Këtu protestat bëhen me organizim partie, me autobusë, me sanduiçe dhe lekë në xhep. Këtu votimet bëhen me organizim partie, me votues që merren me makina partie, e me të fortë që rrinë nëpër oborre qendrash votimi për të mbajtur shënim kush erdhi nga tan

lartësia e maleve të parave që kanë bërë.

Ngase kanë frikë, bëhen arrogantë e harbutë kur janë në zyra të pushteteve. Ngase kanë frikë, i bëjnë fushatat elektorale me këngë e valle.

Ngase kanë frikë, dërgojnë si operatorë elektoralë terreni, burgaxhinj e të fortë, horra, xhepista e vrasës që të na kërcënojnë.

Ngase kanë frikë, filluan të kandidojnë drejtpërdrejt për ofiqe pushteti, trafikantë e përdhunues.

Ngase kanë frikë, hedhin shumë, po shumë fare para për të na shitur e blerë votat.

Ngase kanë frikë, na bashkëfajësojnë në ligësi, siç e kanë bërë me kanabisin.

Ngase kanë frikë, bëjnë sillemi si dhjaksa kronikë, duke ngatërruar frikën prej zhgënjyesve me frikën nga hija e ankimeve tona.

Ne që kemi gjithë pushtetin për të vendosur për t’i refuzuar e ndëshkuar me votën tonë zhgënjyesit tanë, ne kandisemi në kuturisje, e në vend që të marrim vendime, ia nisim veç të ankohemi.

Aq shumë ankohemi, sa të krijohet gjendja e nderë se këtu nga dita në ditë diçka e madhe do ndodhë, e gjithë kjo pakënaqësi e madhe popullore do shpërthejë si vullkan.

Hyn nëpër kafene, e gjithçka vibron si paralajmërim shpërthimi. Takon miq, kolegë, të njohur a të panjohur, e përsëri ajri dridhet si kumtues shpërthimi.

Lexon gazeta, blogje, si nuk e kanë kuptuar ende këta analistë, studiues, politikanë dhe aktivistë që kjo histori është e përvitshme, madje pandryshueshmërisht e përditshme.

Këtu protestat bëhen me organizim partie, me autobusë, me sanduiçe dhe lekë në xhep. Këtu votimet bëhen me organizim partie, me votues që merren me makina partie, e me të fortë që rrinë nëpër oborre qendrash votimi për të mbajtur shënim kush erdhi nga tanët e sa nga të palës tjetër. Këtu votat shiten dhe blihen edhe me çmimin e një gote rakie qyl në mejhanen e lagjes a fshatit.

E ju prisni që të shpërthejë ndonjë vullkan?

Këtu kemi 50% të ekonomisë informale, kemi një ndërlidhje shumë të afërt dhe dinamikë mes biznesit dhe politikës, kryesisht sipërmarrja është e suksesshme nëse ka qasje në dhomat e pushteteve politike, një pjesë e madhe e të pasurve në këtë vend janë ose politikanë të korruptuar e plaçkitës, ose sipërmarrës klientelë e politikës, ose trafikantë, horra e mafiozë. Prandaj nuk ka para të pastra që të mbështesin, ide, nisma, organizata civile apo politike, njerëz, akademikë që duan të bëjnë ndryshim në Shqipëri.

Kush ka para në këtë vend, i ka ose nga politika, ose nga afërsia me politikën, ose nga krimi.

Këtu nuk dua as të përgjithësoj, e as të fus këdo në të njëjtin thes. Asesi! Ka edhe shumë sipërmarrës të zotë, të ndershëm dhe të talentuar që ia kanë dalë mbanë të pasurohen drejtësisht dhe ligjshmërisht, e gjithsesi këta janë pak.

Ndaj, kush ka një projekt, një nismë, një ide, një organizatë politike apo civile për të propozuar para publikut, nuk gjen dot asnjë, absolutisht asnjë burim të brendshëm financiar që ta mbështesë.

Kësisoj, ose do të zhvillohet shumë ngadalë, modestisht, e vullnetar- isht, ose do të ndalet, dështojë, dorëzohet, rrëzohet.

Në rastin e parë, duhet që ideatori, nismëtari apo organizata të përgatiten për shpërfilljen, moskonsiderimin, përqeshjen, e ndoshta dështimin. Gjithçka varet nga rezistenca që këta kanë.

Në rastin e dytë, pothuajse të gjithë përfshihen aty.

Çdo ide, projekt, nismë apo organizatë, ka nevojë për një buxhet minimal ekzistence dhe funksionimi.

Ky buxhet sigurohet ose nga kontributi me kuota a vetëfinancim prej ideatorit ( ideatorëve), nismëtarit ( nismëtarëve), anëtarëve e të angazhuarve në organizatë, ose nga donacione dhe mbështetje të pastra dhe ligjore nga sipërmarrës dhe njerëz që kanë pasuri mjaftueshëm për të shpërndarë pak nga pasuria e tyre për hir të përgjegjshmërisë dhe së mirës publike e të përgjithshme.

Në Shqipëri, kuotat dhe vetëfinancimi, janë një ëndërr e bukur ose një gënjeshtër e madhe. 2/ 3 e popullsisë jeton në varfëri të paimagjinueshme dhe pagat që marrin nuk mjaftojnë as për të ushqyer fëmijët e tyre.

Shtresa e mesme është ende e vogël dhe kryesisht e pasigurt e jo stabël në vendin dhe për burimet që ka. Politika dhe pushtetet e saj kontrollojnë pothuajse çdo burim financiar, çdo të ardhur, çdo të mirë që prodhohet në këtë vend. Edhe profesionet e lira, duhet ta mendojnë mirë para se të angazhohen në ide, projekte, nisma a organizata politike apo civile që duan realisht ndryshim. Imagjinoni të punësuarit në sektorin privat e aq më keq ata në sektorin publik, sesa këllqe e shanse kanë të japin veten, apo kontributin e tyre për ndryshim.

Edhe ata që punojnë në organizata e sipërmarrje ndërkombëtare, pak e kanë ngasjen që të dalin jashtë ishullit të tyre ku jetojnë mirë e të mbrojtur me kontratë.

Ajo pakicë që nuk varet, nuk cenohet dot, apo ka mendjendarësinë të mos pyesë prej zotëruesve të pushteteve e burimeve financiare dhe të të mirave, është numerikisht e përmbledhur në disa mijëra, por jo shumë mijëra. Llogaritë mes numrave dhe cilësisë le t’i bëjmë në një botë ideale e me rregulla loje. Sepse këtu në këtë botën tonë, sidomos në këtë vendin tonë të vockël, numrat janë ngaherë më të zëshëm e përmbysës dërrmues të çdo cilësie.

Elementi që i vë kapakun të gjithë kësaj pritshmërie është edhe dijenia e gjithëpranueshmëria deri