Epistolari imagjinar i AGIM BAÇIT
disi edhe imitimi miqësor i personazheve të tij dhe stileve të autorëve të tyre.
Ajo që veçon në libër është se secilit individ letrar, si karakter historik, ai i ka vendosur qasjen e tij, leximin ndryshe, por edhe ka pritur ( sërish prej vetes) përgjigjen e madhe. Personazhet që ngërthen në këtë burg të bukur, ku të gjithë janë të detyruar t’i përgjigjen, veçmas idesë së tij shpalosin dhe mëdyshjet që ka pasur ai vetë nga leximi.
Teknikisht, forma e tij epistolarë për çdo personazh nuk merr shumë faqe dhe kjo e bën librin jo vetëm tërheqës por edhe shumë joshës. Ky cilësim i fundit i shkon gjendjes kur ti ke dëshirë t’i shko- sh shpejt deri në fund botimit.
Nga vetë titulli i librit, epistolari i parë shkon me figurën emblematike të personazhit kurrherë të zbardhur Dylqinjës. Por, na vjen në të njëjtën gjatësi edhe Madamë Bovari, Odiseu, Xhimsoni, Ana Karenina, Cvajgu, Çiçikovi, Bruti dhe autorë si Shekspiri dhe Milan Kundera. Përmes per-
“Dëshira për të jetuar në lumturi pa fund, dëshira për të jetuar nën famë janë helmet më të rrezikshme. Por lumturia ekziston pikërisht sepse e ka kufirin pranë çastit të nisjes”, e mban “përgjigjen” e Shekspirit.
Interesant është edhe mënyra sesi autori do të mbaj regjistrat historikë të personazheve të tij, por edhe firmën e ligjëratës së tyre. Shekspirit i drejtohet për dashurinë.
Dilemën e fëmijërisë dhe atë të rrënjës e lidh me personazhin e Tom Sojerit. “Tom i dashur, ti shpesh më bën të kuptoj fëmijët e mi. Më qetëson menjëherë pamja jote sapo e kap veten gati t’iu përvishem me kritika”...
Nuk po zgjasim me personazhet, sepse tek të gjithë ka gjetje, si në tragjizmin e Bovarisë ashtu edhe në paradoksin humoristik të Shvejkut, cinizmin e Brutit e me rradhë. Libri i tij është një grishje por edhe një homazh për të lexuar klasikët në çdo kohë. Ai e bën në këtë formë, duke ringjallur jo vetëm dashurinë ndaj njerëzve që i kanë dhënë kuptim asaj që vetë Agim Baçi bën, por edhe për t’u rikthyer te rrënjët. Letërsia klasike është burim i mirëqenies shpirtërore, por edhe mjeti ku njeriu mund të mësojë rrugën drejt të vërtetës.