ประเทศ เขาทำงานสองกะช่วงเสาร์ อาทติ ย์ สว่ นวนั ธรรมดา กลางวนั เรียน กลางคืนทำงาน ด้วย เหตุผลที่ว่า “คุณแม่ส่งให้เท่าไร ก็ไม่พอหรอกครับ ผมเอาเงินไป เทย่ี ว ผมอยนู่ วิ ซแี ลนด์ 1 ปี ซานฟราน ซสิ โก 1 ปคี รง่ึ แอลเอ 2 ปคี รง่ึ สว่ นใหญท่ ย่ี า้ ย กม็ อง หาความทา้ ทายและชอบความแปลกใหมใ่ นชวี ติ ” ช่วงอยู่สหรัฐอเมริกา คุณคมไปสมัครงานที่ร้าน อาหาร ‘สนามหลวง’ ซึ่งเจ้าของเป็นสตรีไทย เธอ แต่งงานกับอภิมหาเศรษฐีเจ้าของบริษัทผลิต ชิ้นส่วนเครื่องบินโบอิ้ง 747 คุณคมแต่งตัว เรียบร้อยไปกรอกใบสมัคร ชายเสื้อใส่เข้าใน กางเกง พูดจา ‘ครับ’ ทุกคำ แต่กัดผมสีทอง อร่ามทั้งศีรษะ แถมเป็นหนุ่มใส่ต่างหู ขับรถ สปอรต์ เปิดประทุนสายพันธุ์นักแข่งรถ Porsche Convertible เข้ามาสมัครงานเป็นพนักงาน เสิร์ฟ เจ้าของร้านให้ทำงานล้าง ห้องน้ำและหั่นผักในครัว “ทำอยู่ 6 เดือน พี่หนุ่ย (เจ้าของร้าน)
‘ผมชอบผหู้ ญงิ เกง่ เรยี น เกง่ ทำงานเกง่ ผมใหค้ ณุ คา่ มาก ผมเปน็ อยา่ งนมี้ าตงั้ แต่ มธั ยม ผหู้ ญงิ ทผี่ มทงึ่ ตอ้ งเกง่ และฉลาดกวา่ ผม’
ถึงให้ผมเสิร์ฟอาหาร นั่นเป็นคนเดียวที่ผมเรียกว่า เจ้านาย ทุกวันนี้ยังติดต่อกันอยู่ครับ ทำงานครั้งนั้น มันได้อะไรนอกจากทำงาน อยู่เมืองไทยมีแต่เที่ยว เล่นและใช้เงิน แต่การทำงาน คุณได้วินัย ได้รู้จัก คุณค่าของเงิน ได้รู้จักการเป็นลูกน้องคนอื่น สัมผัส ถึงความเมตตากรุณาจากท่าน ทุกวันนี้ยังระลึกถึง ทา่ นเสมอ”
จีบสาวขายบ้าน
แม้คุณคมจะใช้ชีวิตสุดๆ เรียนรู้ชีวิตอย่างลูก ผชู้ ายทพ่ี งึ จะรจู้ กั โลก แต่ “หนา้ ทผ่ี ม ผมไมเ่ คยทง้ิ ” เขาถือปริญญาโทด้านการค้าระหว่างประเทศกลับ บ้านพร้อมเงินเหลือติดเอทีเอ็มไม่มาก กลับมาเห็น สภาพที่สึนามิถล่มภาคใต้ เขาโอนเงินแทบจะ หมดตัว เทหน้าตักช่วยผู้ประสบภัย และเริ่มสร้าง ตัวโดยเข้าไปจับธุรกิจสัมปทานรังนกที่ครอบครัว เขาทำกันมาตั้งแต่รุ่นคุณปู่ (แต่ต้องประมูลใหม่ทุก 5 ปี) ขณะเดียวกันก็เข้าหุ้นกับเพื่อนนำอุปกรณ์ ต่อพ่วงซิมจากเชกโกสโลวาเกียเข้ามาติดตั้งให้กับ บริษัทใหญ่ๆ เพื่อลดค่าโทรศัพท์ภายในสำนักงาน ได้ราว 80% (ธุรกิจนี้ภายหลังได้เลิกไป)
ช่วงไล่ๆ กันนั้นเอง ผู้หญิงเก่งที่คบหากันมา นานปี (เกียรตินิยมพ่วงปริญญาโท) ก็ได้เลิกรากัน ไป คุณคมจึงกลับมาโสดอีกครั้ง เขาตัดสินใจบวช และไปจำวัดที่สวนโมกข์
