Bediüzzaman’a talebe olmak

B ediüzzaman’a talebe olmak kolay değildir. Sizce ona talebe olabiliyor muyuz? Olmak için neler yapıyoruz? “Cemiyetin imanı yolunda bir Said değil, bin Said feda olsun” diyen bir Bediüzzaman’a biz kaç dakikamızı, saatimizi verebiliyoruz? Hangimiz cemiyetin imanı yolunda hapisleri, sürgünleri, zehirlenmeleri göze alıyoruz? Bırakın böyle ağır imtihan durumlarını, haftanın bir akşamı bir iki saatlik sohbetler için rahatımızı bozsak yetecek. Rahata düşkünlük çağın ağır imtihanlarından galiba. Günümüzde Bediüzzaman’a talebe olmanın önündeki ciddî engellerden bir tanesi gibi duruyor, meylü’r-rahat. Bu girdaptan nasıl kurtulacağız? Bir kardeşimiz elimizden tutsa da çıkarsa bizi bu haletten ve talebe olmaya gitsek haftada bir. Bediüzzaman’ı tanımak bir şeref, ama bu talebelik için yeterli mi? Birilerinin talebesi olan onun için ne yapar? Onun gibi olmaya çalışır değil mi? İşte biz de Bediüzzaman’a benzemeliyiz. Onun için hayatı hakir görerek, yüksek ideallere çevirmeliyiz gözlerimizi. Bediüzzaman’a talebe olmak yolunda hiç değilse haftada bir, kendimizden bir saati verebilmeliyiz. Büyük idealleri olanların büyük zorlukları göze almaları gerekmez mi? Hem asrın müceddidine talebe olmak istiyorsun hem de rahatına düşkünsün, bu olur mu? Haftada bir, bir saat; günde bir on sayfa büyük kazançlara ortak olmak için nefse zor gelmese gerek. Nefis, kârlı yatırımları sever. Onu bu kârlı yatırıma ikna etmeliyiz. Bir verip, on, yüz, bin almak nefsin hoşlanacağı bir adımdır. Bize, ebedî bir hayatı kazanmak için yirmi dört altın veren ve ondan da yine bizim kendimiz için bir altını saklamak isteyene o bir altını vermemek olur mu? Sadece Risaleleri okumak, talebe olma yolunda önemli bir basamaktır. Okuyunca arkası gelecektir. Bediüzzaman’a talebe olmak, ona benzemek öncelikle bolca okumakla elde edilecektir. İman ve Kur’ân dâvâsı yolunda bin Said’i veren, bizden yine kendimiz için (bir Said bile değil) bir saati istiyor.