Ölümü yaratan Allah’tır
Eceli takdir eden ve ölümü yaratan Allah’tır. Zira ölüm tesadüfî bir olay değil, yeni bir hayata doğmak ve yeni bir hayatın başlangıcı olduğu için harika bir fiil ve yeni bir yaratılıştır. Ölüm, ruhun bedeni terk etmesi ve yeni bir hayata başlamasıdır.
Allah “Muhyî” ve “Mümît”tir. Buyurdular ki: “Hanginiz daha iyi amel işleyecek diye sizi imtihan için hayatı ve ölümü yaratan O’dur. O’nun kudreti her şeye galiptir ve O çokça affedicidir.” (Mülk Sûresi, 67: 2.) Başka âyetlerde “Sizi yaratan, sonra rızıklandıran, sonra öldüren, sonra tekrar yaratacak olan Allah’dır.” (Rum Sûresi, 30: 40.) “Aranıza ölümü biz takdir ettik.” (Vakıa Sûresi, 56: 60.) “Yaşatan da öldüren de Allah’tır.” (Âl-iİmran Sûresi, 3: 156.) buyurulmaktadır.
Cenab-ı Hak ölümün mahiyetini ve nimet cihetini bilmeyenlerin haksız şekvalarına merci olmamak ve kendisini tenzih ve takdis etmek için Azrail’i (as) ve sebepleri perde yapmıştır. Kendi irade ve kudretini esbap perdesi arkasında gizlemiştir. Gafil insanlar ölümün arkasında müessir olarak sebepleri görsün ve ona karşı tedbir alırken birbirlerine muhtaç olup yardımlaşsın, hayatı korumaya çalışırken dünyayı da imar ve tamir ederek Allah’ın diğer hikmetli işlerinde istihdam edilmekle hikmetine hizmet etsinler, rızıklarını da bu vesileyle temin etsinler, tenbellikten ve ataletten kurtulup istidat ve kabiliyetlerini inkişaf ettisinler murad etmiştir. İnsan bilmeyerek Allah’ın bu iradesine ve hikmetine uygun hareket etmektedir.
Yüce Allah, Azrail’in önüne de hastalıklar ve musîbetler perdesini koyarak haksız şekvaları sebeplere yöneltip Hz. Azrail’i de ithamlardan ve şekvalardan korumuştur. (Tefsir-i Kutubi, 1: 280; Sözler, 2011, s. 465-466.)
Hz. Cebrail (as) Peygamberimize (asm) gelerek “Yâ Muhammed! İstediğin kadar yaşa, sonunda yine öleceksin. İstediğin kimseyi sev; sonunda ayrılacaksın. İstediğin şeyi yap; sonunda hesaba çekilecek ve karşılığını göreceksin!” (Suyuti, Camiu’ssağir, 1: 102.) dedi.
Bediüzzaman der ki: “Sen burada misafirsin. Buradan da başka bir diyara gideceksin. Misafir olan kimse beraberinde getirmediği bir şeye kalbini bağlamaz. Madem bu memleketten ayrılacaksın, öyle ise aziz olarak çıkmaya çalış. Vücudunu mu’cidine feda et. Mukabilinde büyük bir fiyat alacaksın.”
(Mesnevî-i Nuriye, 1993, s. 101.)