“M/V Aksona Mancorna” Sünger avcılığından mavi yolculuğa

Konuğumu sizlere tanıtmama gerek olduğunu sanmıyorum çünkü “Son Süngerci” dediğim anda hepiniz kimden söz ettiğimi biliyorsunuz... Evet, sezon için pırıl pırıl hazırlanmış “Aksona Mancorna” tırhandilinde, Aksona Mehmet Baş ile beraberiz. Onunla, süngercilikten mavi yolculuk kaptanlığına geçişinden, su üstünden, sualtından ve bir de sürpriz seyahatinden lafladık, zaman içinde masmavi bir yolculuğa çıktık.

Sevgili Aksona Mehmet, sünger deyince akla ilk gelen isimlerdensiniz ama bugün sizin farklı bir yönünüzü, mavi yolculuk kaptanlığınızı anlatmak istiyorum. Herkes su üstünde mavi tur yapar ancak siz bunu sualtı ve sünger kültürü ile birleştirmişsiniz. Denizlerin altında ve üstündeki 58 yıllık deneyiminiz ile misafirlerinize, çok nadir bir ‘cennet yolculuğu’ sunuyorsunuz.

Kısaca kendinizden bahseder misiniz, sualtındaki hayatınız ve su üstüne geçişiniz nasıl oldu?

10 Ocak 1950’de Bodrum’a bağlı Yalıçiftlik Köyü’nde doğmuşum. Çocukluğum deniz kenarında geçti ve denizi hep merak etmiştim. 13 yaşında bir çocukken bir büyüğüm maske getirmişti, daha yeni çıkmış o zamanlar. Denemek için müsade istedim bir gün ve deniz kenarına yürüdüm, dalıp suyun içine bir baktım ki, bakış o bakış! Deniz aşkı işte o zaman başladı, mavinin güzelliğini keşfettim ve o gün bu gündür mavi hep çağırdı beni.

O zamanlar Bodrum’un bir numaralı ekonomik lokomotifi süngercilikti, tonlarla sünger ihraç olunurdu. O insanlar mayıs ortalarında ufacık teknelerle denize açılır, ekim sonlarında dönerlerdi. Para, süngercilerde idi. Onları da görünce bir arkadaş vesile oldu, 15 yaşında bir çocukken, yani daha çocukluğumu yaşamadan geldim, Bodrum’da 1965 Mayıs ayında süngerciliğe başladım.

İlk zamanlar çeşitli teknelerde başkalarının yanında çalıştım. 1974’te Kıbrıs harekatında Yunanistan’daydık, Yunanlılarla çalıştık, buradan dalgıç aldılar. Yunanistan’ın her tarafında daldım, bütün Mora Yarımadası, Girit filan her tarafa. Zaman geçtikçe, yavaş yavaş kendime bir tekne edinmeyi kafaya koydum.

1980 yılında bir arkadaşımızın 9 metrelik aynakıç teknesinin işletme ortağı oldum. Kendi hisseme düşen süngerin parasıyla, 1962 yapımı “Şafak” isminde bir tekne buldum. Ödemede anlaştık, kayıtlarını yaptıktan sonra dilekçe verdim ve ismini “Aksona” olarak

değiştirdim. Çünkü Aksona süngercilik dilinde çok hayatî bir kelime, yabancıların dekompresyon dediği, sudan vurgun yemeden çıkmak için uygulanan emniyet durakları. O günden sonra benim adım da Aksona Mehmet olarak kaldı.

Ne zaman ve neden süngeri bırakıp, mavi yolculuk işine geçtiniz?

O sene çalıştık, borçlarımı ödedim, işler de iyi gitti. 1986 yılında süngerleri Ege ve Akdeniz’de bir hastalık buldu. Daha önce de 1900’lerin başlarında böyle bir hastalık çıkmış ama doğa kendini iyileştirmişti. Bu kez ise süngerciliğin sonu oldu ve mecburen herkes iş değiştirmek zorunda kaldı. Süngerciler denizin altını ve üstünü iyi bildiği için, Halikarnas Balıkçısı Cevat Şakir’in önderliğinde, süngerci tekneleriyle mavi yolculuk denen markayı yarattılar. Bodrum’da yapılan tüm bu gördüğün mavi yolculuk teknelerinin temelinde de sünger avcıları, o derin mavinin isimsiz kahramanları var. Onların hakkı ödenmez!

