Ot zm n farkında mıyız?

Genç Yorum Dergisi Kasım sayısından alınmıştır.

Geçtiğimiz günlerde bir okulda yaşanan otizmli çocukların veliler tarafından dışlanma hadisesi, ülke genelinde büyük tepkilere yol açmıştı. Öğrencilerin aynı ortamda yetişmesini istemeyen eğitimsiz kesim, ne yazık ki otizmi bulaşıcı ve zarar verici bir hastalık olarak görüyor. Sözde otizmin farkında olan bu insanlar, fiili olarak hiçbir destek sağlamadıkları gibi, bunun yanında dışlayıcı politika ile bireylerin eğitim haklarına da engel oluyor. Çocukların ve gençlerin gelişimini etkileyen bu durum hiçbir toplumda kabul edilemez.

Toplumda her bireyin eğitim hakkı vardır. Özellikle otizm gibi ayrıcalık isteyen durumlarda bu hak daha da özelleştirilir. Otizmli bireyler için eğitim olmazsa olmazdır. Onlar ancak kaliteli bir öğrenmeye erişerek topluma kazandırılır. Bunun yanında kaynaştırma eğitimleri ile ayrıştırılmadan diğer bireylerle aynı ortamda bulunabilir ve böylece engellilere karşı önyargı kırılır. Burada velilerin ve öğretmenlerin tutumu çok daha önemli. Bu üzücü olayda değil kaynaştırma, otizmli çocuklardan özel eğitim hakları dahi alınmak isteniyor. Şunu hatırlatmak lazım ki, kimse sağlığının garantisini veremez. Sonradan engelli olan birçok insan var. Onları anlamak için o durumda olmamıza gerek yok. Özel eğitime ihtiyaç duyan bireyler hakkında bilgi ve farkındalık düzeyinin arttırılması gerekiyor. Toplum olarak bu insanlara sahip çıkmalıyız. Önce onları tanımalı, sonra kucaklamalıyız.

Otizm beynin gelişimsel bir hastalığıdır. Bu hastalık nedeniyle çocukların sosyal ilişkileri yaşıtlarına göre geri olabilir. Ama bu onları ayırmayı gerektirmez, saygı duymayı ve onların da en az herkes kadar insan olduğunu hatırlamayı gerektirir. Otizmi, eksiklik yerine farklılık olarak görürsek, topluma yeni dehalar kazandırabiliriz. Yeterli ilgi ve sevgiyle, özel eğitimle otizmli bireylerin dehaları ortaya çıkabilir. Otizmli bireyler kaliteli eğitimle toplumun gelişimine katkı sağlayabilir. Dünya çapında bu durumun birbirinden güzel örnekleri bulunuyor. Otizmli ya da Asperger sendromlu birçok kişi başarılarıyla milyonlarca insana ilham oluyor.

Mesela, İngiltere’de birçok binayı çizimleriyle güzelleştiren Otistik bir mimar Stephen Wiltshire. Her yüzyılda adından bahsettiren ünlü besteci Ludwing Van Beethoven da bir otistik. Ya da bulduğu keşiflerle hayatımıza ışık tutan Thomas Edison. İlk otomobilin mucidi Henry Ford, Dünyaya birçok eser bırakmış yazar Franz Kafka, yer çekimi kanununu bulan İngiliz matematikçi ve fizikçi Isaac Newton da otistik dehalar arasında.

Demek ki otizmli bireyler, eğitimle topluma büyük değerler kazandırabiliyor. O zaman onların en büyük hakları eğitimdir, ilgidir, sevgidir. Ancak kabul görerek, dışlanmayarak ilerleyebilirler. Ötekileştirici davranışlar ise gelişimlerine en büyük engeldir. Bu gibi ayrıştırıcı hadiselerin devam etmemesi için gerçek bir farkındalık uyandırmak gerekiyor. Otizm gibi farklı durumda olan bireyleri ve aileleri, dışlamaya maruz bırakmamak insanlık vazifemiz. Bu konuda herkesi merhamet ve vicdana davet ediyoruz.