અધૂરથા ઘડથા છલકે ઘણથાં

દદતુ દદતુ ગાલીગાલલમનતતો ભવનતતઃ વયમલિ તદભાવાકાલલદાને અસમરા।થા જગલત લવદદતમતે દ્ીયતે લવદ્ામાનં ન લિ શશકલવષાનં કતોડલિ કસમમૈ દદાલન।। (અનવુ ાદ) - ઘણીય તમ ખજાને ગાળ, દતોને યરચે ્છ, લવલવશ િણ અમ,ે ના ગાળ એકેય દેતા, કદી િણ સસલાનું સીંગ દેતા સણુ યા ના. અિાિાનામ્

રોઇ રાયમ માટે બીજાને ગાળો ભાડ,ે રોઇનું ખરાબ જ બોલયા રરે રે ખરાબ લખયા રરે - એ પણ ગાળો ભાડં વાનો એર પ્રરાર જ છે - તવે ાઓ પ્રતત નમકા રટાક્ષ રરતાં અને શાતં છતાં ્સચોટ જવાબ આપતાં આ ્સભુ ાતિત રહે છે રે, માણ્સો પા્સે જે વસતઓુ નો ભડં ાર ભરેલો હોય તે વસતઓુ જ તે બીજાને આપી શરે. એની પા્સે જે વસતુ નહીં હોય તે રદી બીજાને આપી શરતો નથી. જમે રે ્સ્સલાનું શીંગડું રોઇ માણ્સ બીજાને આપી શરતો નથી. રારણ રે ્સ્સલાના માથે શીંગડા જ નથી હોતા! ્સભુ ાતિતમાં ્સર્સ રહ્ં છે રે, અમારી પા્સે ગાળો જ નથી તો પછી અમે તમને ગાળો આપી શી રીતે તબરદાવી શરીએ? માટે તમે થારો નહીં તયાં ્સધુ ી તમારી મળે અમારા ઉપર ગાળોનો વર્સાદ વર્સાવયે જ જાઓ. અમને તને ી રોઇ ફિરર તચતં ા નથી. અમને જે જાણે છે તમે નો અમારા અગં ને ો અતભપ્રાય તમારી અમારા માટને ી ગાળો ્સાભં ળીને રદી બદલાવાનો નથી. ઉલટું તમારં માન્સ રેટલંુ નીચ છે તને પ્રદશનકા તમે જ તમારી જાતે રરી રહ્ા છો. તો તે તમને મબુ ારર! તમારી ગાળો પણ તમને મબુ ારર! અમે એથી જરાય તચતં તત નથી રે અમારા શભુ માગથકા ી તવચતલત થનાર નથી. એવો જ ભાવાથકા દશાવકા તો બીજો ્સદું ર શ્ોર છેઃ

રદી પાપ રયાકા નથી તેવા રૂળમાં અમારો જનમ થયો છે, પાપ શું છે તે અમે જાણતા નથી. છતાં તમે જો અમને પાપી રહો તો અમે જયારે પાપી જ નથી તયારે અમારે શું? અમારે શી તચંતા? ટૂંરમાં જેને જે રહેવું હોય તે રહેવા દો. જેમને જેટલી ગાળો ભાંડવી હોય તેટલી ભાંડવા દો. આપણે એમને ગાળોનો પ્રતયુત્તર ગાળ વડે વાળવાના નથી જ. આપણે આપણા ્સંસરારને લજજીત થવા નહીં દઇએ. ગાંધીજીને રોઇ ખૂબ લાંબા પત્ો ભરીને ગાળ લખતો, ગાંધીજી એ પત્ વાંચયા તવના એમાની પીન રાઢીને રચરાની ટોપલીમાં પધરાવી દેતા. એરવાર રોઇએ એમને એ માટે રારણ પૂછયું તયારે તેમણે રહ્ંઃ "એમાંની જે ઉપયોગી વસતુ હતી તે (પીન) મેં રાખી લીધી. બીજું િેંરી દીધું, પેલી વયતતિએ િરી પૂછયું - પણ એનું લખાણ તો તમે વાંચયું પણ નહીં? બાપુએ રહ્ંઃ એવું તવરૃતતભયુું લખાણ વાંચીને મારે મારં મન શા માટે તવરૃત રરવું?!"

તમારા અંગે રોઇ ખોટું રહે, ખોટું બોલે, ખોટું લખે, તમારી તનંદા રરે તો તે રદી ધયાનમાં લેશો નહીં. તેના જેવા આપણાથી થવાય નહીં. ખોટું બોલનારા, રહેનારા, લખનારા રેવા છે તે બીજાઓ જાણશે. એ રીતે પોતાના નીચ માન્સનું જ પ્રદશકાન રરી રહ્ા છે. એ જ ભાવનાનો પડઘો પડ્ો છે. રતવ રનુ પટેલે લખયું છે

એક ખીલયું તે ફૂલ એની ફતોરમરી આગં ણે સાલરયા સવુ ાસના ચીતરે, અધરૂ ા ભરેલ ઘટ ્છલકે ઘણાય ગતોરી, આિણે શંુ આવડું ્છલકવ?ું

િૂલ માત્ એર હોય તો પણ એની ્સવુ ા્સ વડે આગં ણું ્સગુ ધં મય બનાવ,ે પાણીથી ઘડો જો ભરેલો હોય તો તે છલરાતો નથી. પણ અધરૂ ો ઘડો ખબૂ છલરાય છે. તે જ રીતે તવદ્ાન, ્સજ્જન પરુ િો, શ્ીમતં ાઇના ્સસં રાર વડે ઓપતા લોરો રદી પોતાના જ્ાનની, પોતાના ્સસં રારની, પોતાની ્સપં તત્તની બડાઇ હારં તા નથી. માત્ જઓે અધરૂ ા છે - જમે ણે રાઇં મળે વયું નથી, ્સાધના રરીને ત્સતધિ પ્રાપ્ત રરી નથી તવે ા લોરો પોતે ઘણું મળે વયું છે એવું બતાવવા જાતજાતના પ્રયત્ો રરે છે. ્સસં રારીજનો એ બધાથી દરૂ રહે છે.