Shqipëria sërish në udhëkryq?!
Shqipëria ose më mirë jus tifikuesit e saj të gjitha pasiguritë dhe gabimet ia mvesh udhëkryqit. Ka një artikulim gati kombëtar, që kaosin ta etiketojë gjithnjë si udhëkryq. Asnjëherë një subjekt, parti apo individ shqiptar nuk e kërkon fajin te vetja, por thjesht ia delegon forcave madhore. Deridiku fati i vendit e justifikon. Pushtimi i gjatë osman. Katrahura e Luftës së parë Botërore. Pushti- mi fashist. Sundimi i gjatë i komunistëve.
Një gjë që i bashkon të gjitha është se me anë të institucioneve të tij, herë anemike, herë ineksiztuese, Shqipëria kurrë nuk ka ditur të shikojë më tepër. Është zvarritur thjesht duke i bërë hosana, herë njërës dhe herë tjetër fuqisë së radhës, por asnjëherë duke çliruar energjitë e veta.
Shkrimtarët dhe mendimtarët e një vendi janë ata që i paraprijnë kohërave dhe mendimeve. Të parët duke përdorur fuqinë e mendjes përmes fik- shënit, kurse mendimtarët duke bërë abstragime logjike, me ftohtësinë e kirurgut profesionist. Gjithsesi, pak herë ata janë dëgjuar.
Shkrimtari Ismail Kadare nuk është shmangur nga kjo detyrë edhe pse shpesh nuk dëgjohet. Paçka reagimeve kinse neglizhuese dhe aspak miqësore të shumë prej ideve të tij ai ka sugjeruar dhe ja u treguar hapur honet shqiptarëve. Janë ato që thithin energjitë e mëdha, por edhe ato që përpiqen të zhysin çdo ëndërr që është e pambësh- tetur në logjikë, si u ndodh shpesh bashkëvendasve tanë.
Pas këtyre zgjedhjeve ku më shumë se gjysma e popullsisë nuk votoi një makth i madh qëndron mbi të gjithë: Si do të jetë e ardhmja?! Askush nuk di të thotë asgjë. Përpara i presin reforma dhe premtime, por që pas çdo viti, asnjëherë nuk realizohen. Gabimet përsëriten, në një formë apo në tjetrën, por me thelbin e njëjtë: Jemi në udhëkryq!
“Si organizmi qe kërkon jetën e vet natyrale, kombi shqiptar kërkon normalizimin e vet trupor e shpirtëror. Pengimi i tij është thjesht një krim. Ndihma qe mund t ‘ i jepet është e detyre humane dhe historike.
Kombi shqiptar, pavarësisht nga imazhi i shfytyruar, ka shume rezerva dashurie në brendësinë e vet. Evropa e sotme, sado e kompletuar të duket, ka gjithmonë nevoje për dashurinë e popujve të vegjël, shpesh të harruar”, shkruan Kadare duke apeluar, që shqiptarët të nxjerrin gjërat e tyre më të mira. Ndaj, kjo sprovë vjen dhe njëherë për publikun.