Ondan sonra iş değiştirdiler, mavi yolculuğa geçtiler ve bu markayı, koca çınarı büyüttüler. Büyüdü, büyüdü, insanlığa gölgeler verdi, meyveler verdi. Ama çekirge sürüsü hani bir yerde yeşillik görür de uçar oraya gelir, kuruturmuş ya orayı. O çekirge sürüsü bir geldi buraya, ne meyvesini bıraktılar Bodrum’da bu çınarı büyüten insanlara, çocuklarına, ne de gölgesini bıraktılar. Dejenere ettiler bunu.

O arada ben de düşündüm, elimdeki tekne dursun dedim. 1987’de kendime 12 metrelik bir tırhandil yaptırdım. O zamanlar dalış turizmi de yeni popüler olmaya başlamıştı. Böylece “Aksona I” ile ben de dalış turizmine girdim. 1997’de sattım onu, parasını bu tekneye aktardım. Eh tabii ki süngercilikten geldiğim için, denizin altını, koylarını her bir şeyini iyi biliyor olmam benim işimi kolaylaştırdı. Bir de ben Bodrum Spor’un sualtında zıpkınla avlanan ilk milli sporcusuyum. 85’te Dünya Şampiyonası’na, 86’da Avrupa Şampiyonası’na katıldım. Bu vesile ile federasyonla iyi ilişkilerim var. İlk sualtı rehberlerindenim. Ondan dolayı bütün ehliyetleri, hocalık, kaptanlık, tüm belgeleri elimde topladım. Böylece mavi yolculuk ile sünger kültürünü birleştirme fırsatını yakaladım.

Şu an üzerinde olduğumuz bu tekneyi ne zaman yaptırdınız? Adının tam anlamı nedir?

Aksona Mancorna’yı 1998’de yaptırdım (18 metre Tırhandil), tamamen kendi kafamdaki tasarımdır bu. Aksonanın anlamını söylemiştim, süngerci dilinde dekompresyon. Mancorna da derin suda çalışan birinci sınıf sünger avcılarıdır. Ben de bu kültürün içinden geldiğim için, bu kültür unutulmasın, yaşasın düşüncesiyle 2000 yılında Aksona ve Mancorna’yı marka olarak tescil ettirdim. Tekstilde, dalış malzemelerinde, her alanda benim markamdır onlar. Ekmek paramı halen bu tekneyle kazanıyorum.

Yarım asırdan fazla süredir bu suların hem altında hem de üstündesiniz. Mavi yolculukların ilk günlerine tanık olmuşsunuz. Ne gibi değişiklikler görüyorsunuz?

1977-78’lerde mavi yolculuğu ilk başlatan yine süngercilerdir. Mesela İbrahim Kaptan, Çökertmeli. Onun “Günyeli” diye bir tırhandili vardı, çok güzel süngerci bir tekne idi. Süngercilik tehlikeli iş olduğu için, insanlar belirli bir yaşa geldikten sonra bu işi bırakıyorlar. İbrahim abi de eski süngerci, dalgıç ve kaptan olduğundan, ilk mavi yolculuğu başlatanlardandır.

Bir de “Arkadaşlar” teknesi vardı, Kara Mehmetgil’in. Cavur Ali’nin Elçin Abi vardı, onun da “Ali Baba” diye aynakıçı vardı. Ondan sonra efendim, Hurmalı Nejat vardı, onların ufak bir guletleri vardı iskelede.

70’li yıllarda ben süngere başladığımda, yavaş yavaş onlar başlattılar bu mavi yolculuğu. Mesela ufacık bir tekne düşün, insanlar gelir yatardı. Tuvalet için baş omuzluğa kontrplaktan bir şey, tenekeci esnafına da kurşun plakadan boru gibi bir şey yaptırıp, ucunu yukardan denize sarkıtırlardı. İnsanlar denize açıldığında tuvaletini onun içinde yapardı.

Organik atık denizi pisletmez ki. Şimdi günümüzde bunu abarttılar çok kötü bir şekilde, bazı şeyleri de kamufle ediyorlar bu vesile ile. Onu izliyorum, içim sızlıyor. O zamanlar teknelerde ne pis su tankı, ne bir şey var. Tekne gider bir koyda demirlerdi. Kendi deneyimimi anlatıyorum, insan dışkısı suya indiği anda zaten on dakikayı bulmaz, balıklar onu bitirir. O zamanlarda insanlar gerçek mavi yolculuğu en doğal şekliyle yaşıyorlardı.

