પ્િરનથારનથાં અંબથાજી ધર્્મપ્િંતન

અહીંકાર માણસનો સૌ્થી મોટો િરિુ છે જે મામસની અંિર રહીીને ગવસ્િરે છે અને એના જીવનને, એની પ્ગિભાને નષ્ટકરી િે છે. અહીંકાર અગભમાન એ મીિા ઝેર સમાન છે. માણસને ધન, વૈભવ, સત્ા કે િાનનું અગભમાન ્થઇ જાય, ત્યાર્થી િેની પડિી િરૂ ્થઇ જાય છે. ઘણાને સત્ા, ધન કે જ્ાન પચાવિાં આવડિું ન્થી. એ્થી એનો અપચો ્થઇ, બહીાર આવે છે. આ એવો િરિુ છે કે, એ િેખીિી રીિે આપણો િરિુ લાિિો ન્થી, મિ, અહીંકાર કે અગભમાનનો એક નિો હીોય છે એટલે માણસ એ નિામાં હીોય ત્યારે એને ભાન ન્થી હીોિું. અહીંકારના નિામાં મિમસ્િ બની એ િુરાચરણ કરે છે. એ જ એનું પડિીનું કારણ બને છે.

ગિવભક્ત અને પ્કાંડ પંદડિ એવો રાવણ જેનું અહીંકાર્થી પિન ્થયાનું એક સૌ્થી મોટું ઉિાહીરણ છે. એ એટલો જ્ાની અને ગવદ્ાન હીિો, એની પાસે અનેક ગસગદ્ઓ હીિી. વેિોનો જ્ાિા હીિો. ગિવજીનો પ્ખર ભક્ત હીિો, ગિવિાંડવની એણે રચના કરી હીિી પણ િે અહીંકારના કારણે રામના હીા્થે મરાયો. એને એની ગસગદ્ઓનું, પોિે રાજવી હીોવાનંુ અગભમાન એટલું િફુ ા જવે ાં સ્્થળો પણ આવલે ાં છે.

ગિરનાર પવિ્શ સમદ્રુ ની સપાટી્થી 3675 ફટૂ ઊચં ો છે. જનૂ ાિઢના દકલ્ાનો વાઘશ્વે ર િરવાજા પસાર કયા્શ બાિ ગિરનારનું ચઢાણ આવે છે. ત્યાં વાઘશ્વે રી િેવીનું મદં િર પણ છે. િળેટીમાં રસ્િામાં જિાં અિોકનો િીલાલખે આવે છે.

ગિરનાર ઉપર ભવના્થ મદં િર, ભરૈ વના્થ ટેકરી, હીનમુ ાનધારા, રામાનિં સ્વામીનાં પિલા,ં હીા્થી પિલા,ં રાજા બધું હીિું કે, બીજા બધાને એ િુચ્છ સમજવા લાગ્યો હીિો. માણસ પર જ્યારે એનો અહીંકાર રાજ કરવા લાિે ત્યારે એ માણસ મટી રાક્ષસ બની જાય છે. ઘણા અસુરોએ પણ ગવગવધ િેવોની ભગક્ત કરી અનેક અભયવટનો અને િૈવી િગક્તઓ પ્ાતિ કરી હીિી. પણ એ િગક્તઓનું એમને અગભમાન ્થિાં, િેવીઓએ પ્િટ ્થઇ િેમનો સંહીાર કયયો છે. આમ અગભમાન કોઅનું કાયમ ટકિું ન્થી.

રાવણના અહીંકાર્થી આખી રામાયણ રચાઇ, લંકાગધપગિ હીોવા છિાં એની લંકા અને એનું કુળ મૂળ નષ્ટ ્થયું. રાવણ રામના હીા્થે મરાયો એ ‘અહીંકાર’નું મોિ િિા્શવે છે. અહીંકાર્થી છકી જઇ એણે કરેલાં કુકમયોની એ સજા હીિી. એના અહીંકારે અને કુકમયોએ એનાં સિકમયો અને એની ગવિેર્ પ્ગિભાને ઢાંકી િીધી, નષ્ટ કરી.