“ปกติผมเป็นคนอ่านหนังสือไม่จบเล่ม พอมา อยู่วัด นั่งอ่านไปเรื่อยๆ อ่านไปเยอะครับ แต่ได้มา ไม่กี่อย่าง แต่ไม่กี่อย่างนั้นก็เป็นจุดเปลี่ยนมา จนถึงวันนี้ เป็นปรัชญาชีวิตที่คอยเตือนใจผมเวลา ผมทำงานเครียดๆ ไว้เตือนตนเองตั้งแต่ลืมตาตื่น นอนเลยว่า ‘ทุกอย่างมันก็เป็นเช่นนั้นเอง ทุกอย่าง ไม่ใช่ตัวเรา ไม่ใช่ของเรา ทุกอย่างเป็นสิ่งสมมุติขึ้น มาทั้งนั้น’ ที่เครียดเท่าไร มันก็แค่สิ่งสมมุติที่เรา เข้าไปยึดมั่นถือมั่น สุดท้าย คุณจะหาได้หมื่นล้าน พันล้าน มันก็เป็นตัวเลขที่อยู่ในบัญชี ไม่ใช่บัญชี คุณตัวเลขเยอะ แล้วคุณจะใหญ่ตามตัวเลขนะ เพราะคนเราก็เท่ากันหมด และท้ายที่สุดก็ต้องจาก โลกนี้ไปทุกคน คุณจะมีเงิน คุณจะไม่มีเงิน คุณจะ เป็นมะเร็ง คุณจะแข็งแรง ยอมรับสิ่งที่เกิดขึ้นอย่าง ที่มันเป็นว่า ‘มันก็เป็นเช่นนี้เอง’ อย่าไปบ้ากับชีวิต ให้มันมาก ทุกอย่างเป็นสิ่งสมมุติขึ้นมาทั้งนั้น”
คุณคมโสดอยู่ไม่นาน ก็สะดุดตาผู้หญิงเก่งคน หนึ่งเข้าจังๆ
“ผมเจอภรรยาครั้งแรกตอนไปเรียนหลักสูตร พัฒนาอสังหาริมทรัพย์สำหรับผู้บริหาร เห็นคุณศรี ผมกถ็ ามเพอ่ื นทน่ี ง่ั ขา้ งๆ วา่ ‘ผหู้ ญงิ คนนใ้ี คร’ เพอ่ื น คนนก้ี ไ็ มไ่ ดส้ นทิ กนั เจอกนั ทโ่ี ตะ๊ เรยี นนน่ั แหละ บอก วา่ ‘เธอขายบา้ น’ คำวา่ ‘ขายบา้ น’ ผมไมร่ หู้ รอกเปน็ เซลหรือเป็นเจ้าของ ก็ขอเบอร์เธอและส่ง message หาเธอว่า ‘อยากซื้อบ้าน’ ไม่ได้จะซื้อหรอกครับ จะ จีบ เธอก็ขับรถกระป๋องของเธอพาผมไปดูบ้าน คบ กนั ปคี รง่ึ ผมยงั ไมร่ วู้ า่ สถานทผ่ี มไปครง้ั แรกและครง้ั เดียวในชีวิตนั่นของคุณพ่อเธอ เพราะผมคนกระบี่ เธอคนภเู กต็
“คบกนั มาสกั ปี คณุ พอ่ เขา (คณุ คณติ ยงสกุล)
คณุ คมกดั ผมสที องอรา่ ม ทงั้ ศรี ษะ แถมเปน็ หนมุ่ ใสต่ า่ งหู ขบั รถสปอรต์ เปดิ ประทนุ Porsche Convertible เขา้ มาสมคั รงานเปน็ พนกั งานเสริ ฟ์
ไม่แฮปปี้กับผม คุณพ่อบอกว่า ‘ไปเรียกเพื่อนหนูมาพบ หน่อย’ บอกวันศุกร์ วันอาทิตย์ผมไปเลย ผมคนกล้า เผชิญหน้า คุณพ่อเธอมีบ้านหลายหลัง วันนั้น คุณศรี พาผมไปบ้านที่ไม่เปิดรับแขก เรียกว่า เซฟเฮาส์แล้วกัน อยู่ติดทะเล มีที่จอดเรือยอชต์ ผมก็คิด ‘บ้านอะไรหลาย สิบไร่ อยู่บนชายหาด’ แต่ให้นั่งกินข้าวในสวน ไม่ให้เข้า บ้านด้วย คุณพ่อถามผมทำอะไร และคิดยังไง
