O chionn 80 bliadhna – on Weekly Scotsman, 23 Dàmhair 1937

Ceidheachan Gàidhealach

Tha feum air tuillidh cheidheachan air feadh na Gàidhealtachd agus nan Eileanan, ach chan eil fiughair riutha gu ceann iomadh latha. Tha na cumhachdan a th’ ann a’ diùltadh feadhainn ùra thogail no ’n t-seann fheadhainn a chàradh a chionn nach eil móran tathaich air na puirt far am bheil an sluagh ’gan sireadh.

Bha uair is bha lamraigean aig a’ phobull iad féin a bha freagarrach air son bhàtaichean beaga. Cha dèan iad so an gnothach an diugh, oir tha luingis na’s motha ag iarraidh gu cladach agus is còir ullachadh a dhèanamh air an son. Faodar a ràdh nach fada bhios feum air bàtaicheansmuid’ idir a chionn gu’m bheil an fheadhainn athair a’ dol a thighinn gu bhi cumanta. Tha e glé choltach gu’m bheil sin f ìor, ach théid móran ùine seachad mu’n tig e air a chois. Cosdar am pailteas airgid ri aobharan eile nach eil idir cho rathail do’n t-sluagh, ach m’a bheirear iomradh air ceidheachan chan fhaighear ach freagairt an doichill. Tha e duilich do mhuinntir a’ bhaile-mhóir a dhèanamh am mach ciamar a tha muinntir na Gàidhealtachd a’ faighinn air an aghaidh gun ghoireasan de’n t-seorsa so, ach is mor a nì ’n éiginn, agus m’a tha sinn a dhìth cheidheachan a b’ fheàirrd sinn chan eil sinn a dhìth céill’ is faidhidinn.

Thig an latha ’sam bi a’ Ghàidhealtachd air dheagh chàramh a thaobh shochairean coitcheann. Mar is luaithe is ann is feàrr.