EZANIN ARAPÇA OKUNMASI TEKLİFİNİ CHP DEĞİL DEMOKRAT PARTİ VERDİ
1950 seçimlerinde Demokrat Parti’nin iktidara gelmesinin hemen ardından ilk gündem maddesini “Arapça ezan okuma yasağının kaldırılması” oluşturdu. Demokrat Parti’nin verdiği kanun teklifini CHP de destekledi. Değişikliği Cumhurbaşkanı Celal Bayar da onayl
İkinci Meşrutiyet’ten sonra ibadetin Türkçeleştirilmesi gündeme geldiyse de uygulama alanına inmemişti. Ziya Gökalp, 1918’de yazdığı “Vatan” şiirinde, ezanın ve Kuran’ın Türkçe okunmasını gündeme getirmişti. TDV İslam Ansiklopedisi’nin “Ezan” maddesinde Türkçe ezan meselesi teferruatlı olarak anlatılır.
TÜRKÇE’Sİ KABUL GÖRMEDİ
Cumhuriyet’in ilanından sonra ibadetin Türkçeleştirilmesi için birkaç teşebbüs yapıldı, ancak halktan gelen tepkiler üzerine vazgeçildi. Fakat bu yöndeki çalışmalar devam etti. Özellikle İsmail
Hakkı Baltacıoğlu ve Reşit Galip bu konuda faaliyet gösterdiler.
Daha sonraki yıllarda uygun ortam meydana gelince, ibadetin Türkçeleştirilmesine ezandan başlandı. 1932’de Eğitim Bakanı Reşit Galip ile Hasan Cemil Çambel’in yönetimi altında Dolmabahçe Sarayı’nda devrin meşhur dokuz hafızının katılımıyla ezan Türkçeleştirildi. Çeviride tereddüt edilen yerler Atatürk’e sorulmuştu. Türkçe ezanın bestesi için de konservatuvar üyesi İhsan Bey görevlendirilmişti.
1932 yılı ramazanında 29 Ocak 1932’de Türkçe ezan, ilk kez Hafız Rıfat tarafından Fatih Camii minaresinden seslendirildi. Bu bir başlangıçtı. Ardından Türkiye’nin her yerinde Türkçe ezan okutulmasına çalışıldı. Fakat Türkçe ezan kabul görmedi.
1 Şubat 1933’te Bursa Ulu Cami’de Topal Halil adında halktan biri Arapça ezan okuyunca tutuklanmak istendi, halk ise durumu protesto etti. Bunun üzerine Atatürk bizzat duruma el koydu. Türkçe ezan meselesine karışan 19 kişi Çorum’da yargılandıktan sonra hapis ve sürgün cezasına çarptırıldı. Ezanın Türkçe okunması yönündeki denetimler sıkılaştırıldı.
İsmet Paşa Cumhurbaşkanı olduktan sonra
Arapça ezan denetimlerini yakından takip etti. Bu dönemde ezanın Arapça okunması bir suç değildi. Ancak ezanın Türkçe okunması kararına uymayan görevliler, Türk Ceza Kanunu’nun 526. maddesine göre “yetkili mercilerin kamu düzenini sağlamaya yönelik emrine aykırılık” suçunu işlemiş sayılıp cezalandırıldılar. 1941’de 526. maddeye Arapça ezan okuyanların hapis ve para cezası alacağı hükmü eklendi. Arapça ezan okumak artık kanunlara girmiş bir suçtu.
Bütün cezalara rağmen bu durumu kabullenmeyen din görevlileri pasif direnişe geçerek farklı yöntemler geliştirdiler. Türkçe ezanı çocuklara ve meczuplara okuttular. Ezanın Türkçe’sini yüksek sesle okuduktan sonra alçak sesle Arapça’sını da tekrar ettiler.
