Kardeşim duymaz eloğlu duyar

ABD’nin Türkiye’ye yönelik keyfi vize sınırlaması yıllardır kafa yorduğumuz “kadim tartışmamızı” başka bir boyuta taşıdı.

Şöyle ki; başlarda, Erdoğan’ın “oevredekilere” yönelik pozitif politikalarıyla argümanları elinden alınan solun, doğal bir refleks verdiğini düşünüyordum.

Çünkü Erdoğan reformist politikalarıyla dindar ve muhafazakâr kesimlerin yanı sıra, solun doğal tabanı olan Kürtlerden ve yoksullardan da oy alıyordu.

Bu yüzden de Erdoğan ne yaparsa karşısında durmayı “sol siyaset” olarak görüyorlardı.

Hatta Oktay Akbal Cumhuriyet’te bu “devrimci” görevi “Kartaca yıkılmalıdır” diye özetliyordu.

Akbal örnek olarak da o günlerde Adalet ve Kalkınma Partisi hükümetinin emeklilere yaptığı zammı gösteriyordu. Evet, bu, solcuların hakkını aradığı emekçilerin lehine bir gelişmeydi. Ancak Erdoğan yaptığı için övülmemesi hatta eleştirilmesi gerekiyordu! Düpedüz saçmalık işte... Fakat amaç sandıkta alınmayan iktidarı devirmekti. Ve amaç her türlü mantıksızlığı, çelişkiyi haklı kılıyordu.

Solun Erdoğan travması sonrasında edindiği bu refleks benzer olaylarda tekrarlana tekrarlana bir tike dönüştü, komikleşti.

Öyle ki sol, ABD ile yaşanan son vize gerginliğinde “conilerin” safında duracak hale geldi. Acıklı tabii. Çünkü derdim, ABD’nin TIR’lar dolusu silahıyla “halkına bağımsız devlet” kuracağını iddia eden PKK ve siyasi temsilcileri değil...

Ya da ana dillerini aksanlı konuşan gazeteciler, seküler cemaatlerinden ekmek yiyen gedikliler, vs.

Onlara üzülmek için bile geç artık.

Sözünü ettiklerim, kendisine “solcuyum” diyen ve bunu yurtseverlik, bağımsızlık yanlılığı sanan gençler...

ABD uşaklığı “solculuk” gibi önlerine sürülen geleceğimiz.

Keşke biraz yılların sosyalisti İdris Küçükömer’in “sağ” diye tanımladığı solun bizdeki simsarları yerine evrensel örneklere kulak verseler. Mesela solun dünya üzerindeki en ciddi deneyimlerinden birini onca darbe ve işgal girişimine rağmen yaşatan Venezüellalı yoldaşlarına... Liderleri Maduro sesini duyurabilmek için geçenlerde Türkiye’deydi. Erdoğan’la görüştü. Şunları söyledi: “%u dünya ioin mücadele edilmeli. O yüzden

Türkiye’ye geldik oünkü Türkiye’ye inanıyoruz. Yeni bir gücün doğduğunu biliyoruz. Tarihine ve kültürüne inanıyoruz. Daha da yaklaşalım, birbirimizi daha iyi tanıyalım, saygı duyalım ve bu yeni dünya ioin temelleri atmaya başlayalım diye dostluk kollarımızı size uzatıyoruz.”

Ama ne yazık ki dünyanın ta orasından duyulan Türkiye’nin emperyalizme karşı mücadelesine, isyanına bir arada yaşadığımız kardeşlerimizin kulakları sağır.

Tıpkı bir zamanlar ABD’nin kulu kölesi olan bir ülkedeki zulme isyan için söylenen şu şarkıdaki gibi;

Susarlar sesini boğmak isterler

Yarımdır kırıktır sırça yüreğin Çığlık çığlığa yarı geceler Kardeşin duymaz eloğlu duyar...

Gelin görün ki, ülkece ABD’ye emperyalizme kafa tuttuğumuz bu günlerde hiç ağza alınmıyor bu dizeler.