કેવથાં સથાસુ અને વહુ હતથાં - ગંગથાસતરી અને પથાનબથાઇ

રામ વચનુમાં વવશ્ાસ રે, ગંગાસતી એમ બોવિયાં તમે થાજો સતગુરુજીના દાસ રે ....

આ ગગં ા્સતીનું જાણીતું ભજન છે. ગગં ા્સતી અને પાનબાઇ - ્સા્સુ અને વહનુ ી જોડી થઇ ગઇ. આજયે એ આદરકા ્સા્સ-ુ વહ,ુ ગરુુ -શરષયા તરીરે જાણીતા છે. પાનબાઇ ગગં ા્સતીને તયાં પરણીને આવયા.ં વહનુ રેળવવાની જવાબદારી ્સા્સનુ ી હોય છે. ગગં ા્સતીએ પોતાની આ પત્રુ વધનૂ ્સ્સં ારની રેળવણી ્સાથે ્સાથે આધયાત્મની રેળવણી પણ આપવા ્માડં ી. એ્મણે પાનબાઇ ્માટે રચલે ાં ગીતો આજયે ખબૂ બોધપ્રદ છે. તયારે તો યશુ નવશ્સટકા ી રે શવદ્ાપીઠ હતા નહીં. એટલા પસુ તરો રે ્સતં શ્ી ્મોરારરબાપુ જવે ા બોધપ્રદ અમૃતવાણી ્સભં ળાવનારા ્સતં ો હરે રે રે્મ તે ખબર નથી. ્મોરારર બાપએુ એ્મના રા્મચરરત્માન્સના રથામૃત શવષે રહ્ં રે ્સા્સુ અને વહુ વચ્ે ્માતા અને પત્રુ ી જવે ો ્સબં ધં હોવો જોઇએ. ગગં ા્સતીના ગીતો તો ્સા્સ-ુ વહુ વચ્ે ્માતાપત્રુ ી અને ગરુુ શરષય જવે ો ્સબં ધં હતો એવી પ્રતીશત રરાવે છે.

ઉપરની પશં તિઓ ગગં ા્સતીના એર પ્રશ્સદ્ધ ભજનની પશં તિઓ છે.

આરંભે છેઃ મેરુ તો ડગે જેના મન ના ડગે, મરને ભાંગી પડે બ્રહાંડજીીઃ વવપવતિ પડે તોય વણસે નહીં, કોઇ હરરજનના પ્રમાણજી.

્મરુે પવતકા ્માટે એવું રહેવાય છે રે, એ જરાય ચળે નહીં એવો છ.ે ગગં ા્સતી રહે છે રે એવો અચળ ્મરુે પવતકા પણ ડગી જાય, છતાયં જને ્મન ડગે નહીં, બ્રહાડં પણ ભાગં ી પડે એવી શવપશતિ પડે તો પણ જે દઃુ ખ અનભુ વે નહીં તે જ ્સાચો હરરજન - ્સાચો પ્રભનુ ો ભતિ.

આપણે હરરનો ્સાચો ભતિ રોને રહીર?ું ગગં ા્સતી રહે છે રે જને ્મન ન ભાગં ,ે જને ્મન અચળ રહે ત.ે ્મન ખબૂ ચચં ળ છે. એવા ચચં ળ ્મનને જે સસથર રરી રરે, ધીરતા અને વીરતા આપી રરે તને શ્સશદ્ધ રહેવાય. પાર શવનાની શવપશતિ પડે - ્મશુ રેલી પડ,ે દઃુ ખના ડગંુ રો તટૂ ી પડે છતાં અદં રથી ભાગં ી ન પડે તે ્સાચો હરરજન - ્સખુ અને દઃુ ખ, ્સફળતા અને શનષફળતા એ બધું ્મનનું રારણ છે. આરા અને અપક્ે ા ્મનની વૃશતિ છે. આપણને જોઇતું ન ્મળે, આપણું ધારેલું ન થાય તયારે આપણે હતાર થઇએ છીએ. આ હતારાનું ્મળૂ આરા અને અપક્ે ા્માં છે. ર્મણલાલ ્સોનાની પશં તિ છેઃ "ન રાખ આશા કદી કોઇ પાસે, કરી શકે કોણ પછી વનરાશ."

આરા એ ્મનના ્સખુ ની વચ્ે આવતો અતં રાય છે. રોઇને આપો પણ રોઇની પા્સે આરા રાખો નહીં. રોઇને આપયા પછી ્મન્માં રાખો નહીં રે ત્મે રોઇને આપયું છે. તને પણ ત્મે આપયું છે તને ો ભાર ન લાગવો જોઇએ એવી રીતે વતનકા રાખો. અને ્મનને રાબ્મૂ ાં રાખો. ગગં ા્સતી પોતાની વહુ પાનબાઇને રેવું અદભતુ શરક્ણ આપતા હતા. ગ્મે તવે ી પરરસસથશત્માં શનરાર થવું નહીં. ભગવાન પરનો શવશ્ા્સ ગ્મુ ાવવો નહીં. એરાતં ્માં બ્સે ીને આરાધના રરવી. આજે રઇ ્સા્સુ વહનુ પા્સે બ્સે ાડીને બે ્સારા વાકયો પણ રહેતી હર?ે ! ગગં ા્સતીની જ્મે જો આજે આપણી વડીલ બહેનો, પોતાની વહનુ પ્ર્મે પવૂ રકા આવું શરક્ણ આપે તો શવદેર્માં વ્સવા છતાં ભારતીય ્સસં રારનો ્મહા્મલૂ ો વાર્સો પઢે ી દર પઢે ી ્સચવાર,ે ઘર ્મરં દર બનર.ે એ્મને હરખ અને રોરની હેડરી નહીં આવ.ે તઓે શનતય ્સત્સગં ્માં રહે અને ચોવી્સે રલાર આનદં ્માં જ રહ.ે