İbadetin Türkçeleştirilmesi Cumhuriyet döneminde yapılan inkılaplar içerisinde halkın kabul etmediği ve tepki gösterdiği bir uygulama oldu. Bütün polisiye tedbirlere rağmen birçok yerde Arapça ezanlar okunmaya devam etti. Halk Partisi hükümeti ise bu konuda taviz vermeden Arapça ezan okuyanlara hapis ve para cezaların verdirip, Arapça ezan okuyanların bir kısmını akıl hastanelerine göndertti. EZAN ASLİ DİLİNE ÇEVRİLDİ
1950 seçimlerinde Demokrat Parti’nin iktidara gelmesinin hemen ardından ilk gündem maddesini “Arapça ezan okuma yasağının kaldırılması” oluşturdu. 31 Mayıs 1950’de
Tokat Milletvekili
Ahmet Gürkan, 2
Haziran 1950’de Kayseri
Milletvekili İsmail
Berkok ve 13 arkadaşı, 14 Haziran 1950’de
Başbakan Adnan
Menderes hükümetince TBMM’ye bu konuda çeşitli kanun teklifleri sunuldu. Meclis’e sunulan tekliflerin gerekçesinde, ceza kanununa hüküm konulmasının din ve vicdan hürriyetine baskı sayıldığı belirtilmişti.
Halk bu gelişmeler üzerine büyük bir heyecana kapılarak gelişmeler takip etmeye başlandı.
Kahvelerde, çay bahçelerinde ezanın asli dilinde okunması meselesi konuşuldu. Sonunda Türkçe ezan meselesi 16 Haziran 1950’de
Meclis gündemine geldi.
TBMM’de oturum başkanlığı yapan Hulusi Demirel, tasarının Meclis’te gündeme alınmasını da, ivedilikle görüşülmesini de ayrı ayrı oylattı. CHP’liler de tasarının gündeme alınmasını desteklediler. Tasarıyla ilgili konuşan CHP’liler, ezanın Türkçe okunmasının daha doğru olduğunu, ancak bu meseleyi politik bir tartışma konusu yapmayacaklarını söylediler.
Daha sonra söz alan Demokrat
Partili ve bağımsız milletvekilleri hararetli konuşmalar yaptılar.
Kimse karşı çıkmayınca tasarının kabul edileceği beli olmuştu. Ancak bu defa da ne zaman yürürlüğe gireceği tartışılmaya başlandı. Sonunda bir milletvekili “ceza hükmü kaldırıldığı için daha önce Arapça ezan okuyanların bile suçlu sayılmayacakları”nı ifade edince bu mesele de çözüldü. Ceza Kanunu’nun
526. maddesinde gerekli değişiklikler yapılmasıyla ramazan arifesinde ezanın Arapça okunması serbest bırakılmıştı. Teklif kabul edilince sonuç telsizle Celal
Bayar’a bildirildi.
Celal Bayar da onaylayınca yasak sona erdi.
Arapça ezanın serbest bırakıldığı her tarafa duyurulamadığı için İstanbul’da bile sabah ezanı bir yerde
Türkçe başka bir yerde ise Arapça okunmuştu. Bunun üzerine İstanbul Müftülüğü bekçiler vasıtasıyla müezzinlere duyurdular. Başbakanlık durumu telgrafla vilayetlere bildirmişti. Başbakanlık müsteşarı da yazdığı bir yazıyla Anadolu Ajansı’ndan Arapça ezan ve kametin serbest olduğunu radyo ve ajansta yayınlamasını emretti.
Ramazan ayında minarelerden yükselen ezanlar büyük bir sevinçle karşılandı. Sabah ezanlarını dinlemek için camilerin etrafında toplanan halktan secdeye kapanıp yeri öpenler oldu. Türkiye’nin her tarafında kurbanlar kesildi. Hükümete ve
Meclis’e tebrik ve teşekkür telgrafları gönderildi. Rahmetli Adnan
Menderes, ezanı asli diline döndürdüğü için ölümünden sonra da halk tarafından unutulmadı.
O dönemi yaşayan insanlar, her zaman büyük bir minnet ve şükranla andılar.