Rifat Okyay Kalem var kalemden içerü

Gözünüzün önüne dört tane kurşun kalemini hayalen getiriniz. Kurşun kalemlerin her birisinin uçları farklı farklı açılmış.

Birinci kalemin ucu; normalin altında az açılmış ve az kullanılmış.

İkinci kalemin ucu; normal açılmış ve çok kullanılmamış görünümlü, vasati kullanılmış.

Üçüncü kalemin ucu; normalin üzerinde açılmış ve fazla kullanılmamış.

Dördüncü kalemin ucu çok çok fazla sivriltilerek özenle açılmış, ama hiç kullanılmamış. Görüntü güzel.

Şimdi gelelim hakikate. Görünüş hiçbir zaman insanları aldatmamalıdır. Zahiri hakikatlerin, batınî çok şeyleri anlattığını unutmamalı.

Birincisi hiçbir kabiliyeti yok, hiçbir mürekkebi çalışması ve gayreti, birikimi, kültürü olmamış! İşte bir kalem olmaya özenti. Kendisine ve kendisini kalem kabul edenlere yetiyor.

İkincisi kalem gibi görünümünü tamamlamaya çalışıyor. Öğrenmenin ve bilginin aktarılmasında önemini anlamış. Bazen gayret ediyor. Bazen yerinde sayıyor. Bir derdi de yok. İşte yazan bir kalem gibi gözükmeye çalışıyor.

Üçüncüsü hedeler koymuş. Her türlü konuda tam ve mükemmel bilgiye ulaşmış veya ulaşmada çok gayretli. Dengesi, muvazenesi var. Kendi iç hesaplaşmalarını bitirmiş. Millete faydalı olmaya çalışıyor. Derdi ve isteği tam tamına; dertlere; çareler aktarmak. Kalem gibi kalem desinler diye değil. Yazarak sivriliğini kaybetmiş, terakkietmiş, mükemmelleşmiş. Yazdığını tutturuyor; ya alçaklara, ya da yükseklere uçurtturuyor. İşte tam hakikatiyle bir kalem!

Dördüncüsü; aman sivri uçluluğumu, kalem güzeli görüntümü herkes görsün, ama bende eksiklik olmasın. Kalem kadar kalem derdi olan bir kalem.

Her kalem meraklısı kendisine bir kalem seçebilir ve“ben bir kalemim”diye yazabilir. Atış serbest!..