Ne zaman bozulmaya başladı bu durum?

Eskiden Turizm Bankası sektörde yetişmiş ehliyetli kişilere düşük faizli, kontrollü bir kredi veriyordu, bu dediğim 80’li yıllardan önce. Yetişmiş, bilgili deniz insanlarını mal sahibi yapıyordu ve işler böyle devam ediyordu. 1983 yılında rahmetli Turgut Özal iktidara geldi, baktı bu işte bir gelişim var, hemen bir teşvik yasası çıkardı. 36 yataklı proje sunan işletmelere uzun vadeli büyük krediler tahsis etti. 36 yatak, altışar kabinden üç tekneye tekabül ediyor. İşte o zaman bir furya başladı ve en büyük ihanet o zaman yapıldı bu sektöre. Hiç ilgisi olmayan inşaat firmaları, böyle fırıldak zekalıların çoğu bundan faydalandı. Bizim Bodrum insanı o fırıldak zekaya sahip değil. Şimdi bana da mesela devlet dese git kendine beş tane tekne yap, trilyon sınırsız kredi, hayatta ona elimi sürmem. Nedeni; ben kontrol edemediğim bir şeyi yapmam. Çünkü ben aşık olduğum bir işi yapıyorum. İsteseydim çok şeyim olurdu, megayatım olurdu ama ben Aksona Mehmet olmazdım. İkincisi de bu yaşta böylesine

sağlıklı olmazdım. Biliyorsunuz hırs denen şey çok kötü bir şey, ya şeker tavan yapardı ya da başka bir şey. İşte denizin güzelliği burada; bu sivrilikleri, her şeyi törpülüyor. Nerede durmak gerektiğini bileceksin, küçük şeylerle mutlu olacaksın. Bunları öğrettiği için, denizde çok mutluyum.

Sonra neler oldu?

Bu dejenerasyon işte o zaman başladı. Bir baktım İçmeler’de of oof iki üç tekne kurulmuş, zamane tekneleri. Tabii ki sektör hızlı büyüyünce yetişmiş eleman yok, altyapısı yok. Önüne geleni denizci gibi koydular içine. O teknelerden çoğu ortada yok şimdi. O alınan büyük kredileri de geri ödemediler, çoğu başka yerlere yatırım yaptı! Gözlemledim bunu. Sonra da biz ödedik onları dolaylı bir şekilde.

Derken bir de kabin turu çıkartıp, içeride bar satışı başlattılar. Şirketler, personele yarı maaş verip, “Bardan pay alacaksın” diye pazarlık yaptılar. Günümüzde bir de megayatlar ortaya çıktı. Ankara’dan inşaat firması ya da petrol şirketinin biri geldi, üç dört tekne yaptı, bizim Bodrumluların elinden tersaneleri satın aldılar. Öyle yatlar ki çift makine, her kamarada televizyon, jakuzili... Yahu deniz kültürü ile ne alakası var! İnsan soruyor, sen buraya doğanın içinde yaşamaya mı geldin, yoksa yaşadığın o şatafatlı kültürü deniz üstüne taşımaya mı?

Mavi yolculuğun ruhuna da aykırı tüm bunlar...

Tabii ki, mesela çok eleştirilen bir konu var gözlemlediğim şeylerin başında. O megayatlarda iki üç adet devasa, ışıkla donatılmış direkler var. Gidiyorum doğanın en güzel koyu, Gökova’da, cennet, havada tıs yok, deniz olmuş çarşaf gibi, dolunay çıkmış sini gibi.

Adam yakmış direğin ışıklarını, arkalar kapalı! Fiber gibi sabit bir şeyle tüm lüks teknelerin arkasına çay bahçesi gibi bir platform yapmışlar, altına oturmuşlar, direk ışıkları yanık, kakara kikiri içiyorlar. Buraya evrildi bu iş, bu kültürsüzlük!

Böyle tekneleri gördüm mü hiç yanına dahi yanaşmıyorum. Ben çocuklarla bir kaç gün bir koya demirleyecek olsam, ışık görmeyen bir yere gider, yıldızları seyrederim. Akşam oldu mu tenteyi çekerim masanın üzerinden, yemek yerken ay ve yıldızları görürüz, hatta ışıkları bile söndürürüz.

