Konuşmuş olmak için konuşmak!...

D aima takdir edici, tebrik edici ve alkışlayıcı olmak; müsbet işleri çoğaltacağı gibi menfi işleri de azaltır, örter ve mani olur.

İman, Kur’ân hizmeti için yola çıkanlar yoldaşlarına karşı daima açık sözlü, alçak gönüllü ve civanmert olmak zorundadırlar.

İğne ile kazarak ve cımbız ile arayarak menfiliğin veya eksikliğin, noksanlığın peşine düşüp arayanlar daima hüsrandadırlar. Bir hizmet ehlinin binler mehasinini, iyiliğini, güzelliğini ve başkalarında olmayan mükemmelliklerini görmeyerek veya kasten atlayarak, unutmuş görünerek; kasd-ı mahsus ile hizmetteki hademelerin en küçük, en ufak bir noksanını, kendinize göre bir hatasını nazara vermek, ortaya çıkarmak, umuma ilân etmek; meşveret değildir. Takdir ve teşvik değildir.

Bilâkis şevk kırmaktır. Karın ağrısından mütevellid bir kasd-ı mahsusla: İttihat ve hizmetin aleyhine fevkalâde yanlış ve hoş olmayan bir davranış ve konuşmadır.

Esas itibariyle iman, Kur’ân ve İslâmiyet hizmeti daima müsbet hareket etmek, daima güzeli, iyiyi, faydalıyı görmek, alkışlamaktır. Daima uhuvvet düsturlarında bahsi geçen bir adamın binlerce mehasinini göz önüne almayarak herhangi, sizce küçük bir noksanlığı için hizmetteki bir kardeşimizin şevkini, aşkını, çalışma ümid ve gayretlerini kırmak bu düsturlara münafidir.

Konuşmuş olmak ve birilerini müdafaa etmek veya öne çıkarmak için hiç alâkasız bahanelerle yanlış anladığımız konularla ve eksik bilgilerle yerinde ve şahısların kendilerinde araştırma, soruşturma ve bilgilenme yapmadan konuşmak ve umuma ilân etmeye kalkışmak ancak ve ancak cehlimizi ve kasd-ı mahsusla hareket ettiğimizi ortaya koyar. Halk nazarında “kandırdığın için” belki alkış alırsın, ama HAK katında ancak ve ancak tekdir ve te’dip alır ve cezaya müstehak olursun.

Öyle bir konuş ve öyle bir iş yap ki!.. Seni hem dünya da hem ahirette mahçup etmesin, yerin dibine geçirtmesin. Hak’kın ve HALK’ıN nazarında da daima âli olasın, yücelerin yücesi makamlara, mükâfatlara ulaşasın inşallah.