“กลับออกจากบ้านครั้งนั้น คุณพ่อบอกคุณศรีว่า ‘ขอ ให้เลิกเถิด ถ้าเขาไม่คิดจะแต่งงาน’ คราวนี้ผมขอนัด คุณพ่อเอง ท่านให้ไปพบที่บ้านอีกหลังที่ภูเก็ต ซึ่งผมกับ คุณศรีภายหลังได้ปลูกเรือนหออยู่ในบริเวณเดียวกันกับ ท่าน ผมไปขอคุณศรีด้วยตนเอง ไม่ได้มีผู้ใหญ่ บอก คุณพ่อตรงๆ สั้นๆ ว่าผมมีข้อดีข้อเสียยังไง และเรียน ท่านว่า ‘ถ้าศรีให้โอกาสและวางใจผม คุณพ่อไม่ขัดข้อง เราอยากมีอนาคตร่วมกัน’ ท่านพูดยาวเป็นชั่วโมงเลย ครับว่า ลูกท่านดียังไง เสร็จปุ๊บ เราก็แต่งงานกัน”
เดิมพันในวันที่ทุกสิ่งสิ้นหวัง
“ช่วงที่จะแต่งงานกับคุณศรี ผมตัดสินใจวางมือจาก ธุรกิจสัมปทานรังนก ซึ่งเป็นธุรกิจที่สร้างรายได้มหาศาล ให้กับตระกูลผมมาตั้งแต่รุ่นคุณปู่ พอมาถึงรุ่นผม ใน ครอบครัวผมไม่มีใครทำ มีผมคนเดียวที่ลงมาทำ ผม ก็ดิ้นจนได้สัมปทานคืนมา และไปนั่งนอนอยู่บนเกาะ ธุรกิจนี้ คุณต้องเลี้ยงลูกน้องดุๆ ไว้เฝ้าเกาะ เพราะธุรกิจ ที่โตมาคู่กันเลย คือธุรกิจขโมยรังนก ผมเกิดคำถามกับ ตนเองว่าทำไมผมต้องมาอยู่จุดนี้ บางครั้ง เงินก็ไม่ใช่ คำตอบ ที่พูดนี่ไม่ใช่ว่าเรามีตังค์ หรือเราไม่มีตังค์ แต่เรา ต้องนึกถึงคนที่เราจะแต่งงานด้วย นึกถึงแม่ ถ้าไม่มีเรา ใครจะพาท่านไปโรงพยาบาล ใครจะพาท่านไปเที่ยว
“ผมบอกพ่อ ‘ผมเลิก’ ซึ่งเราทำมา 30 - 40 ปี การ ตัดสินใจเลิกควรมาจากตระกูล แต่มาจากผมคนเดียว พ่อก็ไม่ว่าอะไร
“เล่าไปนี่เหมือนถูกลอตเตอรี่จังเลย เพราะช่วงไล่ๆ กันนั้น ประเทศจีนห้ามนำเข้ารังนกจากทั่วโลก จะนำ เข้าได้ต้องมีใบเซอร์ฯ เขาต้องการให้บริโภครังนกใน ประเทศเขา แต่ที่ผมเลิก ผมไม่ได้สนใจจีนจะแบนไม่ แบน รังนกผมส่งฮ่องกง การแบนของจีนจะยังไม่ กระทบจนอีก 3 - 4 ปีให้หลัง นึกๆ ดู ถ้าวันนั้นไม่เลิก ผมคงลำบากมากแน่ๆ”
คุณคมเอาเวลาคุมลูกน้องเฝ้าเกาะรังนก ไปลุยธุรกิจ โรงแรมริมทะเลระดับ 5 ดาวขนาดเล็กค่อนข้าง เอ็กซ์คลูซีฟนามว่า ‘ศาลาทะเล’ มีเพียง 55 ห้อง ที่นี่ เขาขอที่ดินบนอ่าวนางของครอบครัวมาสร้าง ที่ดินผืนนี้ คณุ พอ่ คณุ แมต่ ง้ั ใจจะแบง่ ใหล้ กู ๆ อยแู่ ลว้ ตามพินัยกรรม
