GERÇEK FALSTAFF
JEANNE D’ARC’IN İNGİLİZ RAKİPLERİNDEN BİRİ, WILLIAM SHAKESPEARE’İN ABARTILI ŞÖVALYE KAHRAMANINA KISMEN İLHAM KAYNAĞI OLMUŞTU
Sör John Falstaff, Ingiliz edebiyatının en kalıcı karakterlerinden biridir ve Orson Welles tarafından “Shakespeare’in yarattığı en büyük şahsiyet” olarak kabul edilmiştir. Belli bir karakter derinliğine rağmen temelde komik bir figür olan Falstaff, onurlu erdemleri açıkça küçümseyen şişman, kibirli ve korkak bir şövalyedir. Elizabeth dönemi seyircileri arasında o kadar popülerdi ki Shakespeare’in üç oyununda doğrudan yer aldı. Bunlar IV. Henry I. Bölüm, IV. Henry II. Bölüm ve Windsor’un Şen Kadınları idi.
Oyunlarda Falstaff’ın hikâyesi IV. Henry ve V. Henry dönemlerinde gelişir. Shakespeare’in ilham kaynağı ise Lollard isyancısı Sör John Oldcastle’dır. Yine de Falstaff’ın kendine özgü namı, hayatı Shakespeare’in yarattığı efsaneye çok az benzeyen bir Norfolk şövalyesi olan Sör John Fastolf’a dayanmaktadır.
1380 yılında doğan Fastolf’un askeri kariyeri IV. Henry döneminde Irlanda’da başlamış ve V. Henry’e yakın olmamasına rağmen Harfleur, Caen ve Rouen kuşatmalarında görev yapmıştır. Falstaff’ın aksine, Fastolf Verneuil Muharebesi’nde savaşmış ve Şubat 1429’daki Herrings Muharebesi’nde zafer kazanan Ingilizlere komuta etmiş olan seçkin bir şövalyeydi.
Bununla birlikte, Patay Muharebesi’ni kaybettiğinde Fastolf’un itibarı geri dönüşü olmayacak bir şekilde lekelendi. Bu feci yenilgi Ingiliz komutanların çoğunun esir alınmasına neden oldu ama Fastolf tek başına kaçmayı başardı. Dizbağı Nişanı (Order of the Garter) listesinden çıkarıldı ve “korkak şövalye” olarak anılmaya başlandı. Korkaklık suçlamaları ve adı muhtemelen Fastolf’u Falstaff’la ilişkilendiren tek faktördür, ancak Shakespeare’in eseri onun bu mirasını mühürleyerek kalıcı kılmıştır. Gerçekte Fastolf 1440’larda kamuoyu önünde aklandı ve Dizbağı Nişanı listesine yeniden girdi. Zengin bir adam olarak 1459’da öldü ve servetinin büyük bir kısmı Oxford’daki Magdalen Koleji’ne geçti.