Teknenin içine çamaşır makinesi, bulaşık makinesi her şeyi koyuyorlar. Akşam oldu mu jeneratör başlıyor çalışmaya tır tır tırr... Ben doğanın içine gelmişim, bana gelen insanlar da öyle zaten. Misafirlerime önceden derim, burası anti-lüks, donmuş gıda girmeyen bir tekne. Doğanın verdiği ile yaşamaktan mutlu oluyorsan benimle gezeceksin. Yoksa benim yanıma hiç gelmeyeceksin. Başka tekne çok var derim.

Mavi Kart konusunda ne düşünüyorsunuz?

Mavi Kart denen abuk sabuk şeyi çıkarıp uygulamaya koyanlara hakkımı helal etmiyorum. Bana göre büyük şeyleri gözden kaçırmak için bununla kamufle ediyorlar. “Derin deşarj” adı altında yapılan deşarjları başından beri, 25-30 senedir izliyorum. Bodrum’a geldiler, İller Bankası’ndan şirketlere verdiler. Derin deşarj adı altında Bodrum’un foseptiğini, bütün şehir atığını Karaada Boğazı’ndan, Gümbet Burnu’ndan ve Turgutreis önünden, bu üç yerden denize verdiler. Yetkili bakan “Derin deşarj bir arıtmadır” dedi. En derini 41 metrededir, hep dalar bakarım videolarını çekerim. Turgutreis’in önündeki de 21 metrede. Bakın bu yarımadanın üzerinde kaç ton deterjan, temizlik malzemesi tüketiliyorsa 25-30 senedir 7X24, 365 gün denizin altına basılıyor ama bu denizi kirletmiyor! Çünkü mavi bayrak, 200 metre kıyıya verilmiş.

Mavi Kart’ı ise sonradan çıkardılar. Neden, efendim tekneler denizi kirletiyor diye. “Biz bu sene teknelerden şu kadar atık topladık, bakın nasıl çevreciyiz” diyorlar. İyi de benden aldıkları o atığı ne yapıyorlar? Benim organik atığım, şehir kanalizasyonuna katılıyor ve daha zararlı bir şekilde, daha yakın kıyıya bırakılıyor! Onun yerine ben giderim açık denize, hortuma kurşun bağlarım 5060 metreye, onlardan çok daha derine bırakırım ama yok, zararlı imiş, cezası var... Bu nasıl bir zekadır, lanetle

kınıyorum, buna çanak tutanları da kınıyorum, hep yazıyorum zaten.

Mavi yolculuğun sürdürülebilmesi ve denizlerimizin korunması için siz neler önerirsiniz?

Denizlerin korunması için bir kere deniz kültürüne sahip bir idare olması lazım. Liyakat sahibi insanların işin başında olması gerekiyor. Geri dönüp baktığımda, liyakat sahibi olmayan insanların verdiği acılarla dolu bir tarihimiz var. Çok önemli bir şeydir bu. Denizciliğin başına bir Denizcilik Bakanlığı kurulup, kadrolarını da deniz kültürünü, altını üstünü çok iyi bir şekilde bilen insanlardan oluşturmaları lazım. Ben olsam, sahil kesimindeki bütün atanmışlara, Emniyet Müdürlüğü’nden kaymakamlığa kadar hepsine deniz kültürünü, dalışı, yelkeni öğretirdim. Bu süreçten geçmeyen hiç kimseyi atamam, öğretir ondan sonra atardım. Denizlerin korunması için eğitim çok önemli. Bir amatör belge verdiler herkese, o insanlar deniz üstüne çıkıyor, çoluk çocuk taşıyor. Ben nelerle karşılaştım. Her önüne gelen denize çıkmamalı ama günümüzde maalesef çok büyük eğitim noksanlığı var.

Pandemi sürecinde ne yaptınız, kısıtlamalar sizi etkiledi mi? Denize açılabildiniz mi?

Pandemi beni pek etkilemedi. Ben çiftçilikle de uğraşıyorum; zeytin bahçem var, bir de balıkçı ruhsatım var, yani iki şapkam var benim. Dalış ruhsatım filan da var öteki tekneden. Hem su ürünleri üretim pazarlama, hem de zirai toprak ürünleri ve fidan üretimi ile uğraşırım. O nedenle kapanma zamanında bana dolaşma serbestliği vardı. Denize de açıldık, hatta yazları daha da iyi oldu benim işler. Biz ufak, aile teknesi olduğumuz ve herkese de uyduğumuz için, hiçbir olumsuz etkisini görmedim.

