ESTİRİLEN ŞİDDET, BÜTÜN İŞÇİ SINIFINADIR

Peki... Sanki aradan bir asır geçmemiş gibi... Nedir işçilerin taleplerini benzer kılan? Nedir işçilere yine yaşatılan baskı, gözdağı ve zulüm?

Çünkü deyim yerinde ise; 3. havaalanı sadece 3. bir havalimanı değildir artık. O, tıpkı öncesinde Halkalı’da olduğu gibi; yemek tabaklarından kurtlu et çıktığı için iş bırakan, sokağa dökülen yüzlerce inşaat işçisinin sesidir. O, sendikasız, kuralsız ve iş cinayetleri ile burun buruna çalışan, üç kuruşunu bile alamayan güvencesiz işçilerin nefesidir. O, metalde, camda ve daha bir çok iş kolunda hakları tırpanlanan, TİS öncesi talepleri baskılanan işçi sınıfının bir parçasıdır. O yüzden estirilen şiddet, yaşanan baskı bütün işçi sınıfınadır. Aradan bir yüzyıl geçmiştir, evet ... Ama bu zaman zarfında gerçekleşen işçi devrimleri ve tek tek ülkelerde mücadelelerle elde edilen işçi sınıfı kazanımları da bir bir yok edilmiştir. Kapitalizm bugün için dünyanın efendisidir ve bu yüzden ne “sosyal devlet” lafına ne de sendikal kazanımlara tahammülü vardır. Son kırıntıları yok edilmekte olan hak ve kazanımlar da bu yüzden sadece Türkiye’de değil küresel ölçekte tehlike altındadır. İşçi sınıfının görevleri büyümüştür. Yine de... Zincirlerinden boşanmış bu saldırı dalgası, işçi sınıfı mücadelesinin yükselişine işarettir.

Gözaltına alınan, tutuklanan inşaat işçileri “Köle değiliz” diyor, Doğrudur.. Zincire vurulmuş her köle, köle değildir ve Spartaküs’ten beri bu

hep böyledir.