Vergiden muaf savaştan uzak olmak istiyorum

Adana’dan bir asgari ücretli işçiyim. Kriz tartışmaları bitse de kriz devam ediyor. Meseleyi dış güçlerin doları artırması olarak göstermeye çalışsalar da gerçekler aksini söylüyor. Dolar düştü de alım gücümüz mü arttı? Varsa böyle bir şey benim cüzdanıma niye yansımadı?

Kriz bahane edilerek işten çıkarmalar oldu. Yaklaşık 500 kişilik fabrikada 200250 kişi kaldık. Kalan işçilerin çalışma yoğunluğu arttı. Kriz bahanesiyle fazla mesailer kaldırıldı denildi. Daha sonra mesaiye bırakılanlara 1’e 1.5 (ücret) yerine 1 saate 1 saat ücretsiz izin verilerek kesintilere gidildi. Asgari ücretin 2020 lira olarak belirlenmesinin ardından zamlı maaştan tazminat vermesinler diye tekrar işçi çıkartmaya başladılar. Çalışmayı sürdürecek işçilere bir gözdağı vermek, ek zam isteyecek olanlarda kaygı yaratmak için bir hamle yapılmış oldu. Adana’da birçok fabrikada bu yola başvurulmuş, çıkarılacak işçilere cuma günü duyurulmuş, bu hafta ilişikleri kesilecek. Asgari ücret 2020 lira oldu da ne oldu? Hâlâ vergiden muaf değiliz. Vergi eşitsizliği almış yürümüş. Vergilerin çığ gibi büyümesine dur demek lazım. Vergiden muaf olmalıyız demek lazım. İşten çıkarılan arkadaşlarımız için adımlar atmak bir araya gelmek lazım.

Hemen Suriyeli işçilere hakaretlerle onları şeytanlaştırarak kurtulamayız. Sinirimiz hep yanlış tarafta. Bitmeyen bir savaşın içindeyken suçluyu başka yerde aramamalıyız. Ben bir asgari ücretli olarak vergiden muaf savaştan uzak olmak istiyorum. Yüksek sesle hep birlikte savaşa harcanan bütçenin istihdama aktarılmasını, eğitime aktarılmasını istiyorum.

Ülkeyi krize, savaşa hükümetler, zenginler sokuyor yükü senin benim gibi işçiye kalıyor. Sen ben serviste yemekhanede çayda birbirimize giriyoruz, onlar atını koşturuyor. Kimse için değil kendin için bir araya gel, hakkını emeğini iste, zor biliyorum ama yap, tek yol bu arkadaş.