Niye patronlar hiç ödün vermez?

Merhaba Evrensel okuyucuları. Ben bir işçi olarak hayata tutunmaya çalışmaktan yoruldum. Her geçen gün bir diğerini arar olduk. Döviz sürekli artıyor, Türk lirası değer kaybediyor. Temel ihtiyaç maddeleri, gıda fiyatları da peşi sıra yükseliyor. Enflasyon da yükselişte. Maaşlarımız cebimize girmeden eriyip gidiyor. Bir de vergi makasına girdik mi hapı yuttuk. Elde avuçta bir şey kalmıyor. İnanır mısınız, geçen hafta domates alamadık. Pazar, market el yakıyor. Her geçen gün eksiye gidiyoruz. Biz eksiye gitmekten ne zaman kurtulacağız? İşçi kimliğimize ne zaman bürüneceğiz? Her olumsuzlukta ödün bizlerden bekleniyor. Çarşı pazar gezerken her şeyin ucuzunu bulmaya çalışıyoruz. Her ay faturalar geldiğinde hanımın yüzü düşüyor. Bizim için iyiye giden bir şey yok.

Yaz gelse tatile ancak memlekete anne babamızın yanına gidebiliyoruz. Eylül ayı gelse okul masrafı, kış gelse yakacak masrafı, bahar gelse giyecek masrafı... Bir türlü belimizi doğrultamıyoruz gidiyor. Her gün, her zaman ayrı bir mücadele bizimkisi. Kafayı bir doğrultsak, nelerin olup bittiğini bir anlayabilsek. Yoruldum. Her gün bir önceki yılı aramaktan yoruldum.

Etrafıma bakıyorum kriz kapıda. Kriz olsa bizler ne yaparız hiç bilemiyorum. Patronlar en ufak bir krizde bizleri silkeler. En önce de biz otomobil sektörü bu durumdan etkilenir. Yeniköy fabrikasında çalışan arkadaşlarımızın durumu ortada. 3 gün izne gönderildiler, üstelik ücretlerinin de yüzde 24’ü kesilecek. Aynı uygulamayı 2009 krizinde de yapmıştı Ford ve hepimizi perişan etmişti. Durum kötü anlayacağınız. 2009 krizinde bile Ford kâr edebiliyorken, kısa çalışma ödeneğinden yararlandı. Devlet teşviki aldı, bizlerin ücretleri de devlet tarafından ödendi. Üstelik de İşsizlik Sigortası Fonundan. Yani yine bizlerin parasıyla, patronlar ellerini yine taşın altına sokmamıştı.

Niye patronlar hiç ödün vermez? Dostlar bizim halimizi bizden başkası anlamaz. Biz de halen sınıf bilincine ulaşamadık. Her birimiz sınıf bilincine ulaşmak için çalışmalı, olanı biteni sorgulamalıyız. Eğer bu mektubu okuyorsanız sadece bu mektubu okumakla sınırlı kalmayın örneğin. Evrensel’in diğer haberlerini, köşe yazılarını da okuyun. İşçi adına hangi adımlar atılmış, çıkarılan yasalar işçilerin lehine mi, aleyhine mi öğrenin lütfen. Ben öyle yapıyorum. Evrensel’i her gün okumaya gayret ediyorum. Hangi fabrikada ne olmuş, ekonomideki gelişmeler biz işçileri nasıl etkileyecek bunları öğrenmeye çalışıyorum. Emin olun ki çok şey öğreniyorum. Gerçekten de şuna inanıyorum. Krizden ve de sermayeden ancak ve ancak bu bilinç bizleri kurtarır. Yan yana gelmemizi, birlikte mücadele etmemizi de bu bilinç sağlar.