Yıldızlararası

YILI: 2014 YÖNETMEN: Christopher Nolan OYUNCULAR: Matthew McConaughey, Anne Hathaway ve Jessica Chastain

İnsanlığın kendine alternatif bir dünya arayışı birçok bilim-kurgu filminin temelini oluşturur ancak sadece çok azı Christopher Nolan’ın kuantum melodraması olan

Yıldızlararası kadar teorik fizik gerçeklerine dayanıyor. Matthew McConaughey filmde, hızla çoraklaşan bir Dünya’da çiftçilik yapmaya başlayan eski astronot Joe Cooper’ı canlandırıyor. Ancak emekliliği, bir solucan deliğinin ötesinde yaşanabilir dünyalar arama görevine katılması ile son buluyor.

Filmin sunduğu bir çok şey tamamen teorik olsa da Nolan gerçek bilimsel teorilere sadık kalma fikrinden hiç vazgeçmedi. Filmde, bir solucan deliğinin olay ufkundan geçiş sahnelerini canlandırabilmek için Nolan, Nobel ödüllü fizikçi Kip Thorne’dan destek aldı. Thorne bilgisayar efektleri ekibinin uzay-zaman bozulmalarını görselleştirebilmeleri için bir dizi denklem sağladı. Işık hızı limitini geçmeyi öğrenene kadar bu efektlerin ne kadar gerçekçi olduğunu bilemeyeceğiz ancak neyin daha güzel görüneceğinden ziyade astrofiziğin en güncel teorilerini temel alan Nolan, filmi bilim-kurgunun da ötesine taşıdı.

Einsten’ın görelilik teorisinde yer alan zaman genişlemesi sadece konuyu derinleştirmiyor aynı zamanda hüzünlü bir dram unsuru ekliyor. En can alıcı sahnelerden birinde, McConaughey’nin oğlundan gelen onlarca yıl boyunca kaydedilmiş mesajları izlediğinde, kendisi için henüz aylar geçmiş olmasına rağmen döndüğünde çocuklarının yaşlanmış ve hatta ölmüş olacağı gerçeğini idrak edip gözyaşlarına boğulduğunu görebiliyoruz. Bu durum, derin uzay yolculuğuna dair dezavantajların gerçek ve duygusal boyutlarını gözle önüne seriyor.

Sağda: Filmde tasvir edilen karadelik görseli, 2019 yılında yayınlanan gerçek karadelik fotoğrafına benziyor

Sol üst: Cooper, insanlığı kurtarabilmek için çocuklarını ve evini geride bırakıyor

Sol alt: Yıldızlararası astronotları başka bir dünyanın yüzeyinde yürüyorlar