St. Tropez’den taktikler..

A llahın unuttuğu, Fransızların bile bilmediği bir sahil (Dikkat Tatil değil, Sahil) köyü iken Brigitte Bardot oraya yerleşince adını duyuran, orada çekilen filmlerle dünyaca ünlenen ve dünyanın en pahalı tatil yerlerinden birine dönüşen St. Tropez’den söz etmiş, yazılarını keyifle okuduğum Mert Vidinli kardeşim Günaydın’da..

“St. Tropez’de film tadında 48 saat” demiş.. Filmlerin tanıttığı köyde, film tadı olacak tabii.

Mert, Şeyma ile Acun’un düğününe gidince, iki satır da St. Tropez’yi yazmış tabii. Üç itirazım var.

Keşke daha fazla, hatta birkaç gün yazsaydı da, bizim Rivieramız işletmecileri biraz ders alsaydı.

İki.. Mert “Sakın hava alanından, yani Nice kentinden kara yoluyla gitmeye kalkmayın. Bir saatten fazla sürüyor” diyor. Önerdiği helikopter, 1500 euroya. Altı kişi alıyor. Adam başı 250 euro yani.

Ben yıllar önce gittiğimde, kara yolu üç saat sürüyordu. Bin virajlı daracık yol. Birlikte yemek yediğimiz gece, Belediye Başkanına “Dünyaca ünlü St. Tropez’ye böyle mi gelinir?. Bir oto yol yapamıyor musunuz” demiştim. “Biz otobüsle gelen turist istemiyoruz ki. O zaman, sokaklar bile uyku tulumuyla yatanlarla dolar. St. Tropez’ye helikopteri ya da yatı olanlar; yani milyarderler gelsin. Günde 10 dolar bırakacak bin kişi değil, bin dolar bırakacak on kişi istiyoruz biz” demişti. Yani o Mert’e uzun gelen dağ yolu, bir taktik. Ayrıca.. Fransız Rivierası sadece deniz kenarı değildir. Ben yukarıları daha çok severim.. Tepeler eşsizdir, Mert. O yolun da bitmesini istememiştim, her gidişimde.

Üç.. “Gece gittiğimiz L’Opera adlı restoranda sahne şovları o kadar çağ dışı kalmış ki” diyor Mert.. Oysa Vegas da öyle.. Pahalı yerlerde şovlar, ceplerinde para olanlara göre düzenlenir. Baba parası ile gezen gençlere göre değil.. L’Opera 2000’li yılların başında kalmış şovu, o zaman genç olanların hatıralarını canlandırmak, onları çekmek için bilerek yapıyor. 2000 yılının genci, şimdi cebinde para olan orta yaşlı demek..