“ช่วงที่ผมเปิดศาลาทะเล ลูกสาวผมเกิดพอดี (น้องยิ้ม-ศรญา กิจประสาน บุตรสาวคนเดียวของ คุณคมและคุณศรี) และปัญหาเสื้อเหลืองเสื้อแดงก็ กำลังระอุเลย โรงแรมเปิดมาวันแรก มีการปิดสนามบิน สุวรรณภูมิ แขกจองมา 70 เปอร์เซ็นต์ นี่ผมกับคุณศรีวิ่ง หาเอเจนต์ต่างประเทศมาก่อนเปิดโรงแรมนะครับ เรา ทำมาได้ดีมาก พอถึงวันเปิด cancel หมดทุกห้องเลย และไม่มีแขกอยู่อย่างนั้นปีหนึ่ง เล่ามานี่ อยากร้องไห้ วันนั้นผมยืนอยู่ที่ล็อบบี้ เป็นรีเชปชั่นเอง โรงแรมทำไป 200 ล้าน เงินยืมนอกระบบ เปิดมาสวยงาม พนักงาน ยืนเต็มโรงแรม มองหน้ากันเองไปมา ไม่ใช่แค่ 1 - 2 เดือนนะครับ แต่เกือบปีครับ”
คุณคมดิ้นจนรอด แต่ก็เจอสันดอนกลางทะเล ท่องเที่ยวรอบใหม่
“ศาลาทะเลนี่ ผมดิ้นจนเริ่มมากระเตื้องในปลายปีที่ 2 เข้าปีที่ 3 แล้วมาเกิดวิกฤติอีกรอบ เริ่มมีความขัดแย้ง ในทางการเมืองรอบใหม่ ความเชื่อมั่นของนักท่องเที่ยว ที่จะมาเที่ยวประเทศไทยลดลง พูดได้ว่าช่วงนั้นทุกคน หนักหมด ธุรกิจลงหมด ผมเองก็เหนื่อยจนสิ้นหวัง ผม
‘ถา้ ผมจะทำอะไรใหส้ ำเรจ็ ในชวี ติ นี้ แลว้ แมผ่ มไมม่ โี อกาสไดเ้ หน็ นี่ ผมจะ ไมร่ สู้ กึ ภมู ใิ จ และไมแ่ ฮปปอี้ ะไรกบั ตรงนนั้ จะใหว้ นั ทผี่ มสรา้ งเสรจ็ แลว้ มา นงั่ แฮปปขี้ า้ งคณุ แมท่ อี่ ยู่ในรปู ผมไมเ่ อา’
ถอยกลับมาถามตนเอง เราจะเอายังไงต่อกับชีวิต ผม แย่วันนี้ ถ้าผมอยู่เฉยๆ ผมก็ยังแย่อยู่เหมือนเดิม ไม่มี อะไรดีขึ้น เลิกก็เลิกไม่ได้
“สุดท้าย ผมตัดสินใจจะเดิมพันกับชีวิตอีกครั้งหนึ่ง โอกาสที่แย่ที่สุดนี่แหละ ผมควรจะต้องรีบลงทุนสร้าง โรงแรมแห่งใหม่ ก็คือฮอลิเดย์ อินน์ รีสอร์ท กระบี่ ใน ปัจจุบัน เอาให้ใหญ่ที่สุดในกระบี่เลย เพราะลงทุนตอน นี้ ขณะที่ทุกคนถอยหมด ไม่มีใครกล้าลงทุน ผู้รับเหมา กำลังจะตาย ผมจะได้ของที่ถูกที่สุด ค่าก่อสร้างถูกที่สุด การขอแบบ ขอใบอนุญาตถูกที่สุด ซื้อของก็ซื้อได้ถูก ผม จะได้โรงแรมใหญ่ในต้นทุนที่ต่ำกว่าคนอื่นและถ้าผม เลือกทุ่มลงทุนในช่วงที่ทุกคนสิ้นหวังกับเศรษฐกิจ ประเทศไทย วันที่ผมเปิดมา ทุกคนเพิ่งคิดจะเริ่มทำงาน ผมในวันนั้นไปก่อนเขาหลายก้าวแล้วครับ
“พอผมตัดสินใจอย่างนั้น ผมคุยกับคุณศรี แล้วผม กับภรรยาก็บินไปคุยกับเชนโรงแรมเกือบจะทั่วโลก บิน ไปสิงคโปร์ บินไปอังกฤษ บินไปยุโรป เพื่อดูว่า เราจะ ตกลงเลือกบริษัทไหนให้มาบริหารโรงแรมเรา สัญญา ครั้งนี้กินเวลา 15 - 20 ปี เราจะต้องเลือกบริษัทที่มี หลักการพัฒนาธุรกิจไปในทางเดียวกัน ก็เจอ IHG (Intercontinental Hotels Group) ภรรยาผมวเิ คราะหอ์ ะไร เธอคมมาก เหน็ เธอเงยี บๆ เธอคอยเปน็ พเ่ี ลย้ี งผม
