Satürn araştırmalarının tarihçesi

Satürn yüzlerce yıl boyunca gözlemlendi. Galileo’nun 17. yüzyılda icat ettiği teleskop sayesinde gezegenin halkaları ile tanıştık. Filmi hızla ileri sarıp günümüze gelirsek, artık Satürn’ü inanılmaz netlikte görebileceğimiz ticari teleskoplar bulmak mümkün. Buna ek olarak, yer ve uzayda kurulu teleskopları kullanan bir ekip sık sık gözlem yapıyor ve güncellemeleri tüm Dünya ile paylaşıyor.

Son birkaç on yıl içinde Satürn’ü bir dizi uzay aracıyla da ziyaret ettik. İlk gezegenlerarası araştırmacı NASA’nın Pioneer 11 uzay aracıydı; 1 Eylül 1979’da Satürn’e ulaşan ilk araç oldu. Bundan sonra NASA’nın iki Voyager sondası da gezegeni ziyaret etti, Dünya’ya tarihi görüntüler gönderdi, Satürn’ün uydularını keşfetti ve daha önce hiç görmediğimiz yüzey detaylarını iletti. Voyager 1 Satürn’ün yanından 12 Kasım 1980’de, Voyager 2 ise 26 Ağustos 1981’de geçti.

Satürn’e yapılan en verimli ziyaret 1 Temmuz 2004’te gerçekleşti. NASA, European Space Agency (ESA) ve Agenzia Spaziale Italiana (ASI) ortaklığı ile üretilen Cassini uzay sondası Satürn’ün yörüngesinde 13 yıl boyunca kaldı. Beraberindeki, ESA’nın Huygens yüzey araştırma aracı ise 14 Ocak 2005’te Titan’a indi. Oldukça uzun bir süre hizmet veren Cassini muhteşem fotoğraflar çekti ve çok önemli veriler topladı, hatta gezegenin halkalarının içine ilk defa giren uzay aracı oldu. Bu son “büyük finalde” sonda, “Cassini Ayrımı” adı verilen, A ve B halkalarının arasındaki bölge hakkında çok önemli veriler topladı.

Bu görev hala astronomların hafızalarında taze şekilde duruyor, zira Cassini’nin

Satürn ziyareti sırasında topladığı veriler hala analiz ediliyor. Bu durum, yakın gelecekte Satürn’ü hedef alan bir uzay görevi göremeyeceğimiz anlamına geliyor. Ancak ümidimizi kaybetmeyelim, çünkü bilim dünyası Satürn’ün uydularını bir kere daha ziyaret etmeyi konuşuyor. Örneğin, NASA’nın

Dragonfly görevi 2026’da Titan’ın yüzeyine bir dron indirmeyi ümit ediyor.

Satürn’de bir gün yaklaşık 10 saat 40 dakika, bir yıl yaklaşık 29,5 Dünya yılı sürüyor. Astronomlar Satürn’ün uydularını kontamine etmek istemediği için, 15 Eylül 2017’de Cassini uzay sondası Satürn’ün atmosferine kontrollü bir giriş yaptı. Satürn, Güneş Sistemi’nin yörünge düzlemine göre yaklaşık 27 derece eğik. Bunun anlamı, halkalı gezegende Dünya’ya benzer mevsimlerin yaşanıyor olması. Dünya’nın eğimi 23,5 derece. Satürn’ün halkaları yedi bölümden oluşuyor. Ana halkalara A, B ve C, daha soğuk olan diğer halkalara ise D, E, F ve G adı veriliyor. Satürn Dünya’ya göre eğik olduğu için halkalar her 29,5 yılda iki kez “kayboluyor”. Altta: Dragonfly görevi Satürn’ün en büyük uydusu Titan’ı inceleyecek. Bu gezegenin adı Roma tarım ve zenginlik tanrısından geliyor. Satürn, aynı zamanda Jüpiter, Neptün, Plüton, Juno, Ceres ve Vesta’nın da babası. Satürn’ün manyetik alanı Dünya’nın manyetik alanından 578 kat daha güçlü ve teorik olarak gücünü gezegenin sıvı metalik hidrojen katmanından alıyor.