Ben eşimin arkasındayım ve onunla gurur duyuyorum

Bu yapılan haksızlık ve adaletsizlikten dolayı (en kibar bu kelimeler, daha çok şey söylemek isterdim) söze nereden başlayacağımı bilmiyorum gerçekten. Ben orada, o direnişte haksızlığa uğrayanlardan sadece bir tanesi olan, Elif Uslu isimli o mükemmel insanın eşiyim. Sendika süreci başladığı zaman bana herşeyi anlattı. Çalıştığı yerdeki olumsuz şartları, insana verilen değeri biliyordum zaten.

“Eğer böyle bir oluşum içerisindeyseniz hemen başlamalısınız, örgütlenmelisiniz” dedim. Ben de zaten sendikalı ve Petrol-ış üyesi olarak, sendikalı olmanın bir çalışana neler getirdiğini anlattım. Ve yanındaki arkadaşlarına da anlatmasını istedim. Çünkü bu süreci daha öncesinde yaşamıştım. Sonuç olarak diğer arkadaşlara yapıldığı gibi, eşimi de usulsüz bir şekilde saçma sapan şeyleri bahane ederek işten çıkardılar. Ben her zaman eşimin arkasındayım ve gurur duyuyorum. Her zaman onun yanındayım. Sınıf ayrımı yapıp, işçileri hor görüp, onları potasiyel köle gören, kendini insan zanneden insan müsvettelerine diyecek bir söz bulamıyorum. Fırsat bulduğum zaman eşimi ve yanında bulunan arkadaşları desteklemeye gidiyorum. Fakat bu zamana kadar, devlet yetkililerinden kimseyi görmüyordum da… Bunlar da işverene çanak tutuyor. Maalesef dünyanın yarısı duydu Flormarda yaşanan rezilliği bizimkiler göremedi! Ne derler, “Balık baştan kokarmış.” Bizim ülkemizde Sosyal Güvenlik Bakanlığı var onlar ne iş yapar bilmiyorum.

Sonuçları ne olursa olsun eşimin arkasındayım ve sonuna kadar destekliyorum. Birileri saltanat sürerken diğerleri, köleleştirilmemeli. Kendini bilen herkes hakkını savunmalı bence. Hepimiz eşit doğduk, eşit yaşamalı ve eşit bir şekilde ölmeliyiz. Bu dünya sadece birileri sefa sürsün diye kurulmadı. Neyse...(konuşulacak çok şey varda...)

Ben Flormar’daki tüm direnişçi kardeşlerimize ve bu direnişe destek veren tüm herkese teşekkür ediyorum. İyiki varlar ve selam olsun hepinize.