Një pulë në katër ditë...

në kolonën përbri emrit dhe funksionit të tij: - "Një pulë, në katër ditë". Pastaj e firmosi në fund të faqes, ia kaloi sekretares për vulën e ua përcolli ministrive që kishte.

Në fillim, askush, as vetë ministrat, pa lere stafet e tyre nuk e kuptuan këtë "recetë". Kur shkuan në mbledhje të qeverisë, pyesnin njëri- tjetrin: - A të erdhi ty lista e ushqimit? Pasi e vranë jo dhe aq shumë mendjen, thanë: - Atëherë, ne na takon një pulë në tetë ditë! E mos më thoni se ai vend nuk kishte pula në atë kohë, madje dema e gjithfarë lloj kafshësh, mishi i të cilave konsumohet nga njeriu...

Dhe u futën në mbledhje, jo për të diskutuar për "pulat e pjekura" - siç me të drejtë tha dikur kryeministri ynë diku, për karak- terizuar "veprën" e disa prej "analistëve", por për të diskutuar për problemet e njerëzve dhe hallet e ekonomisë, për prioritetet e zhvillimit ekonomik...

E thamë, kjo nuk është një përrallë nga e kaluara, por ngjarje reale, me të cilën ende krenohet ai vend, që u bë shtet nga... hiçi! Sepse nuk kishte as popull, e as territore të njohura ndërkombëtarisht. Pa lere më komb, të cilin ne këtu kemi luksin ta kemi, thuajse atofio, mijëra vite, në këta gurë...

Perënditë u shpikën, sepse duhej të shpikeshin. Për shumë arsye, të cilat nuk është vendi dhe koha të sqarojmë. Sa kohë që nuk ekzistonte shkolla, ato ishin qiellore.

Kur u hapën shkollat, e kur njerëzimi ngriti universitetet e para, u pa se perënditë ( por edhe shejtani), qenkëshin tokësorë. Këtu, në tokë, në rrugë, përkrah nesh, në zyrat ku shkojmë për të zgjidhur hallet e na i lidhin edhe më pisk, në gjykatoret tona të pashenjta, ku shkojmë për të marrë të drejtën e munguar, e në rastin më të mirë na shitet me kile, si askund në botë...

Në kuptimin figurativ, perëndia është kryeministri, i emëruar, jo prej horrave me mjekër ( të të gjitha feve pa përjashtim), por nga vota e ndërgjegjshme e një populli, më saktë e asaj pjese të popullit që mendoi dhe votoi për të ardhmen e tij.

Dhe populli, me të drejtë mund t'i thotë kryeministrit të vet: - "Me pash ta dhashë lejen, më paç uratën. Shpatën në brez e ke, e fillo ' luftën' - pra punën"!

KARKALECAT E ARAVE DHE ATA TË MINISTRIVE...

Të enjten e javës së kaluar, kryeministri dha urdhër që të ndërpriteshin të gjithë tenderat deri në ndërtimin e qeverisë së re. Por në njërin nga dikasteret e këtij shteti u dha alarmi nga një nëpunës i rëndomtë sa u takon vlerave intelektuale e njerëzore, pa lere më ato meritokratike.

- Më sillni argumentet brenda 24 orëve, t'ia nisim kryeministrit, të bëjmë tenderin e... karkalecit, përndryshe ju shkriva të gjithëve! Tenderi për spërkatjen e fushave dhe arave të këtij vendi kundër karkalecit nuk bëhet për herë të parë.

Mirëpo tenderi duhej të ishte bërë në majqershor. Nëse në të gjithë vendin plotësohej parakushti që për çdo metër katror arë, të ekzistonin atëherë, në qershorin e kaluar, 3 deri në 5 individë ( kështu i quajnë specialistët karkalecat - siç është ky individi i ministrisë).

Por jo të bëhet tenderi në mes të korrikut - kur karkalecat kanë nxjerrë brirë - në kuptimin real të kësaj fjale. Mirëpo bëhej fjalë për 1 ( një) miliard lekë të vjetra, të cilat në këto ditë të fundit të qeverisjes- sepse individët kanë dalë de facto në opozitë, kanë vlerë të madhe para "urisë" që po vjen...

Ashtu siç kryeministri duhet të përgatitet për luftën me "frontin kombëtar të opozitës", i cili me "kryetaren që ka zgjedhur", ngjan si dy pika uji me... Frontin e Rezistencës, atë të viteve ' 45-' 50 të shekullit të kaluar.

Karkalecat e ministrive, të të gjitha ministrive pa asnjë përjashtim, që kryeministri i quan sekretarë të përgjithshëm, kanë bërë kërdinë në kuptimin e plotë të fjalës mbi ekonominë e këtij vendi. Kur inauguroi punimet e një rruge para 6 muajsh, kryeministri ndër të tjera i tha popullit të grumbulluar aty: - "Kur të flas ndonjëherë për ' Lungo Maren', atëherë do të merrni vesh se ç'është bërë me të"...

