Çocuklarımızın ölmesini istemiyoruz
AÇLIK GREVİNDEKİ TUTUKLULARIN ANNELERİ:
Diyarbakır’da tutuklu cezaevlerinde açlık grevinde olan çocukları ve yakınlarının taleplerinin karşılanarak, açlık grevlerinin son bulması çağrısında bulundu. Gazetemize konuşan anneler, “Çocuklarımızın ölmesini istemiyoruz” dedi.
Oğlu 1 Mart’tan beri açlık grevinde Hatun Yıldız, “Hiç kimse ölmesin istiyoruz. Kürt’ü Laz’ı Çerkes’i hiçbirinin ölmesini istemiyoruz. Çocuklarımızın talepleri hukuki talepler, bunun dışında bir talep değil. Adalet Bakanına sesleniyoruz. Annelerin feryadını duyun. Anneler Günü yaklaşıyor, anneler için bir şey yapın. Ölümler yaşanmasın. Biz barış istiyoruz” dedi.
Anne Garip Pehlivan, oğlu Mesut Pehlivan’ın 72 gündür açlık grevinde olduğunu, sağlık durumunun kötüleştiğini belirtti. Pehlivan, “Geçen gün gittim ayakta duracak hali yoktu. Konuşmakta zorlanıyordu. Adalet Bakanı, Cumhurbaşkanı, Avrupa’ya sesleniyoruz. Biz çocuklarımızın ölmesini istemiyoruz. Kendileri için değil herkes için açlık grevindeler, bir çözüm bulunsun onlar da ses versin buna” dedi. Kendilerinin de çocuklarıyla açlık grevinde olduklarını ifade eden Pehlivan, “Tecrit kaldırılsın, çocuklarımız açlık grevlerini bıraksın. Biz evde uyuyamıyoruz. İftarımızı açamıyoruz. Çocuklarımız orada aç, ölümün kıyısında öylece bekleyemeyiz. Eylem yapmamızı engelliyorlar. İzin vermiyorlar. Biz anneyiz, polis neden bizden korkuyor? Onların da anneleri var. Kendilerini bizim yerimize koysunlar onların, çocukları bu durumdayken evde oturmaya vicdanları elverecek mi?” diye sordu.
Anne Gazal Yıldırım, oğlu Mehmet Yıldırım’ın 3 aydır açlık grevinde olduğunu ifade etti. Yıldırım, “Görüşte ayakta duramıyordu, onunla konuşmaya çalıştım. Konuşamıyorum, sana sonra mektup yazarım dedi. 14 kilo vermiş. Açlık grevleri sonlandırılana kadar alanlarda olacağız. Bütün insanlara çağrım, bizimle omuz omuza versinler.
Bize propaganda yapıyorsunuz diyorlar. Propaganda yapmıyoruz, biz anneyiz. Biz çocuklarımızın açlık grevlerini bırakmasını istiyoruz. Ama talepleri karşılanmadan bırakmayacaklarını biliyoruz” dedi. Bir diğer yanıyla sürgünlerin de anneler için bir işkence haline geldiğini söyleyen Yıldırım, “Oğlum burada cezaevindeydi şimdi Samsun Bafra’ya gönderdiler. Oraya gidene kadar çok eziyet çekiyorum. Bu zulüm değil de nedir? Ekonomik durumu olamayanlar gidemiyor. Bu insanlık mıdır? Buraya getirmeleri 7 defa dilekçe verdim, hepsi reddedildi. Biz barış istiyoruz. Asker, polis anneleri de yanımızda dursunlar. Onlar da anne, bizi anlamaları lazım” dedi.
Emine Özkan çocukları ise 2 ayı aşkın
açlık grevindeler, kendisi ise 2 gün önce öğreniyor bunu. Çocuklarının kendisinden hâlâ gizlediklerini ifade eden Özkan, “Eşimle birlikte 3 oğlum da cezaevinde. Nevzat, Ahmet, Murat, 2 oğlum 2 aydır açlık grevinde, bana söylemediler. Dün öğrendim açlık grevinde olduklarını. Bir oğlum hasta akciğerinden parça almışlar bir de. Nevzat, oğluma 18 yıl verdiler. 4 ayı kaldı, bırakmayacaklarını söylemişler. Eşim 24 yıldır cezaevinde, oğlum Murat’ın 4 yıldır mahkemesi devam ediyor. Oğlum Ahmet’e 14 yıl ceza verdiler. 2 yılı kalmıştı, 2 yıl daha verdiler. Benle kızım kaldık, o da bu durumdan dolayı hastalandı, yatağa düştü. Tek isteğim çocuklarımızın cenazeleri cezaevlerinden gelmesin” dedi.