YAVUZ’UN TüRKLER’LE ILGILI OLUMSUZ
Devşirme olarak alınan Hristiyan çocuklar, Türkçe ve İslamiyet’i öğrenmeleri için Türk ailelerinin yanına verilirdi. Bu işleme de “Türk’e vermek” denirdi. Tarihçi Hadidî bu hadiseyi şöyle anlatır: “O kullar penc ü yekden kim derilür, Yazup defterle Etrâkʼa virilür, Ki Türkʼe hizmet idüp öğrene dil”.
Osmanlı tarihçilerinin eserlerinde Türk veya Etrâk kelimesiyle birlikte kullanılan olumsuz sıfatlar genele teşmil edilmemiştir. Bu eserlerdeki Türkler’le ilgili olumsuz sıfatları gündeme getirenler, aynı kitaplardaki olumlu ifadeleri görmezden gelmektedirler. Tarihçi Aşıkpaşazâde, Süleyman Paşa’yı anlatırken “Devri zaman Türk’ün oldu” demektedir. Hoca Sadeddin, eserinde Osmanlı fetihlerini anlatırken “Türk yiğitleri”, “Zaferleri gölge edinmiş Türk askerleri” gibi ifadelerle Osmanlı ordusunu över. Tarihçi Mehmed Neşrî, eserinde I. Murad’ın Sırp Kralı’nın kendisini savaşa davet ettiğinde hiddetlenerek, “İnşallah ona Türk erliğin gösterem” sözüyle padişahın Türklük’ten gurur duyduğunu ifade eder. Gazavât-ı Sultan Murad isimli eserde ise “Türk askerinin savaşçılığı karşısında, daha önce Türklere karşı ileri geri konuşan kâfirlerin dayanamayıp nasıl kaçtıkları” vurgulanır. Tâcizâde Cafer Çelebi, Fatih dönemindeki Osmanlı askerlerini “Muzaffer Türk ordusu” olarak anar. 17. yüzyıl tarihçilerinden Solakzâde de tarihinin birçok yerinde Türk ismini olumlu olarak kullanır ve Cem Sultan’ı “Kostantiniyye’yi fetheden Türk’ün oğlu, Türk padişahının oğlu” diye anar. 16. yüzyılın en büyük tarihçilerinden Gelibolulu Mustafa Âli ise “Künhü’l-Ahbâr” isimli dünya tarihinde Türk boylarını anlatırken bunları “seçkin millet, güzel ümmet” olarak zikreder. Tahsin Paşa hatıralarında, Söğüt Alayı’ndan bahsederken “Türk neslinin temiz ve mübarek kanı dolaşan Karakeçili bölüğü” olarak zikreder. Bunlardan başka pek çok Osmanlı tarihçisinin eserlerinde de bu tür olumlu ifadelere rastlanılır.