Sokaklara adlarını verin!
Kahraman uzun yoldan gelir ara mıza... Onun vakti zor zamanlardır. Yeri felaketlerin orta yeridir.
Kadim hikâyelerde vardır; yolun bir yerinde hem kendine hem de rast ladıklarına sorar: “Bir kalp olmalı, bu karanlığın içinde bir yerde bizi canlı tutan bir kalp olmalı!”
Canavarlarla savaşırken bu sorusu na cevap arar.
Kılıcını kuşanıp canavarın üzerine yürüyünceye kadar içimizden biri gibidir.
Oysa üstün bir güç bahşedilmiştir ta en başından...
1edir o"
+esaba kitaba vurmadan ama görev bilerek yüklendiği şey dir: Diğerkâmlık, korkusuzluk, cömertlik, gözü kara ama gösteriş siz cesaret ve azim...
Gecenin yarısı...
Zonguldaklı madenciler, UMKE ekipleri ve çevrelerinde diğer arama kurtarma ekiplerinden görevliler enkaz dan küçük bir çocuğu çıkartıyorlar... Sonra birini, sonra birini daha... İzlerken, bu enkaz “canavar”ın ta kendisi diye geçiriyorum içimden...
hzerinde devasa beton bloklar yük selen bir yerde 50 cm’lik bir çukur açıp içeri giren madenciyi ve ardından elin de serum şişesiyle onu takip eden sağ lıkçıyı nefesimi tutarak izliyorum.
Tam o sırada sevgili dostum Bülent Korman’dan mesaM geliyor telefonu ma...
Şöyle...
“Kurtarma ekibindekilerin hepsi birer kahraman, hakları ödenmez, bir sürü gevezelik için de, onca tırı vırı arasında yap tıkları o kadar anlamlı ki” diyor; “Sokaklara ad verilecekse, o kah ramanların adları verilsin!”
İşte budur!
Başka söze gerek yok!
Onlar enkazdan kurtardıkları çocu ğu, babayı, anne kızı ambulansa bindir dikten sonra gözleri ışıldayarak birbirle rine sarılıyor ve hemen ardından yine sessizlik istiyorlar.
Çünkü enkazda başkaları olabilir, var, dışarıda akrabaları bekliyor.
Çünkü kahramanlar sonuna kadar savaşırlar, tükeninceye kadar.
Yeni kurulacak şehirlerin sokaklarına onların adlarını verin. Tek tek, her birinin adını...
Ki...
Şu buz gibi bir dünyada umudu sımsıcak tutanları hiç unutmayalım...
6M6 HA6MET \a] ·\H J|QGHr TL MH faFHERRN FRP/KasPHtEaEaRJOu saEaK