‘Galatasaray kayıp yakınlarının hikayesinin başladığı yerdir’
CUMARTESİ Anneleri, eylemlerinin 715. haftasında 25 yıl önce kaybedilen ve failleri cezalandırılmayan Hüseyin Taşkaya için adalet istedi. Eylemde Taşkaya’nın kızı Serpil Taşkaya, “Galatasaray kayıp çocuklarının hikayesinin başladığı yerdir. 9 yaşından beri oraya babam için karanfil bırakıyorum. Bunu engellemek insan hak ve hürriyetini engellemektir” dedi.
İnsan Hakları Derneği (İHD) İstanbul Şubesi önünde yapılan açıklamada konuşan 715. hafta Sürgün Taşkaya, Galatasaray buluşmalarının 15 haftadır polis zoruyla engellendiğini belirterek “Bu engellemeler temel hak ve özgürlüklerimizin özüne ve demokratik değerlere yapılmış bir saldırıdır” dedi.
Taşkaya, 6 Aralık 1993’te kaybedilen Hüseyin Taşkaya’nın akıbetini sorarak şunları söyledi: “Hüseyin Taşkaya, adının ölüm listesinde olduğunu öğrenince ailesi ile birlikte İstanbul’a taşındı. Taşkaya, işleri için bir süreliğine Siverek’e döndü ve amcasının evinde kalmaya başladı. 6 Aralık 1993’te askerler, polisler ve Bucak aşiretine mensup korucular amcasının evine baskın yaptı ve Taşkaya gözaltına alındı. Hüseyin Taşkaya’yı sormak için emniyete, savcılığa, valiliğe giden ailesine ‘Sedat Bucak’a sorun’ denildi. Sedat Bucak da, ‘Bizim ekip almış fakat devlete teslim etmiş; devlet biliyor’ dedi. Oğlundan haber alma umuduyla Siverek Emniyet’ine giden Fatime Taşkaya ‘Bir daha bize gelmeyin. Diğer oğullarınla birlikte burayı terk edin, yoksa onlar da kaybolur’ tehditleriyle karşılaştı. Ailenin tüm başvuruları sonuçsuz kaldı. Hüseyin Taşkaya’yı keybedenlerin belirlenmesini ve cezalandırılmasını sağlayacak nitelikte bir soruşturma başlatılması için savcıları göreve çağırıyoruz.”
‘O MEYDAN MEZARLARIMIZI TEMSİL EDİYOR’
Hüseyin Taşkaya’nın eşi Sultan Taşkaya da 25 senedir kayıplarını aradıklarını belirterek, mücadelelerinden vazgeçmeyeceklerini söyledi. Taşkaya’nın kızı Serpil Taşkaya ise şöyle konuştu: “Babam, ben 7 yaşındayken kaybedildi. Şimdi 32 yaşındayım. 25 yıldır babaannem ve annemden aldığım görevle babamın akıbetini sormaya devam ediyorum. Kayıplarımızın akıbetini öğrenemediğimiz gibi onları aradığımız için engelleniyoruz. Galatasaray yakınlarımızın mezarını sembolize ediyor. Galatasaray kayıp çocuklarının hikayesinin başladığı yerdir. 9 yaşından beri oraya babam için karanfil bırakıyorum. Bunu engellemek insan hak ve hürriyetini engellemektir. Galatasaray’dan da kayıplarımızdan da vazgeçmeyeceğiz.” (İSTANBUL/EVRENSEL)