Memlekette işsiz gurbette köle
TARIM İŞÇİLERİNİN SORUNLARI ÇÖZÜLMÜYOR
Memleketlerinde iş bulamadıkları için kilometrelerce ötedeki şehirlere giden tarım işçileri, gittikleri illerde de uzun saatler boyunca düşük ücrete çalıştırılıyor. Urfa’dan Adana’ya karpuz toplamak için gelen işçilerin günlük masrafları çıkarıldığında, ellerinde 50-60 lira kalıyor. Çadırlarda susuz, elektriksiz bir şekilde yaşayan işçiler para biriktirerek memlekete dönmek için tüm bu zorluklara katlanıyor.
Adana’da şehirden herhangi bir yöne yarım saat yolculuk yaptıktan sonra beton binalar yerini geniş tarım arazilerine, onların etrafında kurulmuş köylere ve tarım işçilerinin barınmaya çalıştığı çadırlara bırakır. Güneyde Tuzla’ya doğru iki yanımıza geniş toprakları alarak yaptığımız yaklaşık bir saatlik yolculuktan sonra tarlada çalışan tarım işçileri ile karşılaşmamız uzun zaman almıyor. Karataş ilçesine bağlı Tuzla’da karpuz yükleyen tarım işçileri yılın 6-7 ayını il il gezip çalışarak geçiriyor. Bu yolculuğa çocuklarını, çadırlarını, mutfak eşyaları ve yataklarını alarak çıkan tarım işçileri temel harcamalara gelen zamlar karşısında günlük ücretlerinin sadece 5-10 lira arttığını belirterek güneş altında aylarca çalıştıktan sonra evlerine geçinecekleri bir para ile dönmek istiyor.
‘MEMLEKETE DÖNÜNCE YİNE İŞSİZLER’
İşçiler günlük 60 lira yevmiye alıyor. Ancak yükleme işi daha ağır olduğu için günlük yevmiye artıyor. Yükleme işinde ücret kabala, yani parça başına göre belirleniyor. Bir kamyon 300 liraya yükleniyor. 300 lira kamyonu yükleyen 10 işçiye dağıtılıyor. İşçiler daha fazla kazanmak için daha hızlı yükleme yapmak zorunda. İşçiler günde 110 ila 120 lira arasında aldıklarını söylüyor ancak her gün yükleme olmuyor.
Elci Hasan Urfa’dan gelen işçilerin ücretlerinin çok düşük olduğunu söylüyor. Hasan, “Yükleme için gelen işçiler 40-50 kişi 100 metrekare yerde kalıyor. Bir işçi günlük en az 15 lira yemeğe, 10 lira sigaraya, 10 lira kira veriyor, 10 lira da bir şekilde gidiyor. Geriye günlük 5060 lira kalıyor. 5-6 ay çalıştıktan sonra memlekete dönüyorlar, yine işsizlik. 30 liraya 50 liraya yevmiye ile iş bulurlarsa çalışıyorlar” diyor.
‘ORADA TOPRAĞIMIZ, İŞİMİZ OLSAYDI BURADA NE İŞİMİZ VARDI?’
Veysel Arslan 8 senedir karpuz yükleme işi yapıyor. Urfa’dan geldiğini ifade eden Arslan, kendilerine verilen ücretin yetersiz olduğunu söylüyor. Arslan, “Her şeye zam gelmiş, bir bizim işe zam gelmiyor. Mecburuz çalışmaya ama gelmiyor. Bu işe yoksulluktan başladım. Ben fırıncıydım, iş bulamadım geldim. Memlekette iş yok. Olsa da yevmiyesi yok. Yaşım 14’tü bu ile başladığımda. Orada bir iş olsaydı toprağımız olsaydı burada ne işimiz vardı.
Biraz zam istiyoruz” diyor. Mustafa Maral
‘İŞÇİLER OLMASA MAL TELEF OLUR’
Mustafa Maral da yıllardır tarım işçiliği yapıyor. Ücretlerinin geçen seneye göre çok yetersiz olduğunu ifade eden Maral, “İşçilere değer yok. Ne sigortası ne yemeği ne barınması var. Devletin bu konulara el atması lazım. Herkesin kendisine göre bir düzeni var, ailesi var, geçinme sorunu olduğu için insanlar buraya geliyor. Düzgün bir ücret olsun. Bir yemek yiyorsun 15 lira. Devlet insanlara iş imkanı sağlaması lazım. Sigorta yapılması lazım” dedi. 32 yaşındaki Maral, “Bu işi 5 yıl daha kadar anca yaparız. Belli bir zamandan sonra vücut bu işi kaldırmaz. Bir güvencemiz yok. Sonra bir köşeye çekilip oturacağız. Sabah 4’te kalkıp yola çıkıyoruz. O yüzden doğru düzgün bir kahvaltı bile yapmıyoruz. Bu işçiler olmasa bu mal burada telef olur. İşçilerin de kıymetini bilmesi lazım devletin”
dedi.