“แต่ผมก็เตรียมแผน 2 แผน 3 ไว้นะครับ ถ้าวันนี้ที่ โรงแรมสรา้ งเสรจ็ เกดิ เศรษฐกจิ ทว่ั โลกยงั ไมด่ ขี น้ึ ผมจะทำ ยงั ไง ผมทำอะไร ผมมแี ผน 2 แผน 3 เตรยี มไวต้ ลอด ผมรู้ คแู่ ขง่ ผม 20 กวา่ โรงแรมคอื ใคร ผมจะทำยงั ไงใหค้ ณุ ภาพ ที่ดีกว่าเขา ผมจับตลาดครอบครัว ผมสร้างสระว่ายน้ำที่ ใหญท่ ส่ี ดุ สรา้ งสไลเดอรท์ ไ่ี มม่ ใี ครมี มี open space ทใ่ี หญ่ ที่สุด ตลาดที่กวาดได้มากที่สุด ห้องก็ใหญ่กว่าคนอื่น กำไรน้อยไม่เป็นไร แต่ถ้ามีนักท่องเที่ยวมาลงสนามบิน กระบี่สักแสนคน เราต้องเป็นโรงแรมแรกที่เขาเลือกมา และตอ้ งเปน็ โรงแรมสดุ ทา้ ยทบ่ี าดเจบ็
“ปรากฏว่า ตั้งแต่วันแรกที่ผมเปิดมาจนทุกวันนี้ โรงแรมผมไม่เคยมียอดเข้าพักต่ำกว่า 85% ในภาคใต้ ผมตดิ Top Five ของโรงแรมทป่ี ระสบความสำเรจ็ สงู สดุ ในดา้ นผลกำไร เชนชว่ ยเรอ่ื งการหาตลาดจรงิ แตไ่ มม่ าก ผมเลือกที่จะบินไปพบเอเจนต์ทั่วโลกเอง ผมออกตลาด เอง ไม่ใช่มีแขกมาพักจากทั่วโลกเพราะเชนอย่างเดียว นะครบั
“การจ้างเชนมาช่วยบริหาร ผมจะไม่ต้องเสียเวลา ในชีวิตผมไปกับสร้างแบรนด์ การสร้างแบรนด์ต้องใช้ เวลาครับ และที่สำคัญอีกอย่างที่คนมักไม่นึกถึง คือจะ ช่วยให้ value of land ของที่ดินในบริเวณนั้นมีมูลค่าเพิ่ม ขึ้นตั้งแต่วันแรกที่เซ็นสัญญาครับ”
คุณคมและภรรยาไม่ได้สร้างแค่โรงแรมฮอลิเดย์ อินน์ เขายังสร้างพลาซ่าในลักษณะคอมมูนิตี้มอลล์ใน บริเวณนั้นด้วย มูลค่าทรัพย์สินเพิ่มขึ้นทันที ภายหลัง ทางเชนได้ขอให้นำ ‘ศาลาทะเล’ เข้ามาเป็นส่วนหนึ่ง ของฮอลิเดย์ อินน์ รีสอร์ท กระบี่
ก้าวสู่ธุรกิจหมื่นล้าน
หลังจากนั้น เขารุกเพิ่ม จัดสร้างโรงแรมแห่งที่ 3 คือ
ฮอลิเดย์ อินน์ เอ็กซ์เพรส กระบี่ ขนาด 220 ห้องบน
พื้นที่ 12 ไร่
“ผมใช้เวลาก่อสร้างตั้งแต่คุยกับทีมงาน ขออนุญาต ออกแบบ ตอกเสาเข็มจนกระทั่งวันเปิด ทั้งหมด 14 เดือน ในวงการเคลมกันว่า เป็นโรงแรมที่มีคุณภาพและ การก่อสร้างเร็วที่สุดแห่งหนึ่งในประเทศไทยครับ
“คุมเวลาได้ คุมเงินได้ คุมคุณภาพได้ คุมตลาดได้ เป็น 4 กุญแจไขความสำเร็จ ทุกโครงการเดี๋ยวนี้ครึ่ง หนึ่งช้ากว่ากำหนด พูดกันในแง่ธุรกิจ คุณพลาดช้าไป แค่เดือนเดียว แต่สมมุติคุณลงทุน 300 ล้าน ดอกเบี้ย เท่าไรในแต่ละเดือน คุณต้อง ‘เร็ว’ ครับ”
