HABERİN İÇİNDEN

İstanbul seçimine iki haftadan az bir zaman kaldı. Uzun bayram tatili ve “bayram değerleri” üstünde yapılan konuşmalar bile adil olmayan, hak-hukuk tanınmayan, “kara propaganda”, “provokasyon” ve “tehditlerin”, “aktrollerin”, “pelikanların”, seçim çalışmasının olağan parçasıymış gibi devreye sokulmasına engel olmadı. Şöyle ki; Eğer “normal bir ülke”de, “normal bir seçim sürci”nden geçiliyor olsaydı; “son düzlük” için söylenecekler daha kolay olurdu.

Ancak, az çok siyaseti nesnel bir gözle izleyen hemen herkesin kabul ettiği gibi ne Türkiye “normal koşullar”da bir seçim sürecinden geçiyor ne de İstanbul seçimi bir seçimin gerektirdiği Anayasa, yasalar ve teamüllere uygun orak yapılan bir seçim.

Tersine bu seçim, 31 Mart’ta sandığa az çok yansımış olan halk iradesinin “kolunu bükmek” için yapılan bir “tekrar seçim”dir!

Hem de sadece İstanbul’da da değil tüm yurt sathında devredeler!

Bunu bayram tatili boyunca şu iki vakada da açıkça gördük:

1-) İmamoğlu’nun “itibarsızlaştırılması”na yönelik girişimler olarak gördük: Trabzon, Giresun ve Ordu’da halktan çok büyük ilgi gören İmamoğlu’nu Ordu Valisi, Ordu Hava Limanı’nda Vıp’ten geçirmeyerek (İçişleri Bakanı Soylu, Vali Bakandan habersiz hiçbir şey yapamaz diyerek Vali’nin arkasında kendisinin olduğunu açıklamış oldu), İmamoğlu’nun bu ziyaretini onun itibarsızlaştırılmasına dönüştürmek istediği anlaşılıyor. Ancak bu yanıyla başarılı olunmadığı görülmüş olunmalı ki, İmamoğlu’nun valiye “i.” dediği iddia edilen, yandaş propagandanın üretimi olduğu söylenen video üstünden üç günden beri kıyamet koparılıyor.

Sanki İstanbul seçimi, İçişleri Bakanı ve Ordu Valisi ile İmamoğlu arasındaymış gibi!

2-) İki adayın TV ‘ye çıkmasını önlemeye yönelik provokatif girişimlerde gördük: İmamoğlu ve Yıldırım’ın bir televizyon kanalına çıkarak tartışacakları, bu tartışmanın moderatörünün de Uğur Dündar olacağı, iki tarafın bu konuda bir uzlaşmaya vardığı son birkaç gün içinde kamuoyuna duyurulmuştu. Uğur Dündar da böyle biri isteğin kendisi için onur olduğunu söyleyerek kabul edeceğini belirtmişti. Ancak önceki gün akşam Dündar, Twitter hesabından bir açıklama yaparak; “Dünden beri öyle şeyler yazılıyor ki! Komplolar, tuzaklar, tezgâhlar, kumpaslardan söz ediliyor. Moderatörlüğü kabul etmemem öneriliyor, hatta tehdit eden bile çıkıyor!” diyerek yeni bir açıklama yaptı.

“Moderatörlüğüm üzerinden her iki adaya ve demokrasimize zarar verebilecek birtakım hazırlıklar yapıldığını görüyor ve bu sebeple 50 yıldır ödünsüz bağlı kaldığım evrensel yayıncılık ilkeleri gereği moderatörlük yapmama yönünde aldığım kararı kamuoyuna saygıyla arz ediyorum.” diyen Dündar, moderatörlüğü reddetti.

Açıkça ise, eğer yetkililer isterse kolayca açığa çıkarabilecekleri “karanlık güç odakları” karışmıştır. İstanbul seçiminin son düzlüğüne, işte böyle; U İçişleri Bakanı Soylu ve Ordu Valisi’nin şahsında seçime devletin güçlerinin açıkça taraf olarak müdahale ettiği, bu müdahalenin İmamoğlu’nun kişiliğinin de hedef alınmasına kadar vardırıldığı,

U İki adayın tartışacağı bir televizyon programına bile karanlık güç odaklarının müdahale ettiği, bu müdahalenin tartışmanın moderatörünü tehdit etmeye kadar götürüldüğü koşullarda girmiş bulunuyoruz.

Elbette burada ilk söylenecek söz, İçişleri Bakanı’nın görevi, adayların birinin lehine diğeriyle uğraşmak değil, iki adayın da üstünde “anlaştığı” bir TV tartışmasını önlemek isteyen “karanlık güçleri” ve onların arakasındaki siyasi destekçilerini ortaya çıkarmaktır.

Ama doğrusun isterseniz bu hükümetin böyle bir tutumunun olduğunu ya da olacağını söylemek çok zordur.

Çünkü, Dündar’ı tehdit eden güçlerin “aktrollerle” bağlantılı olduğunun işaretleri çok fazladır.

Bu yüzden de son günlerde, sanki gerçekleşecekmiş gibi görünen Yıldırım-ımamoğlu tartışmasının yapılmasının zora girdiği de görülmektedir.

Yaşananlar, seçimin “son düzlüğü”nün her tür tehdidin, provokasyonun, yalan, iftira, karalama,...gibi kara propagandanın envai tür örneklerini devreye sokulacağı, bir “son düzlük” olacağına işaret etmektedir. Hiç kuşkusuz bu koşullar; U Yalanın, karalama, iftiranın, kara propagandanın karşısına gerçeklerin dikilmesinde ısrar edilmesini,

U Provokasyonlara karşı uyanık olmayı, tehditler karşısında cesur ve karalılıkla durmayı, provokatörleri teşhir etmeyi, U Sandıklara atılan oyların korunmasını, U Bütün bunları, halkın en geniş kesimlerini çalışmanın içine çekilerek yapmayı gerektirmektedir.“son düzlükte” bunlar gereği gibi yapılırsa, her tür yalana, provokasyona, tehditlere karşı halkın iradesinin sandıklara yansıması önlenemeyecektir.

Çünkü; gerçekler karşısında tehdide, yalana, provokasyona başvuranlar bunu güçlü olduklarından değil güçsüz ve çaresiz olduklarından yapmaktadırlar.