Lulzim Basha si test i besimit te politika
Metës. Me këtë siguri për rezultatin e 2017- ës, nuk konsiderohet më shpresa që i vritet përditë qytetarëve, papunësia, mungesa e shërbimeve, betonimi deri në babëzi i qyteteve në dëm të hapësirave të gjelbra. Prej gati katër vitesh shohim të eksperimentohen idetë e një kryeministri- artist, që harron se Shqipëria nuk është një telajo, që mund ta fshish apo edhe ta hedhësh nëse del keq, pasi çdo vendim i pamenduar dëmton jetë qytetarësh. Zhgënjimi publik, i përcjellë me zë e figurë në media për kushtet primitive në shërbimin shëndetësor, apo në atë arsimor, janë shndërruar në bezdi për qeverinë, që as nuk flet më për to. Në një taktikë Oruelliane, qeveria monton pamje të zgjedhura në zyrat e veta, për të transmetuar në media një realitet që nuk ekziston, e të cilin çdo qytetar mund ta konstatojë lehtësisht si të rremë. Po t’i shtosh kësaj edhe impenjimin e kohën e punës, e atë televizive që harxhon kryeministri për t’i thurur elozhe vetes, situata bëhet tragjikomike. Ky lloj vetë denoncimi i qeverisë ka krijuar një situatë të përgjithshme pakënaqësie e pesimizmi në vend, për të tashmen e për të ardhmen. E ky model duhet ndalur, në emër të qytetarëve. Këtë e ka kuptuar më në fund Lulzim Basha, që vuri në qendër të protestës pikërisht qytetarët. Pikërisht ata qytetarë të profesioneve të ndryshme, që folën para Lulzim Bashës në protestën e 18 shkurtit, ishin zëri i zhgënjyer i çdokujt, në shtëpi, kafene a rrjete sociale.
Masiviteti i protestës nuk është një risi për demokratët. Ndër vite janë shquar për protesta me pjesëmarrje të jashtëzakonshme, një standard që Sali Berisha e ka vënë shumë lart, për këdo që do ta pasonte. Por koha ka treguar se numrat në shesh nuk janë të rëndësishëm, pavarësisht se Basha realizoi një nga protestat më masive. Të gjithë e vumë re ngjashmërinë e taktikës me çadrën e Edi Ramës në opozitë në 2009- ën, kur futi deputetë e mbështetës në grevë urie, ndërsa vetë u shkonte për vizitë. Ndërsa Basha, ashtu siç u prin gjithnjë protestave që thërret vetë, qëndron në çadër njëlloj si protestuesit e tjerë. Për me tepër, Bashën që anatemohet se ka edhe një shtëpi në Holandë, po e shohim më shumë në Tiranë, se vetë kryeministrin, që jeton në Surrel. Por padyshim që kryeministri është mjeshtër i gjesteve: shmang çdo situatë të vështirë, duke kryer vizita rutinë jashtë vendit, apo strehohet në “FB”, aty ku shquhet për gjetje, siç ishte postimi i protestës së opozitës live. Një gjest që mund të entuziazmojë për një ditë militantët e vet, por që nuk i zëvendëson dot punën e munguar për qytetarët, apo humbjen e interesit për ta.
Në këtë situatë, Lulzim Basha ndodhet në një terren delikat, jo thjesht për zgjedhjet e lira, të pamundura në këto kushte, por në një sfidë besimi para qytetarëve. Makutëria e këtyre katër viteve, e ka vrarë fort besimin e qytetarëve të këtij vendi te politika. Tashmë i identifikojnë të gjithë njëlloj. E ky mosbesim është shtrirë edhe në media, aty ku është vështirë të konstatosh komentatorë, që nuk janë mes përfituesve të partive politike.
4 muaj para zgjedhjeve, koha nuk është në anën e Lulzim Bashës. Por në krah të tij janë të shumtë qytetarët, që nuk ishin në shesh, por, që besojnë se kjo qeveri duhet ndalur, e se mund të këtë një politikë të re, që flet e vepron në emër të tyre. Me këtë aksion radikal është në lojë, jo vetëm besueshmëria e Lulzim Bashës, por edhe ajo e qytetarëve te politika. Sa më shpejt ta kuptojnë këtë edhe politikanë të tjerë, të rinj a të vjetër, aq më mirë do jetë. Mund të jetë vërtetë shansi i fundit.