İYİSİNDEN BİR Cumhurİyet İstİyorum

Gevezelerin sustuğu... Hukukun üstün olduğu... Zalimlerin dik başlı gezemediği... Halkın başının dik olduğu... Sermayenin üç beş kişide birikmediği...

Okullarında kalbe din; akıllara fen verildiği...

Telâşsız insanlar topluluğu...

Vergilerin âdil olduğu, zalimlerin solduğu...

Kuşların konacak dal bulduğu... Ağaçların, kedilerin düşünüldüğü... Yüzlerin tebessüm ettiği...

“Ben yaptım oldu!”ların bittiği...

Binaların hayallerimizi aşmadığı... Fırınlarda mis gibi ekmeklerin piştiği... Gelirlerin, giderlerin âdil bölüşüldüğü...

Hürlerin zaten; hattâ hapislerin bile güldüğü...

Boşaltılmamış köyler, mesut çiftçiler... Torpilsiz imtihanlar...

Cehaletin kaçacak yer aradığı... Yalancıların itibar görmediği... Fikirlerin suç sayılmadığı... Karnı tok, sırtı pek...

Aklı başında, kalbi yerinde... İyisinden bir Cumhuriyet istiyorum.

Ücretli, ücretsiz kölelik...

Tören tezgâh sona ersin gayrı. Nâmert olayım;

İyisinden bir Cumhuriyet istemiyorsam.

Adı var; kendi yok Cumhuriyeti n’ideyim!

İçinde adalet, hürriyet olacak. Baştacı olacak hukuk...

Ali gibi Fatih gibi eşit muhakeme... Suçu sabit olana dek herkes suçsuz... Çok şey mi istiyorum? Karışma bana; karışmam sonra! Her şey kalsın öyle!

Zaten her şey yerli yerinde... Hırslarını dizginle hele!

Bir asır olmuşsun geleli; nerdesin?!... Bir âşık gibi arıyorum o seni; nerdesin!

Sen yoksun diye bu cehalet bu sefalet...

Gel artık; topla şu Meclis’i... Yetsin bu kargaşa, bu savaşlar bu sefalet...

Gel ey milletin gözü, kulağı Cumhuriyet!

Bulutlara dokunamıyorsunuz iyi ki... Kirleniyor; baktığınız her yer. Dokunduğunuz hastalanıyor, ölüyor hatta.

Kurtları, kuşları yerinden ettiniz; N’ettiniz dünyayı böyle.

Harç bitti; yapı paydos!

Kalan ağaçları seyredelim, Kuşların hürriyetine gidelim. Çaylar demlensin, yüzler gülsün. Renk renk köy sofraları kurulsun. Yirmi Üçüncü Söz’ü açsın dünya. Bu aynada kendimizi görelim. Heey, yordunuz be! Herkes evine!

Dünya doldu taştı gayrı.

Son Zamanlar İskelesi yazıyor rotada. ***

Hamiş:

Cumhuriyetin gerçeği ile karşılaştığımızda törene/merasime gerek kalmayacak, çünkü Cumhuriyetin kendisi şenlik... Ne zaman mı gelir, essah Cumhuriyet? Cumhurun/halkın niyetine, diyetine, isteğine; “Cumhuriyet iştahı”na bağlı...