Teknede kaç kişilik dalış takımı, ne tür dalış ekipmanı var? Misafirlerinizin sizinle dalış yapmak için deneyimli, dalış belgesi sahibi olması gerekiyor mu?

İçeride büyük kompresör var, ana makinadan tahrikli, hidrolik sistemle çalışan. 2002 yılında takıldı, sekiz kişiye kadar, en iyisinden her türlü dalış ekipmanı mevcut burada. Ama benim servisim çok tecrübe kazanmış dalgıçlara yönelik. Kıyıdan toplu dalışa çıkanlar beni tatmin etmiyor. Arada mavi yolculuğa gelen bir aile biraz denemek isteyebiliyor, onu yaparım ama ben o yönde ağırlıklı çalışmıyorum. Burası dalışın Everest’i! Bu işi bilen, öğrenmiş biri daha üst düzey arıyorsa, işte o yer burası...

Rotayı siz mi belirliyorsunuz, yoksa misafirleriniz mi?

Konuşarak belirliyoruz ama genellikle bana gelenler rotayı bana bırakırlar. Çünkü ben onlara güzel yerleri öneririm. Mesela şimdi bana Göcek’e bir gezi çıksa, gitmem oraya. Gerçi ülkemizin her yeri cennet ama Göcek’i mahvettiler. Bir de oranın suları sıcak olur. Temmuzda ağustosta orada denize giren serinleyemez, hamamda gibi, ondan dolayı hiç sevmem. Dar alanda çok yoğunluk olduğu için de gitmem. Benim önerim, temmuz, ağustosta, Bodrum’dan kuzeye doğru çıkmaktır.

Yabancı sulara da açılıyor musunuz? İsteyen oluyor mu mavi yolculuk kapsamında?

Tabii ki açılırım, bütün Akdeniz’e giderim, benim için sınır yok, bütün donanımım hazır. Yunanistan’a çok gittim ama ötesini isteyen henüz olmadı.

Kıyılar çok kalabalıklaştı diyorlar, bu sizin için de sorun oluyor mu? Yoksa halen sadece sizin bildiğiniz gizli koylar var mı?

Yoğunluk çok arttı tabii, insan rahatsız oluyor. İşi bilen de teknenin üstüne çıktı, bilmeyen de. Denizde yaşamak ve gezmek ayrı bir kültür. Maalesef o kültüre sahip olmayan insanlar çoğaldı deniz üstünde. Koylarda yoğunluk artınca sevmiyorum. Ben aykırı yerleri seviyorum. Bana gelen insanlar da öyle. Güzel yerlerim vardır, aykırı yerler ama şunu görüyorum; beni orada iki kere gören, bir dahaki sefere bakıyorum oraya demirlemiş. Bazen de bir yerde demirli oluyorsun, geliyor birisi üstüne demir atıyor, hiç aldırmadan. O konuda kötü şeyler yaşanıyor bazen, ona da çok üzülüyorum.

Yurt dışında, mesela Yunanistan’daki, Sicilya’daki mavi yolculuk anlayışı ile bizdeki arasında fark var mı?

Yunanistan’da mavi yolculuk yapıyorlar mı bilmiyorum ama bunun en müsait yeri, iklim açısından, rüzgâr açısından, kıyı güzellikleri, koylar açısından en güzel yer Türkiye kıyıları. Rahmetli Sadun

Abi anlatmıştı, “Adriyatik’e Dalmaçya kıyılarına gittim. Kıyılar güzel ama 24 saatte 360 derece rüzgâr dönüyor.” Adalar da öyle. Zaten “Mavi yolculuk”

denen marka bizden gitti onlara, Halikarnas Balıkçısı’nın öncülüğündeki derin mavinin isimsiz kahramanları, sünger avcıları oluşturdu.

Gelelim sürpriz seyahatinize... 19 Mayıs-1 Temmuz, iki bayram arası Aksona Mancorna ile Bodrum’dan Sicilya’ya ve eğer imkanlar elverirse belki de Barselona’ya, yani Akdeniz’in tam öbür ucuna kadar gidip geleceğiniz bir “Dostluk ve Barış” seferi planlıyorsunuz. Bu fikir nasıl oluştu?

