Gücünü işyerlerinden alan bir mücadelenin önemi
Sendikamızın örgütlenme alanı olan Vergi ve İdare Mahkemeleri, birçok kamu kurumu gibi bir yıl önce Eskişehir yolu üzerinde kiralananan bir bina binaya taşınmıştı. Yeni kamu binaları kiralarıyla bütçeye yük olmasının yanı sıra emekçilerin ulaşımı sorununu da beraberinde getirdi. Servisi olmayan Vergi ve İdare Mahkemesi emekçilerinin, işyerlerinin uzak olmasının yanı sıra iş yoğunluğu, personel eksikliği, ücret düşüklüğü ve fazla mesai ücretlerinin olmaması, yol ücreti olarak verilen aylık 110 Tl’lik iki binişlik otobüs kartının yeterli olmaması gibi sorunları bulunuyor. Çalışanların çoğu 2 ya da 3 araç değiştirerek işe gelebiliyor. Öğlen yemeği günlük 10 Tl’den Gülveren tarafındaki özel bir şirketten alınıyor ancak kurum personeli tarafından yemekler getiriliyor. Merkezden uzaklık sadece çalışanlar açısından sorun değil, vatandaşın adalete erişimi açısından da büyük bir sorun. Çünkü daha önce merkezde olan iş, aile, ticaret, vergi ve idare mahkemeleri, bölge idare ve bölge adliye mahkemeleri ile icra müdürlükleri Ankara’nın ulaşım yönünden en uzak ve zor ulaşılabilen yerlerine dağıtıldı.
ORTA YAŞLILAR GÜVENMİYOR, GENÇLER İLGİ GÖSTERMİYOR
Bu çevrede kamu kurumlarının taşındığı binalar, alışkın olduğumuz kamu binalarına benzemiyor. Yani, yatay ve az katlı değil. Özel sektörün, şirketlerin, holdinglerin tercih ettikleri yüksek ve lüks binalar. İçeri girdiğimizde bizi güvenlik görevlileri önce güler yüzle karşılıyorlar. Büro Emekçileri Sendikası Ankara 1 No’lu Şubeden geldiğimizi, çalışanlara dair anket formumuz ve bildirilerimiz olduğunu söyleyince yüzlerindeki ifade değişiyor. Bizi içeri almak istemeseler de kısa bire görüşmenin ardından giriyoruz.
Bir yandan anket yaparken, diğer yandan doğal gaz, elektrik, su zamlarının geri alınması ve emekçilere ek zam yapılmasıyla ilgili bildirilerimize dağıtmaya başladık. Kamu emekçilerinin yaptığımız ankete ilgisi de oldu sitemi de. Şöyle ki; daha önce bunun sendikalar tarafından yapıldığını, ancak sorunlarının çözülmediğini söyleyen birçok kişi oldu. Aralarında bir fark görmeden sendikaların hiçbir işe yaramadığını, yönetimdekilerin buraları siyaset için basamak olarak kullandıklarını, yüksek ücretler aldıklarını, konfederasyon başkanlarının 1 milyonluk lüks araçlarla gezdiklerini söylediler. Bunu genelde orta yaştaki emekçiler dile getirirken, genç arkadaşlarımız ise sendikalar konusunda düşüncesini pek dile getirmiyor. Bazıları hiçbir sendikaya üye olmak istemediğini söylüyor.
YAPAY BÖLÜNMEDEN KURTULMAK GEREKİYOR
KESK ve bağlı sendikaların o sendikalardan farklı olduğunu, emekçilerin sorunlarını ve taleplerini öğrenmek için işyerlerini gezme, aydınlatma, bildiri dağıtma, anket, sohbet ve tartışma gibi yöntemleri kullanan sendika olduğumuzu anlatıyoruz. Emekçilerin sorunlarını çözmek için yapay bölünmüşlüklerden kurtulma ve birlikte mücadele etmemiz gerektiğine vurgu yapıyoruz. Servislerde genelde asılı olan duvar takvimlerinden gördüğümüz gibi HAKSEN üyesi emekçiler çoğunlukta. Birçoğu adını bile bilmiyorlar üye oldukları sendikalarının ama eleştiriyorlar. Çok üstten vaatlerde bulunduğunu ama hiçbir şey yapmadığını söylüyorlar.
İHRAÇLARA BAKAN MAHKEMELERDE DOSYALAR YIĞILMIŞ
Buradaki idare mahkemelerinin 4 tanesi haksız ve hukuksuzca OHAL Khk’leri ile işlerinden atılan veya herhangi bir şekilde mağdur edilen kişi ve kurumların davalarına bakan mahkemeler. Dosya yığınları masalar bir insan boyunu aşıyor. Çalışanlar bu durumdan çok şikayetçi ve stres altında. Anketimize sorunlarını dile getirmek için ilgi gösterdiler. Siyaseten aynı görüşte olmadığımızı ama anketi dolduracağını söyleyenlerden birine, bizim için ortak sorunlar karşısında yan yana gelebilmemizin önemli olduğunu söylesek de arkadaşımız kendisi için siyasetin önemli olduğunu söyledi. Sendikalara olan güvensizlik ve emekçilere haklarına yönelik artan saldırılar, işyerlerine daha dayanan bir mücadelenin ne kadar önemli olduğunu gösteriyor.