Heinrich Wölfflin | 1864-1945)

Alman/İsviçreli sanat tarihçisi; 1864’te Winthertur’da doğdu; 1945’te Zürih’te öldü.

Wölfflin, Basel Üniversitesi’nde Jakob Burckhardt’ın yanında sanat tarihi ve tarih, Berlin Üniversitesi’nde Wilhelm Dilthey’ın yanında felsefe eğitimi aldı. Babası

Eduard Wölfflin’in klasik filoloji dersleri verdiği Münih Üniversitesi’nde felsefe doktorasını arkeolog Heinrich Brunn’un danışmanlığında yaptı. İnsanın mimari biçimlere ilişkin algısını konu alan ve sanat tarihi disiplininin ortaya çıkışında kurucu metinlerden sayılan Prolegomena zu einer

Psychologie der Architektur (Mimarlık Psikolojisine Giriş) başlıklı tezini 1886’da kitaplaştırdı. Mezuniyetinden sonra İtalya’da bir yıl süren araştırmanın neticesi olan Renaissance und Barock’u (Rönesans ve Barok) 1888’de yayımlandı. 1897’de Jakob Burckhardt’ın ölümü ardından Basel Üniversitesi’nde sanat tarihi kürsüsünün başına geçti. Die Klassische Kunst (Klasik Sanat) adlı kitabı 1898’de basıldı. Wölfflin, 1901-1912 arasında Berlin, 1912-1924 arasında Münih ve 1924-1934 arasında da Zürih Üniversitelerinde öğretim üyeliğini sürdürdü. Avrupa sanatının 16. ve

17. yüzyıllarındaki biçimsel gelişimini incelediği ve en önemli kitabı olan Kunstgeschichtliche Grundbegriffe’yi (Sanat Tarihinin Temel Kavramları) 1915’te yayınladı. Sözkonusu kitap Rönesans’tan Barok’a geçiş meselesini morfolojik bir analiz aracı olarak ele alarak, üslup değişimlerinin genel tarihsel yasaları gibi düşünülebilecek biçim üretim kategorileri teşhis etmeyi amaçlar.