આપણે િિેરાએ રાવણિહીન કયુથં. િર વર્ષે પરંપરા મુજબ પ્િીકરૂપ એના પૂિળાનું િહીન કરીએ છીએ. િિેરાની ઉજવણી અધમ્શના નાિ માટે અને ધમ્શના ગવય માટે કરાય છે. પણ સમાજમાં વધિા જિા અધમ્શ સામે આપણી આંખ ઊઘડિી ન્થી. માનવીમાં પણ રામ અને રાવણ બંને છે. જેનો મસુ કુ ુંડની જિા, સયૂ ક્શ ુંડ, માલી પવક્શ ુંડ, કમલકંડુ , રાજા માનગસહીં નું જનૂ મદં િર, િૌમખુ ી િિં ા, જનૈ મદં િરો ગવિરે સ્્થળો આવલે ાં છે.

જૂનાિઢમાં ભક્ત કગવ નરગસંહી મહીેિાનો ચોરો, અને નરગસંહી મહીેિા જ્યાં રોજ ન્હીાવા જિા એ િામોિરકુંડ પણ આવેલો છે.

વળી અહીિીં મહીાપ્ભુજીની બેિક િ્થા સ્વાગમ નારાયણ મંદિર પણ આવેલું

પ્ભાવ માનવી પર વધુ, એ પ્કારે એનું આચરણ હીોય. રાવણનાં પૂિળાં ભલે બાળીએ, પણ એમાં્થી મળિો સંિિે આચરણમાં મૂકીએ. િો પૃથ્વી પર પુનઃ રામરાજ્ય આવે જ. અને એમાં મુખ્ય સંિેિ એ છે કે, અહીંકાર ન કરવો, ધમ્શનું આચરણ કરવું. ધમ્શનું આચરણ એટલે નીગિમત્ા અને યમ-ગનયમનું પાલન. ધમ્શનું આચરણ - પાલન રાજકિા્શએ પણ કરવું ઘટે છે. રાજકિા્શ ધમ્શપાલન ચૂકે ત્યારે એના રાજનું પિન સજા્શય છે. એવી અનેક ક્થાઓ આપણાં પુરાણોમાં જોવા મળે છે.

માણસને ધન-સંપગત્ કે પિની પ્ાગતિ ્થાય, ત્યારે એનો મોહી રાખ્યા ગવના, એનું અગભમાન રાખ્યા ગવના, એનો ઉપયોિ સિમાિષે, નીગિપૂવ્શક કરવો. એમ આપણું નીગિિાસ્રિ કહીે છે. સંિકબીરે કહ્યં છે; ‘ધન જોબનકો િરવ ન કીજે, જૂિા પરચંિ ચોલ’ એટલે ધન અને યુવાનીનો િવ્શ ન કરવો, એ બધા પરચંિો ગમથ્યા છે. નાિવંિ છે. એ એક ચોલો છે, જે િમે ત્યારે ઊિરી જઇ િકે છે. જે મળ્યું છે એ ઇશ્વરની કૃપા છે અને એ પણ એક દિવસ જિું રહીેિે, એમ ગનલષેર્ભાવે જીવવું એ જ જીવનનો સાચો ધમ્શ છે.

છે. જૂનાિઢનો ઉપરકોટનો દકલ્ો, બૌદ્ િુફાઓ, પ્ાચીન િોપો જોવા લાયક છે.

જૈનોના 22મા િી્થથંકર નેગમના્થ મંદિરમાં સુવણ્શ અલંકારો્થી અલંકૃિ સુંિર પ્ગિમા ધ્યાન આકર્ષે છે. સા્થે 19મા િી્થથંકર માલીના્થની પ્ગિમા પણ છે. ડુંિર પર અનેક િુફાઓ આવેલી છે િ્થા કાગલકા માિાનું મંદિર પણ આવેલું છે.