İstanbul’a gitmek
Ortaokul çağlarım... Mühürdar’daki evimizin bana terk edilmiş küçücük oda sında ninemi ağırladığım günler...
Kararmış, kurumuş elleriyle bana mandalina soyarken birdenbire “İstanbul’u özledim” diyor; “ama hiç dermanım yok ki!”
Zihnimden Teyzem’in oturduğu Nişantaşı geçiyor. Taksim civarı aklıma geliyor ama ne ilgisi var!
Ara ara hasretle anlattığı Fatih sem tini mi kastediyor acaba diye düşünü yorum...
Sonra mırıldanıyor:
“Yeni
Cami’de ikindiyi kılsam, artık gam yemem.”
Hah! İşte o anda anlıyorum. Tabii ya!
Uzun yıllar boyunca, İstanbul demek, nerede oturursanız oturun, Eminönü demekti.
★★★ Edebiyat güzel şey...
Sadece güzellikten de ibaret değil. Kültür haritalarımız ve onların zaman içerisinde geçirdiği değişimler şiirlerde, öykülerde, romanlarda sakla nıyor.
Geçen gün
Mario Levi’nin “O Pazartesi, Eminönü”
romanında altı nı çizdiğim satırlara göz gezdiriyordum.
Orada görünce ninemin söyledikle rini hatırladım.
Şöyle yazıyordu Levi: “Sahici İstanbullu, Eminönü ve çevresinin esas İstanbul olduğunu, çok derin bir tarih bilgisine sahip değil se de bilir; günlük hayatında bir yere koyar. Eminönü’ne gitmek İstanbul’a gitmek demektir.”
Levi de bilir ya, aslında biz “kar şıda oturanlar” için bu eyle min adı Eminönü’ne gitmek değil, “Eminönü’ne inmek”ti.
Vapurdan “indiğin” gibi, içinde tarifsiz kıpırtılarla Mısır Çarşısı’na doğru koşturmayı hangi çocuk unutabilir?
★★★
Şimdi İstanbul neresi? Bugünün İstanbul’u yani...
Onu da konuşmak gerek.
Mesela Sarıyer’de oturan biri “İstanbul’a gitmek”ten ne anlar? Zincirlikuyu’da bir AVM’ye vardın mı, tamam mıdır?
Kartal’dan çıkıp Beşiktaş’a gelip o çarşı kalabalığının içine daldığın zaman İstanbul’un tadı, kokusu, çeşnisi içe çekiliyor mu?
Beylikdüzü’nden İstanbul’a doğru yola çıkıp arada yorgunluk bastırınca Ataköy’de durmak, yeterli mi?
★★★
Hatıralar bitmez ki...
Babamla İstanbul’a indiğimiz zamanlar Bahçekapı civarında mutlaka Hacı Muhiddin’e uğrardık...
“Demirhindi içelim” derdi. Emir gibiydi bu söz; içimdeki limonata içme isteğini bastırır ve faydalı olduğuna inandığı şerbete yönlendirirdi.
İki buçuk yıl önce, pandemi nin ilk kapanması bittiğinde derhal Eminönü’ne gitmiş, bir bardak demir hindiyi mideme indirmiştim.
Hayata en baştan (çocukluğum dan) dönme çabası mıydı? Belki.
6M6 HA6MET \az ’\e g|nGer TL MH faFeERRN FRm/hasmetEaEaRglu saEah