Bi sakin!..

Yahu ne oluyoruz? .ülü alevlendirmede... .endi halimizde otururken birden bire celallenmeye...

Ve biraz amiyane olacak ama... Her hıyarım var diyene tuzlukla koşmakta neden birbirimizle yarışır olduk?

Mesela )(Tg konusunda zaten apaçık olan şeyleri karşılıklı itişme içinde konuşarak bulandırdığımızın farkında bile değiliz.

3ensilvanya’daki hain bile bile...

ortaya bir takım iddialar atıyor ya...

Hemen medyasıyla, sosyal medyasıyla o iddiaların üzerine üşüşüyoruz. Oysa adamlar için doğru diye bir şey yok. Varlıkları üzerine kurulmuş.

Nihayetinde oltaya gelmiş oluyoruz, bizi “dışardan” izleyen ve

el ovuşturuyor.

Çok dikkatli olmamız gerek. Çünkü yeni

oluşturuluyor ve eski yaralar özellikle kurcalanıyor Yok, kıyafetime karışma! Yok, Anıtkabir arazisi imara mı açılıyor? Yok, heykel! Hepsi sakız gibi çekile çekile uzatılıyor. Hele sosyal medya felaket. Orada

şahikası yazılıyor. Ve işin ilginci... Bütün bu sersemlikleri sabah akşam “ben çok zekiyim” diye kendini pohpohlayan yeni kuşaklar pek seviyor.

Yetmiyor, bir bakıyorsunuz... de ilahiyat konuları münazara malzemesi olmuş.

Münazara dediğin, fikir tartışması falan değil. Bildiğimiz maç! İmanın, fikrin, düşüncenin maçı olur mu? Maksat seyirciler tribünleri doldursun, taraftarlar oluşsun.

Sonuç?

Sokaktaki insanın tabii dayanışması şüpheye itiliyor.