Risale-i Nur’da hocalar (6)

Hafız Ali’nin hocalarla dostluğa karar vermesinden sonra İslamköylü hocaların Risale-i Nuru takdir etmeleri: “Hafız Ali’nin mektubunda, İslamköyündeki hocalara muhabbete ve dostluğa karar vermesi bizi memnun eyledi. Evet, İslamköyü, nasıl ki Risale-i Nur’a pek ziyade alâkadarlıkta imtiyaz ve sebkat kazanmış; öyle de, ben orada iken, sair hocalara nispeten İslamköyü hocaları dahi daha ziyade insalı ve Risale-i Nur’u takdir ettiklerini gördüğümden, bu havalideki hocaların lâkaytlıklarına karşı onları hüsn-ü misal gösteriyorum. İnşaallah onlardan zarar gelmez. Ben İslamköyünü, Nurs Köyü gibi biliyorum; o hocalara da akrabam nazarıyla bakıyorum, onlara da selâm ediyorum. Evet, onların insafı ve Risale-i Nur’a karşı dostluklarıyla, Nur fabrikası o köyde dağdağasız teessüs etti tahmin ediyorum.

Üstadın, hürryetten evvel İstanbul’daki çalışmalarında en ziyade sıkıntı verenlerin az bir kısmının hocaların olması:“hürriyetten altı ay evvel İstanbul’da hem ulemayı ve hem de mekteplileri münâzaraya dâvet edip kendisi hiç sual sormadan suallerine noksansız olarak doğru cevap veren ve bütün hayatını bu milletin saadetine hasreden ve yüzer Risale, o milletin Türkçe olan lisanıyla neşredip o milleti tenvir eden; hem vatandaş, hem dindaş, hem dost, hem kardeş bir ehl-i marifete karşı en ziyade sıkıntı veren ve hakkında adâvet besleyen ve belki hürmetsizlik eden, bir kısım maarif dairesine mensup olanlarla az bir kısım resmî hocalardır.”

Hocaların Nurlar’ın aleyhine evhamlandırılması: “Sonra, o karakolun karşısında, Kastamonu’nun medrese-i Nuriyesine girdim, Nurlar’ın telifine başladım. Feyzi, Emin, Hilmi, Sadık, Nazif, Salâhaddin gibi Nur’un kahraman şakirtleri, Nurlar’ın neşri, teksiri için o medreseye devam ettiler. Gençlikte eski talebelerimle geçirdiğim kıymettar müzakere-i ilmiyeyi daha parlak bir surette gösterdiler. Sonra gizli düşmanlarımız bazı memurları ve bir kısım enaniyetli hocalar ve şeyhleri aleyhimize evhamlandırdılar.”

Sözler Mecmuası’nın hocaları Nurlar’a çekmesi: “İşte, Risale-i Nur’a herkesten ziyade kemal-i şevkle taraftarâne ve müftehirâne medrese taifesinden olan ulemaların koşmaları lâzım ve elzem iken, maatteessüf, daha medrese ehlinin ekseri, kendi medresesinden çıkan bu âb-ı hayat çeşmesini ve bu kıymettar bâki hazinesini tanımıyor, aramıyor, muhafaza edemiyor. Lillahilhamd, şimdi tam tamına başladılar. Sözler mecmuası, hem hocaları, hem muallimleri Nurlar’a çekti.”

Hocalara mübareze kapılarını açmamak tembellik vermeye sebep olan hocalarla tartışmaya girmemek: “Sandıklı tarafından, kemal-i şevkle ve ciddiyetle faaliyette bulunan Hasan Âtıf kardeşimizin bir mektubundan anladım ki, orada, perde altında faaliyetini durdurmak için bazı hocalar, bir kısım tarikata mensup adamları vasıta edip fütur veriyorlar. Halbuki mesleğimiz, müsbet hareket etmektir. Değil mübareze, belki başkaları düşünmeye de mesleğimiz müsaade etmiyor. Hem, müşterileri de aramaya mecbur değiliz. Müşteriler yalvarmalı. O kardeşimiz, hakikaten halis ve tam sadık; kalemi gibi kalbi, ruhu da güzel; fakat birden herşeyi mükemmel ister, onun için biraz sıkıntı çeker. Mümkün olduğu kadar hem ihtiyat etsin, hem mübtedi’ hocalara mübareze kapısını açmasın. İnşaallah Cenab-ı Hak onu muvaffak eder. O mıntıkada kendi gibi halis rükünleri bulur; belki de bulmuş.”

D pnotlar:

1- Bediüzzaman Said Nursî, Lem’alar, 178. 2- Bediüzzaman Said Nursî, Kastamonu Lâhikası, 177.

3- A.g.e, s. 188.

4- Bediüzzaman Said Nursî, Sikke-i Tasdik-i Gaybi, 11.

5- Bediüzzaman Said Nursî, Şuâlar, 289.