Hayat gelip geçerken-5
Kedileri yol tutar. Araba hareket etmeye görsün, hemen mızıldanmaya baş lar, ne yapacaklarını şaşırırlar. Önceleri bu hallerini biraz yol gidince neye odaklanacağı nı bilemeyip mide si bulanmaya baş layan hiperaktif çocuklara benze tiyordum... Sonra kedilerin bu huzur suzluğunda adını koyamadığım başka şeyler bulmaya baş ladım. Derken 'oris Lessing’i okudum ve zihnim açıldı. “Trafiği bir kedi aracılığıy la görmek, arabaya her binişimizde nelere kulak tıkadığımız konusunda çok öğretici bir tecrübedir” diyordu Lessing ve şöyle devam ediyor du: “Dehşetli gürültü patırtıyı; sarsıntı, gümbürtü, gıcırtıyı fark etmiyoruz. Fark etseydik, kediler gibi biz de aklımızı kaçırırdık.” Bana sorarsanız, bir nokta daha var: Kediler bize “bu kadar harekete ne gerek Yar, daha oturduğumuz yerin değerini bilemedik” de diyorlar.
★★★
Eski bir yazımda karşılaştım. Cunda kıyısında oturup tekne lerin isimlerini tek tek saymışım. Eski zaman. On yıl
kadar öncesi: Adalı, Macera, Ayışığı, Karakartal, Sarıgül,
SeYil, Yd. Öylece saatler boyu oturur, bakar, bakar, bakar dım... Şimdi nerele re bakıyorum acaba? Cevap malum. Belki tatsız ama kaçınıl maz olanın ta ken disi. Sosyal medya ya bakıyorum. Ona denirse...
★★★
Gündüzler gevezedir. Fakat anlattıklarını anlamak için geceye muhtacız.
★★★
Belki fark etmişsinizdir, İstanbul’da humus moda sı patlak verdi. Bu gelişmeye damak tadında “yeni oryan talizm” denebilir mi, bilmem. Benim tercihim Kuzguncuk’taki mola noktam Pulat Çiftliği’nin menüsündeki kıymalı humus. Tabii üzerine bol limon sıkarak...
★★★
Trabzon (cennet) hurma sını manav tezgâhında görün ce “çürük domatese ben ziyor” diyenler var, biliyorum ama dalında pek güzel. Geçenlerde Yalova’daki Limak Termal’in bahçesinde karşı ma çıktılar. Otelin bahçesinde ki her ağacın altına küçük bir tabelada adını ve türünü yaz mış olmasını da alkışlıyorum. Ortam nasıl mı? Bir ara kendimi geçen yüzyılın hemen başların da Karlovy Vary kaplıcalarında dinlenmeye çekilmiş Osmanlı muharriri gibi hissettim.
★★★
Pencere... Alçakgönüllü, sevimli, üst seviyede nitelik li ironiyi haiz bir piyes. Oyun At|lyesi’nde sahneleniyor. +aluk Bilginer her zaman ki gibi... Sahneye çıktığı an alıp götürüyor. Fakat Esra Bezen Bilgin’in oyuna kattığı “hakiki lik” duygusunun da altını çizme liyim. Meraklısına tavsiyemdir.