YETER Kİ KALPLERDE ENGEL OLMASIN
Selcen Kankul, 23 yıl mücadele verdiği beyin felcini azmiyle yendi. Gece gündüz çalışarak fizyoterapist oldu. Şimdi onlarca çocuğun tedavisine yardımcı oluyor
Selcen ve Korhan, engellerine rağmen hayallerinden vazgeçmemiş, yorulmuş, üzülmüş ama azimlerini yitirmeden başarmış iki koca yürekli insan. Biri 23 yıl mücadele verdiği serabral palsiye (beyin felci) karşı önce kendisini tedavi edip, ardından da hayali olan fizyoterapist olup, şimdi onlarca engelli çocuğu tedavi ediyor. Diğeri ise sosyal hizmet uzmanı oldu,şimdi başka hayatları kolaylaştırıyor, sorunlar çözüyor, yaralar sarıyor.
3 Aralık Dünya Engelliler Günü’nde SABAH’a konuşan Selcen ve Korhan’ın başarı hikayeleri “Yeter ki kalplerde engel olmasın.Herşey başarılır” dedirtiyor. Selcen Kankul, 23 yıl mücadele verdiği serebral palsiye karşı önce kendisini tedavi etmeyi başardı. Ardından gece gündüz çalışıp fizyoterapist oldu. Şimdi onlarca engelli çocuğun tedavisine destek oluyor. İşte anlattıkları;
■ 6 aylıkken Serabral Palsi teşhisi konmuş. Bir akşam yüzümün sol tarafa kaymış. Sol kol ve bacağımda his ve hareket gitmiş. Yüksek ateş ve ardından haftalarca komada kalmışım. İşte her şey 6 aylıkken o koşma başladı. Gözümü hastanede açtım,
yıllardır fizik
tedavi alıyorum. Sol ayak ve elimi çok kullanamıyorum ve normal kişiler gibi konuşamıyorum.
■ BAŞARDIM!: Kendimi bildim bileli engelim var. Büyümeye başlamıştım ve diğer çocuklar gibi değildim. Hiçbir zaman bunu eksik değil avantaj olarak gördüm, engelimle değil ona karşı savaştım. Kendi imkanlarımla tüm okullarımı okudum. Zor oldu, üzüldüm, zorlandım ama hayat dışladıkça daha çok tutundum. Sabahlara kadar ders çalıştım. Devlet engelliye iş imkanı sunuyordu ama ben üniversiteyi okuyup, fizyoterapist olacaktım. Önce kendimi iyileştirdim.
■ BİR ANNENİN GÖZÜNDEKİ
UMUT OLMAK İSTEDİM: Bir kuruma bağlı olmadan evlere hizmet vererek yani özel hasta alarak çocuk fizyoterapistliği yapıyorum. Aile, Çalışma ve Sosyal Hizmetler Bakanı Zehra Zümrüt Selçuk, çalışmalarımı beğendiklerini ve bakanlığa bağlı kuruluşlara ücretli öğretmenlik noktasında destek vermem konusunda öneride bulundu. “Büyüyünce ne olacaksın?” sorusunun cevabı hep fizyoterapist oldu çünkü ben engelleri aşmak istedim. En önemlisi de bu zor yolculukta bir annenin çocuğuna karşı gözündeki umut olmak istedim. Mesleğe başlamadan önce en büyük korkum dil problemim yüzünden iletişim kuramamaktı. Öyle olmadı, özel bir kişi olarak hastalarımla harika bir iletişim geliştirdim.
■ ONLARCA HAYAT BİR HAYALE TUTUNDU: Ancak her şeye rağmen hayal ettiğim işi yapıyorum. Etrafımdaki birçok kişi nasıl başaracağımı bilemiyordu ama o diplomayı aldım. Bugün hayalim olan fizyoterapistliği yapıyorum hem de benim gibi engelli çocuklara karşı. Onları iyileştiriyor, hayata tutunmalarına yardımcı oluyorum. Onlarca çocuğun, insanın hayatı benim hayalime tutundu, farkındayım. Ama yılmak yok daha aşılacak çok engel var yeter ki engellerde kalplerde olmasın...