ધ્યાન ક્યા્મ વિનયા શરીરની િયાસનયાનો નયાશ થતો નથી

-પૂ. ધ્યાનીસ્યામીનો સતસસંગ

ઇદ શબદ મૂળ ‘અવદ’ પરથી આવ્યો છે. ‘અવદ’નયો અથ્થ કયોઈપણ બાબતનું પુનરાવત્થન થવું. દર વર્ષે પાછી ફરતી ખુશી એટલે ઇદ. ઇદનું મહત્વ ઇસલામમાં બાહ્ય ખુશી પૂરતું સીમમત નથી. ઇદની ખુશી સાથે એકતા, શાંમત, સમપ્થણ, સમાનતા, ઇબાદત અને ખુદાની નેઅમતયો (મહેરબાનીઓ)નયો શુક્ર અદા કરવાની ભાવના પણ સંકળા્ેલ છે.

ઈદ-ઉલ-ફફત્ર \ઈદ-અલ-ફફત્ર અથવા સાદી ભાર્ામાં કહીએ તયો "ઈદ" ઈદ એ મુખ્તવે અરબી શબદ છે અને ફફત્ર એટલે "ઉપવાસ તયોડવયો થા્" ઈદ-ઉલ-ફફત્ર એ ઇસલામમક પ્ાથ્થના છે જે મયોટેભાગે સમુહમાં મયોટા હયોલમાં થા્ છે. રમાદાનનયો આ પમવત્ર મમહનયો કે જેમાં મુસસલમયો ઇપવાસ રાખીને ખુદાની બંદગી કરે છે , કુરાને શરીફ વાંચીને જીવનમાં ઉતારવાનયો પ્્ાસ કરે છે. ઈદ-ઉલ-ફફત્ર અને ઈદ-ઉલ-અધા એ બંને ફદવસયોમાં મુસસલમયો એમના ખુદા પ્ત્ે આદરભાવ અને આભારની લાગણી વ્ક્ત કરીને એમની બંદગી કરે છે.

આજથી ૧૩૯૧ વર્્થ પહેલાં ઇસલામના અનુ્ા્ીઓએ ઈદ-ઉલ-ફફત્રની ઉજવણી કરવાની

કાફર્ાણીના 12માં વચનામૃતમાં કહ્યા પ્માણે વાસના વ્રજલેપ સમાન છે. તે વાસના મનમૂ્થળ કરવી અઘરી છે. પણ જો જીવ ભગવાનની મૂમત્થનું ધ્ાન કરે, તયો વાસના મનમૂ્થળ થઇ જા્ છે.

તે જીવની કારણ શરીરરૂપ જ મા્ા તે વ્રજસાર જેવી છે, તે કયોઇ રીતે જીવથી જુદી પડતી નથી. માટે જ્ારે એ જીવને સંતનયો સમાગમ મળે ને તે સંતને વચને કરીને પરમેશ્વરનું સવરૂપ ઓળખ્ામાં આવે અને તે પરમેશ્વરના

શરૂઆત થઈ હતી. મહજરી સન બીજી ઈ.સ. ૬૨૩ના રમજાનથી અલ્ાહે દરેક પુખતવ્ ધરાવતા મુસલમાન પર રયોજા ફજ્થ ક્ા્થ અનેે રમજાનના રયોજા પૂરા થવાને બે ફદવસની

વાર હતી ત્ારે પ્ગંબર સાહેબ(હજરત મહંમદ સ.અ.વ.)ને અલ્ાહે ઈદ-ઉલ-ફફત્રની નમાજ અને સદકા-એ-ફફત્ર માટે આ્ત દ્ારા ફરમાવ્ું હતું.

બેશક એ વ્મક્ત સફળ થઈ, જેણે બૂરૂરાઈઓથી પયોતાની જાતને પાકસાફ કરી, અલ્ાહનંુંુ નામ લઈ નમાજ અદા કરી.

