Nie surowce energety to najcenniejsze zasoby, o

by ta broń była jak najskuteczniejsza. Rozwijane są także możliwości zastosowania na polu bitwy sztucznej inteligencji. To wszystko byłoby niemożliwe, gdyby nie istniały mikroczipy. Są więc one absolutnie kluczowe.

– Zostając jeszcze przy historii, która pozwoli nam lepiej zrozumieć współczesność, wspomnijmy o dwóch ludziach. To Bill Perry w administracji Jimmy’ego Cartera, pracujący nad rozwojem technologicznym armii, i Andrew Marshall odpowiedzialny w Pentagonie za analizę przyszłych wojen. W latach 70. zrozumieli, jak technologia zmieni pole bitwy i pozwoli wygrać ze Związkiem Radzieckim.

– Od lat 70. strategia Stanów Zjednoczonych w starciu ze Związkiem Radzieckim polegała na tym, by zmienić liczbową przewagę ZSRR – który będzie miał liczniejszą armię, więcej czołgów i samolotów – w przewagę jakościową. Miało się to dokonać dzięki zastosowaniu amerykańskich możliwości przetwarzania danych w systemach militarnych. I rzeczywiście, ta strategia zadziałała. Już w latach 80. Amerykanom udało się stworzyć choćby niezwykle precyzyjne pociski dalekiego zasięgu, którym Sowieci nie byli po prostu w stanie dorównać. Pomogło to podkopać wiarę radzieckiego przywództwa nie tylko w to, że są w stanie wygrać zimną wojnę, lecz także w to, czy są w stanie ją dalej prowadzić. Co więcej, dzięki temu amerykańskie siły zbrojne stały się dominującą siłą przez ostatnie kilkadziesiąt lat. Dopiero niedawno ta przewaga zaczęła być kwestionowana przez Chiny.

– Triumfem tej strategii była wojna w Zatoce Perskiej, kiedy Amerykanie z pełną mocą użyli swoich najnowocześniejszych broni przeciwko topowemu sprzętowi zakupionemu przez Sadama Husajna w Związku Radzieckim. Dla radzieckich planistów to był absolutny szok.

– Dokładnie, ta wojna pokazała pełne możliwości mikroczipów stosowanych przez armię, które wprawiły świat w osłupienie. Amerykańska precyzyjna broń, która sama naprowadzała się na cel dzięki zaawansowanym mikroczipom i dzięki zupełnie nowym systemom komunikacji, które nie tylko pozwoliły koordynować na niespotykaną dotąd skalę działania różnych rodzajów wojsk, lecz także pomagały w przekazywaniu informacji niezbędnych do precyzyjnych uderzeń, sprawiły, że mieliśmy do czynienia z bardzo nierówną walką. Wojna w Zatoce Perskiej całkowicie zmieniła wojnę i sposób jej prowadzenia. Była też komunikatem dla wszystkich tych, którzy chcieliby walczyć ze Stanami Zjednoczonymi, że bez zainwestowania w moce obliczeniowe, które dają supernowoczesne mikroczipy, skazani są na druzgocącą klęskę.

– Zdecydowanie. Jak sądzę, w Stanach Zjednoczonych przez lata uważano za pewnik, że uda się im utrzymać przewagę technologiczną, którą gwarantowały mikroczipy. Błędnie też zakładano, że wyścig zbrojeń między światowymi potęgami znany z czasów zimnej wojny prędko się nie powtórzy. Tymczasem USA uczestniczą w wyścigu zbrojeń z Chinami od 15–20 lat. Dopiero niedawno świadomość tego dotarła do amerykańskich decydentów. Chiny na potęgę rozbudowują swoje możliwości militarne wymierzone nie tylko w mroczny obiekt pożądania Pekinu, czyli Tajwan, lecz także we wszystkich sojuszników USA w obszarze zachodniego Pacyfiku, w tym Japonię. Dopiero ostatnie pięć lat to rosnąca świadomość w Stanach, że na rozbudowę coraz nowocześniejszej chińskiej armii trzeba odpowiedzieć. Także w obszarze technologii, o który Chiny walczą.

– Najbardziej zaawansowane mikroczipy na świecie produkują obecnie jedynie dwie firmy: TSMC na Tajwanie i koreański Samsung. Co więcej, przemysł najbardziej zaawansowanych mikroczipów jest bardzo wyspecjalizowany. Nieliczne firmy mają odpowiednią wiedzę i doświadczenie, by je projektować, inne nieliczne firmy odpowiadają za tworzenie maszyn do produkcji mikroczipów. Co więcej, wszystko – od projektowania do produkcji mikroczipów – wymaga ogromnego know-how budowanego przez dekady i gigantycznych środków finansowych, by być w awangardzie postępu technicznego. To wszystko oznacza, że wiele

Już w latach 60. i 70. niektórzy bardziej wizjonerscy decydenci zaczęli rozumieć, jak bardzo technologia i moce obliczeniowe, które dostarczają mikroczipy, zmienią nie tylko stosunki gospodarcze, lecz także systemy militarne

Chris Miller wskazuje, że wyścig zbrojeń USA i Chin trwa od 15–20 lat, ale w Waszyngtonie dopiero niedawno to zrozumiano i uświadomiono sobie, że kluczem w tym wyścigu będą nowoczesne mikroczipy – Po zimnej wojnie Stany Zjednoczone najwyraźniej zapomniały lekcje o tym, jak przewaga technologiczna gwarantowana przez niespotykane moce obliczeniowe amerykańskich mikroczipów jest niezwykle ważna dla ich pozycji. Dopiero za późnego Obamy zaczęło docierać do waszyngtońskiego establishmentu, jak ważne są mikroczipy i kontrola nad ich produkcją. Przyznam, że trochę późno. – I znów, tak jak w przypadku Związku Radzieckiego, ta przewaga będzie budowana właśnie na mikroczipach. Na początku rozmowy wspomniał pan, że mikroczipy są wszędzie. Myliłby się jednak ten, kto uznałby, że każdy może je produkować na masową skalę i technologiczny wyścig zbrojeń jest wyrównany. To nie takie proste. Czemu?