Anne, baba ve duvar
Liseye gitmeme ve koskoca bir genç olmama rağmen anne babamla aramızdaki duvar gün geçtikçe daha da yükseliyor.
Annemle babam aramızdaki bu uçurumun kapanması için bana “Evlâdım! Sana nasıl davranmamızı istersin?” diye sorsalar onlara şunları söylerdim: Bana bazen de olsa ‘seni çok seviyorum’ demenizi isterim.
En çok da kırık not aldığım zamanlarda söylemenizi isterim. Yazılılarda aldığım yüksek notları önemsemelerini, sevindiğimde benimle beraber sevinmenizi isterim. Bana verdiğiniz bir görevi yerine getirdiğimde teşekkür etmenizi ve işi başarıyla sonuçladığım için beni takdir etmenizi istiyorum. Eve geç geldiğimde sanki sürekli geç kalıyormuşum gibi kalbimin şişesini yerden yere vurarak kırmayın.
Aileyi ilgilendiren bir problem konuşulduğunda bana da söz hakkı verin ve beni önemsediğinizi göstermek için yüzüme bakıp beni ciddiye alın.
Arkadaşlarımın benim için önemli olduğunu ve arkadaşımı benim için önemsemenizi istiyorum.
Eve alınacak bir koltuk takımının rengi konusunda dahi olsa fikir ve düşüncelerimi sormanız beni mutlu edeceği gibi aramızdaki uçurumu az da olsa kapatabileceğinizi bilmenizi isterim. İyi bir okul kazanmam için bana başarı örnekleri göstereceğinize benim geçmişteki başarılarımı örnek vermenizi isterim. Birkaç eşya dahi olsa tek başıma alış veriş yapmama izin verin ve bana güvenin. Yanlış yapmam durumunda bana kırıcı davranmadan doğruyu gösterin. Ulaşamayacağım hedeleri gösterip beni derslerden soğutmayın. Yaptığım işlerde bana cesaretten başka vereceğiniz hiçbir şey yoktur. Başarılı olamadığım matematik dersi için birlikte planlar yapalım. Matematik konularını öğrenmem için beni üzmeden, küçük düşürmeden bana yardım edebilirsiniz. Okulda rol aldığım bir tiyatro oyununu izlemeye gelin ve başarımı yüzüme karşı söyleyin. Bir şey anlattığımda beni eleştirmeden dinlemenizi; yanlışlarımı üzmeden, kırıcı olmadan göstermenizi isterim. Derslerimde başarılı olsam da, olmasam da bana kırıcı ve hayattan koparan eleştiriler yapmayın. Yalnız başarılı olduğum zamanlarda beni sevdiğinizi söylemeyin. Babam kitaplığını düzelttiğinde beni yardıma çağırması içimde “artık bende bir işe yarıyorum” duygusunu güçlendireceğinden kendime olan güvenimin arttığını bilmenizi isterim. Anneme sofra kurmada yardım ederken yaptığım her işi eleştirmesi kendime olan güvenimi sarsıyor. Beceriksiz biri olduğuma inanmaya başlıyorum. Evde hata yapmasam nerede hata yapacağım diye size sormak isterim. Hayat sahnesinde hataların çok pahalıya mal olduğunu filmlerde görüyorum. Anne ve babamın yaptığım yanlışları yüreğime jilet vurur gibi eleştirmeleri canımı acıtıyor. Anne-baba: Yapacağınız eleştirileri kızmadan, beni aşağılamadan ve üzmeden yaparsanız iç dünyamın ince dalları erken kırılmaz, aramızdaki duvarlar da yükselmez.