แต่ที่คุณคมเร่งทุกอย่างแบบดับเครื่องชน มีเหตุผล อีกอย่าง นอกเหนือจากเหตุผลทางธุรกิจ “ช่วงที่ผม ตัดสินใจจะทำหรือไม่ทำ คุณแม่ผมอยู่ห้อง ICU ท่านติด เชื้อในกระแสเลือด อาการดีขึ้นแล้วครับ แต่ยังไม่รู้จะ อะไรยังไง ผมนั่งเฝ้าท่าน คิดอยู่ว่า โรงแรมนี้ถ้าสร้างให้ เสร็จใน 1 ปี และคุณแม่ได้เห็น ผมจะมีความสุขที่สุดไป ตลอดชีวิต เอาจริงๆ ผมคิดเท่านั้นครับ ผมไม่ได้มีอะไร คิดซับซ้อน ผมเป็นคนไม่ได้ซับซ้อนขนาดนั้น”
และแรงบันดาลใจที่อยากสร้างตัวให้คุณแม่เห็นอีก อยา่ ง กค็ อื “ผมเหน็ แมผ่ มทเ่ี คยเปน็ คหบดที ร่ี วยทส่ี ดุ ของ จังหวัดกระบี่ สมัยก่อนไม่เคยต้องเหยียบธนาคารเอง พนกั งานธนาคารมาหาถงึ บา้ น เวลาเขา้ มาหาแมผ่ ม หลงั เขาจะโคง้ เปน็ รปู ตวั ยเู ขา้ มาเลย แตว่ นั ทผ่ี มกลบั จากเมอื ง นอก แม่ผมต้องนั่งรถกระบะไปธนาคารเองและยืนรอที่ เคานเ์ ตอรธ์ นาคารเปน็ ชว่ั โมงเพอ่ื เบกิ เงนิ ผมรบั ไมไ่ ด”้
และในเวลาไล่ๆ กับที่สร้างโรงแรมแห่งที่ 3 เขายัง ลงทุนสร้าง ‘กระบี่โบ๊ทลากูน’ เปลี่ยนท้องนาให้กลาย เป็นท่าเทียบเรือยอชต์กับอู่ซ่อมเรือ พร้อมคอนโดมิเนียม ที่ไม่สูงนักรอบๆ ท่าเทียบเรือ กลายเป็นชุมชนของนักเล่น เรือใบ และหนุ่มสาวยัปปี้ที่ชอบพักผ่อนไปกับการล่องเรือ ยอชต์ในทะเล
หลังจากนั้นคุณศรีได้ขอให้คุณคมเพลามือจากการ ขยายอาณาจักรธุรกิจ เพราะทั้งคู่ก็มีบุตรแค่คนเดียว คุณคมก็เห็นด้วยกับภรรยา
แต่คงด้วยโชคชะตากำหนด มีผู้ใหญ่มาขอให้คุณคม ช่วยหาคนซื้อที่ของท่านบนเกาะยาวใหญ่หน่อย ด้วย ความเกรงใจ คุณคมก็ถือเป้นั่งเรือไปดูที่ที่เกาะ และนั่น ได้กลายเป็นโปรเจกต์โรงแรมอินเตอร์คอนติเนนตัล ยาวใหญ่ รีสอร์ท ระดับ 5 ดาว พร้อมมารีน่ากลางทะเล อีก 1 แห่ง และเรสิเดนซ์หลังละ 3 ล้านดอลลาร์สหรัฐฯ ในเวลาต่อมา
“พอผมเห็นที่ผืนนี้ ผมตกใจ ที่มันสวยเหลือเกิน หน้าหาดติดทะเลยาว 1 กิโลเมตร และเวลาน้ำลง คุณ จะเห็นชายหาดค่อยๆ ลาดลงทะเลเหยียดยาวเกือบ กิโลเมตรได้ มีปูลมตัวเล็กๆ นับล้านๆ ตัววิ่งให้คุณเห็น บนพื้นทรายขาว เม็ดทรายเล็กละเอียด น้ำขึ้นสูงสุดก็ แค่เอว ต่อให้ลูกคุณ 5 ขวบก็ไม่มีวันจมน้ำที่นี่ ด้านหลัง มองเห็นวิวภูเขาไล่ซ้อนกันไปมา ช่วงเช้าๆ ออกวิ่ง
‘เวลาผมทำอะไร ผมไม่ไดม้ อง แคว่ นั นี้ หรอื อนาคตขา้ งหนา้ ผม มองไปจนถงึ วนั ที่ไมม่ ผี ม และ ผมไมอ่ ยแู่ ลว้ ’
หมอกลอยคลุมขุนเขา วิวสวยมากๆ ครับ
