તર્મારી ક્ર્તમાઓનષે ક્્યમારે્ય નજરઅંદમાજ કરશરો નહીીં

પ્રા

િલીન ્સમિમરાં એક મહરાન રરાજા થઇ ગિો. તેમનલી પરા્સે દરેક કરામ મરાટે ઘણરા નોકર-િરાકર હતરા. એક નોકરને કુવરામરાંથલી પરાણલી ભરલીને ્લરાવલીને રરાજાનરા ટેબ્લ પર મયુકવરાનયું કરામ ્સોંપવરામરાં આવ્િયું હતયું. જે કુવરામરાંથલી તરાજયું, િોખ્ખયું અને શયુધિ પરાણલી ્લરાવવરામરાં આવતયું હતયું તે કુવો મહે્લથલી ખૂબ જ દૂર હતો. તે ્સમિે પરાણલી ્લરાવવરા મરાટે તેનલી પરા્સે િોગ્િ ્સરાધનો ઉપ્લબ્ધ નહીં હોવરાથલી તે બે ઘડરાને એક ્લરાંબલી ્લરાકડલીનરા બંન્ે છેડરા પર બરાંધલીને ્લરાવતો હતો.

આ બંને ઘડરામરાંથલી એક નવો જ હતો, તે તડકરામરાં િમકતો હતો અને બધલી રલીતે િોગ્િ હતો. જ્િરારે બલીજો ઘડો ઘણો જયુનો હતો અને તેમરાં એક બરાજયુ નરાનયું કરાણયું હોવરાથલી રકલ્ે પહોંિતરા ્સયુધલીમરાં તેમરાંથલી થોડયું પરાણલી નલીકળલી જતયું હતયું. તે જ્િરારે મહે્લમરાં પરત આવતો ત્િરારે તે ઘડરામરાંથલી અડધયું પરાણલી નલીકળલી ગિે્લયું રહેતયું હતયું, આમ તે રરાજા પરા્સે પહોંિે ત્િરારે તેનલી પરા્સે એક આખો અને એક અડધો ઘડો પરાણલી જ રહેતયું હતયું.

આનરા કરારણે કરાણરાવરાળરા ઘડરાને ખૂબ જ તક્લલીફ પડતલી હતલી. રદવ્સમરાં બે વરાર જ્િરારે નોકર કુવરા પર જવરા મરાટે ઘડો ઉપરાડતો, ત્િરારે તે જૂનો ઘડો નવરા ઘડરા તરફ જોઈને યવ્લરાપ કરતો કે, ‘હયું બલીજા ઘડરા જેવો િમકદરાર અને ્સરારો કેમ ન બનલી શકું?’

આમ, આ કરાણરાવરાળો ઘડો નવરા ઘડરા તરફ ઇષરા્નભરાવથલી જોવે છે કે, નવરા ઘડરામરાંથલી એક ટીંપયુ પણ પડતયું નથલી. જૂનરા ઘડરાએ પરાણલી ઓછયું નલીકળે તે મરાટે તેનયું વજન ફેરવવરા ્સયહતનરા અનેક શક્િ પ્િરા્સો કિરા્ન. આટ્લયું ધ્િરાન રરાખ્િયું હોવરા છતરાં કોઈ ફરાિદો થિો નહીં. મહે્લ પહોંિતરા ્સયુધલીમરાં તો ઘડરામરાંથલી અડધયું પરાણલી ખરા્લલી થઇ જતયું હતયું.

અતં એક રદવ્સ, એ ટપકતો ઘડો પરેશરાન થઈ ગિો અને તણે નોકરને બમૂ પરાડલીને કહ્યં કે, ‘તયું મને કેમ ફેંકી દેતો નથલી? હયું તરારરા મરાટે કોઈ કરામનો નથલી. હયું તરારરા મરાટે નવરા ઘડરા કરતરા મરાડં અડધયું પરાણલી જ ્સરાિવલી શકું છ.યું તરારે કુવરા પર જવરા-આવવરા મરાટે આટ્લયું ્લરાબં િરા્લવયું પડશ,ે અને તયું જે પરાણલી ભરે છે તમે રાથં લી અડધયું પરાણલી હયું બહરાર કરાઢલી નરાખયું છ.યું રરાજા ્સરારો, ઉદરાર, પયવત્ર રરાજા છે. હયું તને લી અને તમરારરા નવરા ઘડરાનલી ્સવે રા કરવરા ઇચ્છયું છ.યું પણ હયું કરલી શકતો નથલી, હયું તમે ને પરાણલીનો આખો ઘડો પણ આપલી શકતો નથલી.’

