SAKİN, DİNGİN VE GÜÇLÜ
Gördüğü her şeyin özünü yakalayıp kendine özgü şiirsel bir dille aktaran Utagawa Hiroshige, geleneksel Japon resim sanatı Ukiyo-e’nin bilinen son büyük sanatçısı. Onun geçici dünyaya spiritüel bir bakış sunan kış manzaraları arasında ilham dolu bir yolculuğa çıkıyoruz.
Geleneksel Japon resim sanatı Ukiyo-e 17. ve 19. yüzyıl arasında baskıcı bir ideolojiye sahip Edo döneminde ortaya çıkmıştır. Ahşap baskı tekniğiyle uygulanan resimler dönemin kısıtlamalarına bir tür başkaldırı niteliği taşımış, eserlerde fani dünyanın geçiciliği, sıradan insanların günlük hayatı ve doğa tasvirleri gibi konular işlenmiştir. Klasik Japon resim sanatı
Yamato-e akımının devamı sayılan Ukiyo-e akımının en belirgin özelliği ise eserlere fantastik ve hayali bir hava katan perspektif açılarıdır.
1797’de samuray bir ailenin çocuğu olarak Edo’da yani Tokyo’da doğan Hiroshige, 14 yaşında bir ressamın yanında çırak olarak sanat hayatına ilk adımını atmış. İlk döneminde ustalarının işlerinden etkilenmiş, eserlerinde savaşçıları, samurayları, kadınları ve oyuncuları resmetmiş. 1830’lu yıllarda yeteneğinin zirvesine çıkan Hiroshige, kuş ve çiçek figürleriyle kendi ideal peyzaj tasarımlarını yaptığı baskılara imza atmış. Edo ile Kyoto arasında 53 gün süren bir yolculukta gördüğü her şeyin eskizini yaptıktan sonra ortaya çıkarttığı ‘Tōkaidō’nin Elli Üç İstasyonu’ serisiyle yakaladığı başarı, onu tüm zamanların en popüler Ukiyo-e sanatçılarından birine dönüştürmüş. Kariyerinin üçüncü evresinde peyzaj ve manzaraya yönelen Hiroshige’nin toplamda 5.000’den fazla baskı ürettiği ve bunlardan bazılarının 10.000’e kadar kopyalandığı tahmin ediliyor. Hiroshige’yi bu denli özel yapan ise aslında daha önce hiçbir sanatçının yakalayamadığı her şeyin özünü basit bir dille resmedebilme yeteneği ve eserlerinde insani dokunuşları hissettiren, etkileyici ve samimi tavrı.