હજરત અબુલ આમલ્હ અને હજરત ઉમર મબન અબદુલ અઝીઝ દ્ારા આ આ્તનંુંુ અથ્થઘ્થઘટન કરતાં જણાવ્ું હતું કે, 'એ વ્મક્ત તેના જીવનમાંં સફળ થઈ છે જેણે સદકા-એ-ફફત્ર અદા કરી અને ઈદ-ઉલ-ફફત્રની નમાજ પઢી.લ્ આમ, ઇસલામમાં ઈદ-ઉલ-ફફત્રનયો પ્ારંભ થ્યો.ઈદનયો ચાંદ દેખા્ તે રામત્રને લૈલતુલ(રામત્ર) જાઈઝા કહેવા્ છે, એટલે કે ઇનામ અને

ઇકરામ મેળવવાની રાત. લૈલતુલ સવરૂપનું ધ્ાન કરે ને તે પરમેશ્વરના વચનને હૃદ્માં ધારે, તેણે કરીને એ કારણ શરીર છે તે બળીને ખયોખાં જેવું થઇ જા્ છે. આ રીતે ભગવાનનું ધ્ાન ને ભગવાનનું વચન, તેણે કરીને કારણ શરીર શેકાઇને આંબલીના કમચકાના ફયોતરાંની પેઠે જુદું થઇ જા્ છે. તે મવના બીજા કયોફટ ઉપા્ કરે, તયો પણ કારણ શરીરરૂપ જે વાસના તેનયો નાશ થતયો નથી.

કાફરમાણીના 12માં વચનામૃતમાં લખ્ું છે કે, ભગવાનનું ધ્ાન કેમ કરવું?

કરવાનયો બહુ મયોટયો સવાબ છે. જે કયોઈ આ રાતે ઇબાદત કરવા માટે જાગશે, તેના માટે જન્નત વામજબ થશે. દરેક મુસલમાન ભાઈ-બહેનને એ આજીજી છે કે આ રાતની બરકતનયો ફા્દયો લયો. મજંદગી હશે તયો બીજો રમજાન જોવા મળશે. કયોને ખબર આવતા વર્ષે આપણે જીવતા ન પણ હયોઈએ! આથી આ મુબારક રાતની બરકતથી અલ્ાહને રાજી કરી લયો, બેશક તે મહેરબાન છે. તેની રહેમતમાં કયોઈ કમી નથી. દુઆ માટે જ્ારે પણ હાથ અલ્ાહની બારગાહમાં ફેલાવયો ત્ારે દરેક જીવના હકમાં દુઆ માગયો. આપણે ગુનેગાર છીએ, આપણા તયો દરેક ફદવસયો ગુનાથી પસાર થા્ છે. આવી મુબારક રાતમાં ઇબાદત કરવાનું બધાને નસીબ થતું નથી. ચહેરા પર ગમ, અવાજમાં દદ્થ, આંખમાં પાણી અને હૃદ્માં ગલામન સાથે ગુનાની મગફેરત માગવી. તયો એ ભગવાનના સવરૂપમાં રહેલાં એક એક મચહ્નનું સમરણ સાથે લાંબા શ્વાસે સવામમનારા્ણ... સવામમનારા્ણ એમ સમરણ કરવું. તે ગઢડા પ્થમ પ્કરણના 5 અને 15માં વચનામૃતમાં કહ્ં ક,ે ધ્ાન કરવંુ અને તે ધ્ાન કરતાં મૂમત્થ હૃદ્ને મવર્ે ન દેખા્ તયો પણ ધ્ાન કરવું, પણ કા્ર થઇને ધ્ાન મૂકી દેવું નહીં. એવી રીતના જે આગ્રહવાળા છે, તેના ઉપર ભગવાનની મયોટી કૃપા થા્ છે અને એની ભમક્તએ કરીને ભગવાન એને વશ થઇ જા્ છે.

જાઈઝાની રાત્રેે ઇબાદત