Elona Agolli: Libri i kujtimeve, ja çfarë shkroi Dritëroi
Përmes
një postimi në facebook, Elona, e bija e shkrimtarit Dritëro Agolli që u nda nga jeta një muaj më parë në moshën 85- vjeçare, ka treguar se çfarë thoshte shkrimtari për kujtimet e veta, të cilat kishte nisur të shkruante me kohë, por pa i mbaruar.
“Librin për jetën time ka disa vjet që e kam filluar, duke e nisur që nga paraardhësit e mi. Por m’u prish mendja nga një shoku im, kur më tha se duhej ta nisja librin nga gjërat më dramatike të jetës. Dhe ai shtoi se Dantes, kur kishte ndërmend të shkruante ‘ Komedinë Hyjnore’, dikush i kishte thënë se duhej ta fillonte që nga ‘ Ferri’, nga pjesa më e rëndësishme e jetës dhe veprës së tij. Por unë nuk e ndryshova mendimin dhe e fillova nga paraardhësit e mi”, - thoshte shkrimtari sipas të bijës. Elona shënon se ka pasur një hyrje libri i tij me kujtime.
SHËNIMET E DRITËROIT
“Shumë njerëz që shkruajnë për jetën e tyre, veçanërisht shkrimtarët, e tregojnë moshën që kur kanë filluar të mbajnë mend: që tre, që katër, që pesë vjet. Dhe këtë e tregojnë me përpikmërinë e një date të caktuar. Mbase kanë të drejtë, por unë dyshoj në vërtetësinë e këtyre gjërave të humbura në mjegullën e kohës. Mua nuk më kujtohet se në ç’moshë kam qenë, kur kam filluar të mbaj mend për gjërat dhe njerëzit që më kanë rrethuar, prandaj nuk mund t’i riprodhoj pikë për pikë sot. Si përmes një perdeje të hollë mëndafshi më vjen në mend një çardak, një krevat druri me një minder dhe mbi të një vajzë e shtrirë me një fytyrë të limontë. Ajo ishte Naximeja, motra e tretë e tim eti, që vinte pas dy të martuarave, Meribanit dhe Kanos. Siç tregonte më vonë gjyshja, po edhe nëna, ajo ishte më e bukura e motrave. Ishte e gjatë, me një gërshet që i zbriste deri nën belin e hollë si të grerës. Ndërsa dy motrat e mëdha, në pamje nuk ishin aq të këndshme; ishin shtatshkurtëra dhe fytyrat i kishin ngjyrë të hirtë; gjithmonë dukeshin si të trembura dhe të përulura ndaj dikujt. Siç duket ishin ndrydhur nga burrat e tyre. Kurse Nazimeja, siç thashë, ishte e bukur dhe dergjej nga tuberkulozi në çardak atje në atë krevatin e drunjtë me minder. Tuberkulozit në atë kohë i thoshin verem, ose oftika, dhe e kishin shumë frikë.