Mücahid ve bahtiyar bir Maymun: Moritz

Hiç şiir yazdınız mı? Sanırım en azından denemeniz olmuştur. Peki, herhangi bir hayvana şiir yazmayı denediniz mi? Şaşırdınız değil mi?

Biraz daha ilgi çekici bir soru sormaya çalışayım: Hiç şehit olan bir maymuna şiir yazmayı denediniz mi? Soruların garip geldiğini tahmin ediyorum. Üstad Hazretleri bütün bu şartları sağlayan bir şiir yazıp Risale-i Nur Külliyatı’na aldığını söylememiz sanırım çoğumuzu şaşırtacaktır.

Öncelikle Rumuzda yer alan şiiri hatırlayarak başlayalım: Mücahid bir hayvan mersiyesi Rabbinin ordularını Ondan başkası bilemez (Müddesir Sûresi, 31. Âyet)

Ey maymun–u meymûn! Mü’minleri memnun, Kâfirleri mahzun,

Yunan’ı da mecnun eyledin. Öyle bir tokat vurdun ki, Siyaset çarkını bozdun. Lloyd George’u kudurttun, Venizelos’u geberttin. Mizan–ı siyasette pek ağır oturdun.

Ki, küfrün ordularını, Zulmün leşkerlerini,

Bir hamlede havaya fırlattın.

Başlarındaki maskeleri düşürüp, Maskara ederek,

Bütün dünyaya güldürdün. Cennetle mübeşşer (müjdeli) olan hayvanların isrine (safına) gittin.

Cennette saîdsin; Çünkü gazi, hem şehidsin. (Eski Said Dönemi Eserleri, Rumuz, s. 371-372)

Birinci Dünya Savaşı’ndan sonra İngiltere Başbakanı Lloyd George, ve Yunanistan Başbakanı Venizelos arasında imzalanan gizli antlaşma gereği Anadolu işgal edilecekti. 50 bin kişilik Yunan ordusunun bütün masraları İngiltere tarafından karşılanacaktı. Saldırının başlamasına sadece bir gün kalmıştı. Yunan başbakanını Venizelos’u her anlamda destekleyen ve İngiliz başbakanı Lloyd George’un da can dostu olan Yunan Kralı Aleksandros kendi evinin bahçesinde, akşam vakti dolaşırken, Moritz isimli maymunu tarafından ısırıldı ve kral kan zehirlenmesi sonucu öldü. Bu arada bahtiyar maymunu da vurarak öldürdüler.

Bu şok gelişmeyi Lloyd George “Tarihin akışını değiştiren bir hadise” olarak değerlendirdi ve Anadolu’yu istilâ planları suya düştü.

En son teknolojiyle donatılan orduyu, bir maymunun ısırığı durdurmaya yetmişti. Bu hadise başta Üstad olmak üzere bütün Müslümanları memnun ederken, gayri müslimleri mahzun etmişti.

Zahiren vakıa bu şekilde vukuu bulmasa da hadisenin arka planına yani manevî cephesine de bakmamız gerekiyor.

O günlerde, Üstad Bediüzzaman’ın yanında bulunan Molla Süleyman ismindeki talebesi ve hizmetkârı şunları anlatıyor:

“Yunan Başbakanı Venizelos, İngiliz Başbakanı Lloyd George’dan 50 bin kişilik silâh alıyor. Bu silâhlarla Anadolu’ya taarruz edecekleri sırada, bir Cuma gecesi Bediüzzaman, namazdan sonra duâya başladı. O gece sabaha kadar uyumadı.

Devamlı duâ etti: `Ya Rabb! Senin askerin daha çoktur. Bu mel’unlara fırsat verme!` ”Sabahleyin, ben Divanyolu’ndan gazetesini ve çorbasını almaya çıktım. Gazeteler Yunan Kralı I. Aleksandros’u maymun ısırdığını, maymunun ise öldürüldüğünü yazıyordu. Gazeteyi görünce, Bediüzzaman çok sevindi ve gülerek, `Bir kalem getir de Süleyman, bu hayvanın arkasından bir mersiye

yazalım` dedi.” (Bilinmeyen Taralarıyla Bediüzzaman Said Nursî, s. 194.)

Görüldüğü üzere şiir başında meali verilen âyette de işaret edildiği gibi Rabbimizin görünmeyen orduları vardır. Bu bazen Üstad Hazretleri’nin duâsı olabildiği gibi, maymun gibi görünen bir mahlûkla bu vazife ifa edilebilmektedir. Tarihin akışını değiştiren aslında maymunun ısırığı değil, Rabbimizin Üstadımızın sabahlara kadar yaptığı duâsının “görünür!” halidir. Mevzuyu zahire göre değil batına göre anlamamız gerekir.

Bu şiirde Üstad Hazretleri iki konuda ezber bozmaktadır. İlki hayvanların da şehit ve gazi olabileceğidir. Moritz isimli maymunun bahtiyar olarak ifade etmesinin bir sebebi de budur. İkincisi de Cennetlik olarak nitelemesidir.

Aslında çok aşina olmadığımız bu mevzular Kur’ân hakikatleridir. Hz. Salih’in devesi, Hz. Süleyman’ın Hüdhüd’ü ve Karınca’sı, Ashab-ı Kehf’in köpeği gibi birçok hayvan Cennetle müjdelenmiş ve hizmetlerine göre derece almışlardır. Üstad Hazretleri de bu gerçeği maymun’a yazdığı şiirde belirterek ayrıca bu bilgileri teyit etmektedir vesselâm…