"CNN": Ja pse Rusia dhe Turqia kanë nevojë për njëra- tjetrën
Analiza e prestigjiozes amerikane: Inati i Ergodan e kënaq Putin, Turqia mbahet me tregtinë ruse "Të shtënat afrojnë Moskën dhe Ankaranë, në kurriz të SHBA- ve dhe NATO- s"
Vrasja e ambasadorit rus në Ankara, Andrei Kar lov, dy ditë më parë, u duk se do të "nxehte" më shumë marrëdhëniet mes Turqisë dhe Rusisë. Marrëdhëniet mes këtyre dy shteteve kanë njohur një sërë incidentesh edhe më herët. Vrasja e ambasadorit, nga polici 22- vjeçar në një galeri arti në kryeqytetin turk, Ankara, nga shumë u cilësua si një shkëndijë e re. Në një analizë të saj, "CNN" sqaron pse marrëdhëniet mes dy shteteve janë të qëndrueshme edhe pas sulmit, dhe pse këto dy superfuqi kanë ende nevojë për njëra- tjetrën: "Megjithatë Moska zyrtare nuk fajësoi Turqinë për këtë vrasje. ' Ata ( forcat e jashtme), duan të largojnë barrierën midis Moskës dhe Ankarasë me çdo çmim', tha Leonid Slutsky, kreu i Komisionit të Sigurisë Kombëtare të Dumës, pak orë pas të shtënave. Në fakt, të shtënat e dy ditëve më parë ka të ngjarë të afrojnë Moskën dhe Ankaranë, dhe ndoshta në kurriz të Shteteve të Bashkuara dhe NATO- s. Të vendosura në mes të Evropës, Azisë dhe Lindjes së Mesme, Rusia dhe Turqia kanë qenë gjithnjë rivale. Gjatë Luftës së Ftohtë, Rusia dhe Turqia qëndruan në anët e kundërta të murit. Dy vjet më parë, Rusia dhe Turqia debatuan përsëri mbi Ukrainën dhe aneksimin e paligjshëm të Krimesë. Er- dogan ka qenë i etur që Turqia të bëhet lider rajonal në Lindjen e Mesme dhe një lojtar i rëndësishëm në skenën botërore. Sado e fuqishme dhe dinamike ka qenë ekonomia e saj në dekadën e kaluar Turqia, varet nga tregtia e jashtme, turizmi, dhe, më e rëndësishmja, burimet e energjisë. Rusia është ndër partnerët kryesorë tregtarë të Turqisë. Disa milionë turistë rusë kanë shtuar disa miliona dollarë ( afër 900 milionë $) për ekonominë e Turqisë. Më e rëndësishmja, Rusia furnizon 12% të naftës së Turqisë dhe 55% të gazit natyror të Turqisë. Ndaj për Rusinë është shqetësues tensioni në rritje i Turqisë me Perëndimin dhe, në veçanti, me NATO- n, që ka sjellë Moskën dhe liderin e saj, Vladimir Putin, në tryezë me Turqinë. Turqia ka qenë një aleat i fortë i SHBA- ve dhe anëtare e fuqishme e NATO- s që nga viti 1952, duke kontribuar ushtrinë e dytë më të madhe të aleancës. Ajo ka kërkuar që të bëhet anëtare e Bashkimit Evropian që nga viti 1960. Megjithatë, që nga viti 2013, Tayyip Erdogan filloi të largohet nga të gjitha këto bashkëbisedime. Rrethuar nga akuzat për korrupsion, një ekonomi e dobësuar dhe një konfrontim me një ish- aleat, Erdogan braktisi metodat e mëparshme të politikave, të cilat fokusohen në qeverisjen në favor të politikës së pushtetit. Ai shkoi nga politika dhe ekonomia e Turqisë drejt një lideri "të fortë", i cili frenon lirinë e shprehjes, arreston kundërshtarët. Kohët e fundit, armiqtë kanë qenë Evropa - e cila ka ngecur në bisedimet e pranimit të Tur-