Bizden önceki nesiller, sünger avcılığı yapmak için taa Kuzey Afrika kıyılarına kadar yelkenle, kürekle gitmişler. Yunanlı arkadaşlarla konuştuğumuzda, İtalya’ya gidip sünger için nasıl daldıklarını anlatırlardı. Benim de hep hayalimdi ama oralara gitmek için büyük paralar lazım, tabii benim gücüm de bunu karşılamaya yetmiyor. Ama yanıma gelen giden çok değerli dostlarım var, onlara anlatırken destek oldular. İlk kez 2010’da bu tekneyle bir ekip kurdum ve “İsimsiz Kahramanların, Sünger Avcılarının İzinde” diye bir “Dostluk ve Barış” seferine çıktık. Haziran ayında Sicilya Augusta’da,

Stella Maris Derneği’nin düzenlediği, dünya denizlerinde kaybolan denizcilerin anısına yapılan bir denizcilik festivali var, ona katıldık. Üç, dört gün sürüyor. Meryem Ana heykelini bir römorköre koyuyorlar. Deniz üstüne açılıyor herkes. Denize çelenkler bırakılıyor. Akşam da

Augusta Limanı’nda tören yapılıyor, kürsü kuruluyor, bütün millet elinde ışıklarla meydanda. Protokoldeki herkes konuşuyor. İlk defa aramızda yabancı bir tekne var dediler ve benden de konuşma yapmamı istediler. O zaman şunu dedim “Ege kıyılarından Sicilya’ya, bu güzel adaya, bir dostluk ve barış köprüsü kurmaya çalışıyoruz, onun temellerini atıyoruz.”

2013’de tekrar gittim tekneyle, bu sefer festivale katılamadım ama Siracusa Limanı’nda çok güzel bir karşılama yaptılar. İtalyanların meşhur dalgıcı Enzo Maiorca da geldi. Birlikte konuşma yaptık.

En son 2017’de hanımla birlikte uçakla gittik ve festival süresince on gün kaldık.

Bu yıl yine Aksona Mancorna ile, 9-12 Haziran tarihlerinde Sicilya’da yapılacak Augusta Deniz Festivali’ne katılmak için hazırlanıyoruz. Çok sevdiğim, deniz tutkunu bir arkadaşıma ait Almanya’daki bir şirket, bu seyahatin Sicilya’ya kadar olan kısmını finanse ederek projeye destek olacak. Belki kendisi de katılacak. Siracusa’da bize daha önce de çok yardımcı olan Fahri Konsolosumuz Domenico Romeo ile yazışıyoruz. Oğlum da bizimle gelecek. Ayrıca yanımızda belgeselciler olacak ve bunun belgesel çekimini yapacaklar.

Asıl gönlümüzden geçen, bu Dostluk ve Barış seyrini Barselona’ya kadar uzatmak. “Büyük önderimiz Atatürk’ün yurtta sulh cihanda sulh ilkeleri doğrultusunda, Anadolu’nun en batı ucu Bodrum’dan (Halikarnassos), Akdeniz’in en batısına dostluk, kardeşlik ve barış seferine yelken açıyoruz” diye bir yazı çıkarsak güzel olmaz mı? Projenin bu kısmı için çalışmalarımız var ama henüz kesinleşmedi.

Desteklenmesi gereken harika bir proje bu! Barselona’da sizi karşılayacak kimse var mı?

Barselona’da, denize ve denizciliğe gönül vermiş arkadaşımız Barbaros Bey var, projeyi duymuş, bizi aradı. Oradaki, “Germans De La Costa” Derneği ile bağlantı kurmuş ve sahil güvenlik ile çok güzel bir karşılama yapabileceklerini söyledi. Kısacası bu, tarihe geçecek bir sefer ve bunu geleneksel hale getirmek için uğraşıyorum. Böyle bir şeyi başarırsak çok güzel olacak.

Gerçekten de öyle! Dilerim Sicilya’dan sonra Barselona’ya kadar gidebilir ve ülkemizin adını oralarda en güzel şekilde duyurabilirsiniz. Aksona Mancorna’ya bu yaz için rezervasyon alıyor musunuz? Mavi yolculuğa çıkmak isteyenler size nasıl ulaşabilir?

Rezervasyon alıyoruz tabii ki. İlgilenenler web sitemden her türlü bilgiyi alabilir https://aksona.com/maviyolculuk/ ya da instagram hesabımdan bana yazabilirler https://instagram.com/ aksonamehmet?utm_medium=copy_link