E kryeministri nuk ka sesi të hiqet sikur nuk i di këto punë. Këta karkaleca dykëmbësh e kanë pasur dorën e lirë, deri edhe mbi atë që ka më të shenjtë ky popull: - njerëzit me uniformë.

Ndoshta do të qe mirë që kryeministri i këtij vendi "ta shkelte Kushtetutën", duke shpallur, emëruar dhe graduar Shefin e Sh- tabit të Përgjithshëm të Ushtrisë.

Është më së paku turp shtetëror dhe kombëtar, fakti që qysh prej datës 7 nëntor të vitit të kaluar jemi i vetmi vend në botë pa Shef Shtabi. Përse u bë kjo? Për t'i diskredituar edhe më njerëzit me uniformë?

Ndodhi, e jo krejt rastësisht, që kandidatura e propozuar të jetë njëri ndër pak dinjitozët ushtarakë që i mbetën këtij vendi. Po përse nuk u dekretua? Për të përmbushur ekuacionet e SHIK- ut dhe të eprorit të tij direkt, që në rastin tonë nuk është as presidenti e as kryeministri, por dikush tjetër, në hije tanimë?

Partnerët tanë në NATO, kur shkon Dinjitozi ynë në takime, i cili nuk është as Shef e as Zëvendësshef mirëfilli, e me gradën shumë herë nën parametrat moralë, profesionalë e burrërorë ku ai ndodhet, buzëqeshin hidhur. Për llogari të... shtetit shqiptar, kuptohet.

Në shtator në vendin tonë do të zhvillohet Konferenca e Shefave të Shtabeve të NATO- s. Presidenti i zgjedhur, që shkon "me eskortën e tij" për votat e partisë së tij, zor se e ka ndërmend këtë punë. Vetëm nëse gjen ndonjë kontingjent partiak, nga... krijesa dhe prona e vet... Prandaj "duhet ta shkelë Kushtetutën" kryeministri ynë!

Por, karkalecat punëtorë të dikastereve nuk e konsumojnë vetëm "bimën" që presin. Janë bizhdollanët- lexo:- ministrat, ata që firmosin përfundimisht e që marrin pjesën e luanit, të cilën e ndajnë mes partisë dhe shtëpisë së tyre.

Ndoshta do të ishte më me vend që kryeministri të emëronte njerëz e jo individë- karkaleca në krye të ministrive.

E atyre njerëzve ( nëse ka të tillë), t'u bënte thjesht një pyetje: - Zonjë/ zotëri i/ e nderuar, a mundeni të jetoni me rrogën që jep shtetit për këtë vend pune, pra për funksionin e ministrit? Nëse po, punë të mbarë!

Duhet bërë kjo, pasi me apo pa të drejtë, edhe emri i kryeministrit lakohet nga opozita dhe jo vetëm. Në këtë vend kemi qenë, e nuk ka kaluar emër kryeministri pa u përbaltur.

Është në dorën e tij e nuk ka shumë mundim të bëhet kjo e shkretë pyetje. Mjafton ta besojë ai që e bën pyetjen, se pastaj e caktojnë vetë "racionin" ministrat, deri te karkalecat e ministrive.

Ashtu siç është në dorën e tij, të emërojë zonja ministre, të cilat, sapo ulen në kolltukët e rëndë të pushtetit, shtrëngojnë nofullat e trashin zërin kur flasin, që të duken... "doemos ' ministër' - domethënë, koce- meshkuj!

Sado që duket se ka me bollëk njerëz në partinë e tij për ministra, nuk është dhe aq e lehtë. Sepse ish- ministrat e dikurshëm të PS- së ndjehen "fajtorë" para grave të tyre, se ato grinden për faktin që pishinat në oborret e vilave të tyre në fshatrat turistikë janë "për turp", pasi mezi arrijnë vetëm në... 100 metra katrorë!

Dhe zgërdhihen ata, paturpësisht mbrapa shpatullave të gjera të kryeministrit, duke llafosur për... hallet e fukarasë!

Patjetër kryeministri i di prioritetet zhvillimore, e nuk ka përse t'i kërkojë nga populli. Nëse ata të huajt, na e bëjnë dot vetingun në drejtësi, mirë do të jetë. Por kryeministri i vendit është një polemist i shkëlqyer, në oratori dhe në të shkruar. A e di arsyen ai, pse u bë i tillë?

U bë i tillë, sepse qysh nga klasa e pestë e deri në vitin e fundit gjimnaz kishte në çantë para gjithë librave të tjerë, dy libra- tekste: Gjuhën dhe Letërsinë. Kuptohet, edhe mësues të pasionuar. Për 25 vjet, fëmijët e këtij vendi kanë bërë një tekst hibrid dele- dash, që mendjet e sëmura për shkak të tenderave, i thonë gjuhë- lexim. Pra, as Gjuhë, e as Letërsi. Prandaj bëhet fjalë në këtë vend për një analfabetizëm të ri;- mediailliteracy. Këto mund të shikojë ai, e jo të ndjekim luftën e mullinjve të erërave karabino- kallashnikoviane....

Sepse... Çështja shtrohet, se si mund të qeveriset, kur ekzistojnë perëndi pa popull…