નોકર પણ ખબૂ જ ્સમજદરાર હતો. તણે ઘડરાને કહ્ય,ં ‘નલીિે જો. રકલ્રાનરા મરાગ્ન પર તરારલી નલીિે જો, જે મરાગ્ન પર તરારું પરાણલી ટપકે છે.’ જમલીન પર પથરરાિ્લે રા પરાણલીનરા રકંમતલી ટલીપરા જોઈને પહે્લરા તો ઘડો ખબૂ જ શરમરાિો. જ્િરારે તણે અતં મરાં જોિ,યુયું તો તનેે ેે ્સદયુંંયુ ર ફકૂ્લકૂ્લોનલી એક પહોળલી કતરાર જોવલી મળલી, તમેે રાંં ર્સરાળ અનેે ખલી્લ્લેે રા યવયવધ ફ્લકૂ્લકૂ્લ હતરા. તનેે લી ્સદયુંંયુ રતરા આખરા મરાગ્ન્ન પર જોવરા મળલી હતલી.

નોકરે તને વળતરા જવરાબમરાં જણરાવ્િયું કે, હયું દરરોજ હયું રરાજાનરા ટેબ્લ અને તને રા રૂમનલી ્સજાવટ મરાટે આ ફકૂ્લોને ્લઇ જાવ છ.યું મેં જ્િરારે જોિંયુ કે તરારું પરાણલી ટપકી રહ્યં છે, ત્િરારે મેં આ રસ્તરાનલી બરાજમયુયુ રાં મરાગમ્ન રાં બલીજ રો્પિરા હતરા. પછલી, તયુંંયુ રદવ્સમરાં બે વરાર આવતો અનેે તનેે ેે પરાણલી આપતો હતો. હવ,ેે તેે મોટરા થિરા છેે અનેે રરાજાનલી મનપ્સદંં ફુ્લુ્લદરાનલીમરાંં ખલી્લ્લેે રા જોવરા મળે છ.ે.ે રરાજા કહેે છેે કે,ે આ ફુુ્લોનલી ્સગયુયુ ધં તમેે નરા મનનેે શરાતંં કરેે છેે અને તમેે નરા હૃદિમરાંં શરાયંં તનો અનભયુયુ વ કરરાવેે છે.ે એટ્લેે જ, તંયુયુ જરરા પણ યબનઉપિોગલી નથલી. આમ, તયુંયું યબનઉપિોગલી થવરાનરા બદ્લ,ેે બે પ્કરારેે કરામ આવેે છે. એક તો, પરાણલી ્લરાવવરા મરાટેે અને રરાજાનરા મહે્લે્લમરાંં ્સદયું ર ફકૂ્લકૂ્લો ્લરાવવરા

મરાટે.ે.’

આમ, જીવનમરાં ઘણલીવરાર આપણે આપણલી યનષ્ફળતરાઓ મરાટે આપણે પોતરાને જ દોયષત ઠેરવલીએ છલીએ. આપણે આપણલી જાતનલી અન્િ ્લોકો ્સરાથે અિોગ્િ રલીતે ્સરખરામણલી કરલીએ છલીએ, આપણે આપણલી પોતરાનલી ખરામલીઓ મરાટે દઃયુ ખલી થઈએ છલીએ, અને એવંયુ ઈચ્છલીએ છલીએ કે આપણે બલીજા કોઈથલી જદયુ રા અથવરા કોઈ બલીજા કોઇ જવે રા આદશ્ન હોઈએ. અને જ્િરારે આપણે તવે કરલીએ છલીએ, ત્િરારે આપણે આપણલી જે ખરખે ર ્સપં યતિ છે, જે ફકૂ્લોને આપણે દરરોજ પરાણલી પલીવડરાવલીએ છલીએ, રરાજાને આપણે જે ્સરાિલી ભટે ્સોગરાદો આપલી શકીએ છલીએ તને રા પ્ત્િે આપણલી જાતને અધં કરલીએ છલીએ.

ઇશ્વરે દરેક વ્િયક્તને એક અનોખલી અને યવયશટિ પ્કરારનલી ભટે આપલી છે અને તમે રાથં લી વધમયુ રાં વધયુ ્લરાભ ્લવે રાનયું આપણરા પર યનભર્ન છે. આપણરામરાથં લી કટે ્લરાક ્લોકો એક ટલીપયું પણ પરાડ્રા વગર પરાણલી ્લઇ જશ.ે યવશ્વ મરાટે આપણલી ભટે પરાણલીનો ્સપં ણૂ ઘડો જ હશ.ે આપણરામરાથં લી અન્િ ્લોકો મરાત્ર અડધો ઘડો જ પરાણલી આપલી શકશ,ે પરતં આપણે ્સદયું ર અને ્સગયું યધત ફકૂ્લોથલી યવશ્વનરા મરાગયોને ્સજાવલીશ.યું

આથલી હવ,ે આપણે ક્િરારેિ આપણલી ક્ષમતરા અથવરા આપણલી પોતરાનલી મહતિરાને ઓછલી આકં વલી નહીં. આપણરામરાથં લી કોઈને પણ ક્િરારેિ ‘ટપકતરા ઘડરા’ જવે ો અનભયુ વ થવો જોઇએ નહીં.’