Kodikët më të vjetër kristianë i janë dedikuar fillimisht kishës së Labovës së Kryqit
monahët Simon dhe Kalliston. Ritmi i kishës është bizantin. Nga ikonat që janë atje, ka vlerë të veçantë ajo e Shën Mërisë, të cilën e kishin sjellë nga Venecia, si dhe një dorëshkrim i shkruar mbi membranë i Ungjillit ( membrana bëhej me lëkurë kafshe, hollohej lëkura e më pas e mbi të shkruhej), dhe mbi pllakën me argjent dhe ar të praruar, ishte shënuar viti dhe emri i dhuruesit, Justinianit të Madh.”( Mystakidis, 1904)
Ky është i vetmi burim që mund të pohojë hyrjen e një dorëshkrimi në pergamenë në territorin shqiptar ne shek. VI. Vullneti perandorak i Justinianit në ndërtimin e një kishe me shpenzime perandorake dhe pajisjen e saj me nje cope( 60 derhem) nga Druri i Shenjtë ku u kryqëzua Krishti( i sjelle ne Labove me 29 prill te vitit 559, me nderime te medha), për të arritur konvertimin kristian të Drurit të Shenjtë të Lisit, që gjeneronte në historinë antike qyteti Drynopolit, padyshim që do të jetë shoqëruar dhe me një liturgji, e cila në kontekstin e sipërm mund të ofrojë vetëm personalitetin e Joan Krisostomos. Justiniani e kristianë. Në librin e dytë lëvron iluzionet e personazheve klasike. Në fillim një tekst i gjatë për Criton, më pas një dialog i shkurtër midis Diogjenit dhe Aleksandrit të Madh. Mbi raportet midis Platonit dhe Denys të Sirakuzës, Sokratit dhe mbretit Archelaus të Maqedonisë, Aristidhit të Athinës dhe tebanit Epaminondas, Joan Krisostomo flet për Styx, Cocyte dhe lumejtë e Hadit, për Uliksin dhe jetën e tij, të cituar kryesisht prej Pindarit. Krisostomo vendos në lojën e tij polemikën e filozofëve paganë kundër retorikës, dhe shpjegon njëherësh, që nëqoftëse paganët konsideroheshin si mjeshtra të oratorisë, kristianët do të zenë një vend më të lartë se ata.( A. Eifstrand, 1962, p. 126)
Alegoritë helenistike për udhëtimin e Uliksit, në të njëjtin sens por me nënkuptime të tjera, Uliksi është bërë një model kristian. Për këtë ka folur Clement, Hippolyte i Romës, Metode i Olympit dhe të tjerë. Por simbolika e Uliksit në sytë e kristianëve, sjell diçka tjetër, të cilën e injorojnë paganët, gjë e cila tregon se simbolet kishin fituar një përmbajtje të re. Uliksi Homerik ishte atashuar në direkun e anijes, për të mos qenë i tërhequr nga sirenat. Direku, me zhvillimin e tij vertikal, është si një kryq. Krahasimi brenda predikimit bizantin, i atribuohet Joan Krisostomos : “që kryqi të jetë një direk...”( Pg. 60, 716). Uliksi mbahet i fiksuar në kryq, dhe me këtë gjen mënyrat për t’ju larguar tundimeve të botës. Ky motiv gjen përfshirje në artin kristian; shumë sarkofagë paraqesin Uliksin të lidhur në direk, në formë kryqi, dhe sirenat ndodhen në breg. ( A. Eifstrand, 1962, p. 129)
Ne shtyhemi të mendojmë se krahasimi i kryqit me një direk, nga ana e Joan Krisostomos, si një fundamentis, është një arësye për të kuptuar sepse Kryqi i Vërtetë i sjellë me madhështi kishtare në Labovë, shoqërohej me liturgji ku ishin shkruar ungjijtë jo si privilegiis, por si një actio sacrum, aq të rëndësishëm në ritualin ortodoks. Prania e një Ungjillit të shkruar me dorën e Joan Krisostomos në Dryinopolis, ishte në të njëjtën kohë një goditje kundër mimit, aq të pranishëm në qytetet antike me emër. Justinian I, e ndaloi mimin, si pjesë e një programi, me anë të cilit tentohej zhdukja e të gjitha institucioneve pagane.( M. Frajdenberg, 1986, fq 65- 101Sh. Maliqi, 1996, fq 7)
Sjellja e ungjillit të Gojëartit prej Justinianit në Labovë, ndodh sepse armiku më i madh dhe më me ndikim ndaj mimit( mimesisimitues), ishte Joan Krisostomo ( 344- 407). Fjalimet e tij dhe veçanërisht ai i mbajtur më 399, në Kostandinopojë, “kundër pjesëmarrjes nëpër gara vrapimi dhe çfaqje kulturore”, përmban goditje të ashpra dhe pa kompromis kundër shfaqjeve teatrore, si dhe anatema kundër paturpësisë dhe imoraliteteve të aktorëve dhe aktoreve. Si edhe Tertuliani, Gojëarti, se ajo çka shfaqet në teatër është mashtrim dhe iluzion. Joan Krisostomo tentoi të shkatërronte teatrin, se pakënaqësia e tij konsistonte në faktin se një pjesë e grigjës( besimtarëve), sapo dalin nga mesha, ngarendëte për në teatër. Ai synonte shkatërrimin e institucionit, e jo ndalimin e njërës apo tjetrës shfaqje. “Me gjuhën e mimit flet Satana”, thoshte Gojëarti. ( I. Zlatousust, 698.Sh. Maliqi, 1996)
Një tjetër arsye që na bën të përkojmë Joan Krisostomon me kishën bazilikale të Labovës së Kryqit, është edhe sepse kisha në shekuj është dekoruar shumë pak me pikturë murale, dhe ruan më shumë emocionin viziv të një mar-