“แต่ที่สวยก็ไม่ได้หมายความว่าจะสร้างโรงแรมได้ ทุกแห่ง ที่ดินตรงนี้ยังได้เปรียบตรงอยู่ห่างจากสนามบิน ภูเก็ต 30 นาที อยู่ห่างจากสนามบินกระบี่ 30 นาที ดู แผนที่ดีๆ ก็เห็นว่าเป็นเซ็นเตอร์ใกล้แหล่งท่องเที่ยว สำคัญๆ ทั้งเกาะพีพี หมู่เกาะพังงา มองซ้ายเห็นเกาะ ห้อง นั่งเรือไปทางขวาก็ถึงทะเลแหวก หลังจากนั้นสอง อาทิตย์ ผมตัดสินใจบินไปหาพนักงานผมที่ยุโรป ยังไม่ บอกภรรยาครับ บอกแล้วจบเลย ผมให้พนักงานช่วยไป เช็กกับเอเจนต์ระดับ Top 20 ทุกแห่งว่าคิดยังไงกับ destination ตรงนี้ เอเจนต์แต่ละแห่งก็วิเคราะห์มาให้
“กลับมา ผมมานั่งเช็กตัวเลขอสังหาริมทรัพย์แถว นั้น และเริ่มทำการบ้านตอนลูกและภรรยาหลับ ดูความ เป็นไปได้ของตลาด ผมเดินตลาดเองมาเป็น 10 ปี ผม จะรู้ว่าตลาดตรงไหน ควรลง ไม่ควรลง ผมต้องใช้เงิน เกือบ 3,000 ล้าน”
ด้วยเครดิตที่คุณคมมีกับธนาคารตลอดเวลาที่ทำ ธุรกิจมา ธนาคาร 14 แห่งได้ปล่อยกู้ตามที่ขอ หลังจาก นั้น คุณคมยังได้ซื้อที่ดินอีก 96 ไร่บนภูเขาภูเล็กๆ สอง ลูกเพื่อมาต่อกับที่ดินผืนแรก ทำให้โรงแรมแห่งใหม่ ของเขาไม่เพียงจะมีหน้าหาดติดทะเลถึง 1 กิโลเมตรไว้ นอนเล่นดูพระอาทิตย์ขึ้น แต่ยังมีวิวเชิงผาบนภูเขาไว้ให้ คุณนั่งดินเนอร์ชมพระอาทิตย์ตกดินและชมปลายฟ้าที่ ค่อยๆ เปลี่ยนสีอยู่ด้านหลังหมู่เกาะพังงา
“บนเขา ผมจะสร้างวิลล่าสัก 60 หลัง” คุณคมเล่า แพลนฝันของเขาให้ฟัง “ด้านหน้าจะเป็นตึกโรงแรม 8 ตึก ด้านหลังจะเป็นวิลล่าริมเลก อยู่ริมขุมน้ำขนาด ใหญ่ มองไปเห็นนาข้าว เห็นควายกินหญ้า ดูวิถีชีวิต ชาวบ้าน จะมีกลุ่มลูกค้าตะวันออกกลางที่ไม่สนใจ ทะเล แต่ต้องการความเป็นส่วนตัวบนภูเขา จุดนี้จะ ลักซ์ชัวรีสำหรับเขา
“และจะมี ‘วิลล่า ออน บีช’ ที่มองจากตึกโรงแรม จะเห็นเป็นลานสนามหญ้ากว้างๆ ต้องเดินบนบีช ถึงจะ เห็นว่ามีวิลล่าหลังเตี้ยๆ เหมือนซุกอยู่ใต้สนามหญ้า ผม เป็นนักเรียนนิวซีแลนด์มาก่อน ผมชอบหนังเรื่อง Hobbit มาก วิลล่าพวกนี้จะเหมือน Hobbit house
“และบนชายหาดที่เดินห้าก้าวก็หล่นลงทะเล ผมจะ สร้างเรสิเดนซ์ 55 หลัง หลังละ 3 ล้านดอลลาร์สหรัฐฯ
“คนที่จะซื้อบ้านริมทะเลหลังละ 3 ล้านดอลลาร์ สหรัฐฯ ได้ ถึงเขาไม่มีเรือยอชต์ ก็ต้องเช่า ไม่เช่าก็ต้อง ใช้ของเรา ผมจะสร้างท่าเทียบเรือยอชต์กลางทะเล หาดด้านหน้าโรงแรมเป็นชายหาดตื้น สร้างมารีน่าไม่ได้ แต่ที่ดินผมอีกด้านที่ติดภูเขาเป็นทะเลน้ำลึก ตรงนั้น เหมาะ”
ขณะนี้การก่อสร้างตัวโรงแรมคืบหน้าไปราว 70 เปอร์เซ็นต์ พร้อมจะเปิดให้บริการกลางปี 2563 คุณคม เริ่มทาบทามนักธุรกิจตระกูลใหญ่ๆ ของเมืองไทยมาซื้อ เรสิเดนซ์ริมทะเลของเขา
“เวลาผมทำอะไร ผมไม่ได้มองแค่วันนี้ หรืออนาคต ข้างหน้า ผมมองไปจนถึงวันที่ไม่มีผมและผมไม่อยู่แล้ว ทำงานทุกวันนี้ เป้าหมายก็คือ จะทำยังไงถ้าถึงวันที่ผม ไม่อยู่แล้ว แต่พนักงานทั้งหมดของผมอยู่ได้ พี่น้องผม ทง้ั หมดอยไู่ ด้ ภาระหนส้ี นิ อยไู่ ด้ ถา้ ผมวางแผนและระบบ ไปถงึ จดุ นน้ั ผมถอื วา่ ผมประสบความสำเรจ็ ความสำเรจ็ ไม่ได้อยู่ที่มีเงินเท่าไร แต่อยู่ที่องค์กรที่ผมสร้างขึ้นมากับ มอื ตอ้ งอยไู่ ดด้ ว้ ยระบบและความมน่ั คง
“กับเพื่อนร่วมงาน ผมไม่ได้มองว่าเป็นแค่พนักงาน ที่เราจ่ายเงินเดือน แล้วเขาต้องทำงานให้เรา เรามองเขา เป็นเพื่อนร่วมงาน เป็นผู้มีบุญคุณที่ทำให้เรามีวันนี้ ไม่มี คนเหล่านี้ คุณจะเก่งยังไงก็คงไม่ได้ เขาก็หนึ่งชีวิตเท่า เรา คุณมีครอบครัวอย่างเดียว คุณอยู่บนโลกนี้ไม่ได้”
พนักงานคุมเงินของคุณคมคนหนึ่ง เคยประสบ อุบัติเหตุรถชนประสานงา อยู่ในสภาพอัมพาต เธอ ไม่ได้แต่งงานและไม่มีครอบครัว คุณคมได้เซ็นจ่ายเงิน เดือนให้เธอทุกเดือนขณะที่เธออยู่ในสภาพอัมพาต เขาบอก “จ่ายเงินเดือนไปจนตายจากกัน” แต่ผ่านไป 5 ปี เธอเริ่มกระดิกเท้าได้ และด้วยวินัยที่ไม่ย่อท้อกับ การทำกายภาพ เธอเริ่มเดินได้ สุดท้าย กลับมาทำงาน ให้คุณคมได้อีกครั้ง
“สิ่งที่ผมภูมิใจกับการสร้างธุรกิจมาจนทุกวันนี้ นอก เหนือจากที่ได้ทำให้คุณแม่ผมภูมิใจแล้ว ผมได้สร้าง งาน สร้างรายได้ให้คนจำนวนหนึ่ง ผมมองเห็นคนกว่า หนึ่งพันชีวิตที่เขาได้รับเงินเดือนจากผม ไปจ่ายค่าเทอม ลูก ไปให้พ่อแม่เขา นี่คือที่สุดของชีวิตแล้ว เราได้สร้าง งานให้กับคนเป็นพันชีวิต”
ไม่ง่ายที่จะสร้างธุรกิจมูลค่าร่วมหมื่นล้านได้ภายใน ระยะเวลาเพียง 14 - 15 ปี แต่คุณศรคมและคุณศรีญา ทำให้เห็นแล้ว ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อว่า คนเราทำได้
‘ถงึ วนั ทผี่ มไมอ่ ยแู่ ลว้ พนกั งานทงั้ หมดของผมอยู่ได้ พนี่ อ้ งผมทงั้ หมดอยู่ได้ ภาระหนสี้ นิ อยู่ได้ ถา้ ผมวางแผนและระบบไปถงึ จดุ นนั้ ผมถอื วา่ ผมประสบความสำเรจ็ ’