Trajektorja e pabesueshme e Ramës: Nga artist, në populist

kanike nga Skuadra e Shënimeve", dëshmon pikërisht një gjë të tillë. Shndërrimin, nga artisti i lirë që përbuzte politikën, te politikani pragmatist që vë në dispozicion të politikës së ditës edhe atletet që vesh. Nga njeriu që tallej me cirkun provincial të politikës provinciale të Tiranës, tek individi që prodhon mish të freskët për urinë e turmave në cirk. Edi Rama, ish- ministër Kulture, nuk kishte asgjë me të brendshmet e një artisteje të ndjerë, por ai e ndjente se duke u tallur me to, duke trazuar nëpër ato prodhime të gjera të trikotazhit të Korçës, në fakt dëshmonte antipopulizëm, demonstronte neverinë për shijen e turmës edhe nëse turma do të kishte të drejtë. Sot, Edi Rama, i revizionuar si populist, me gjasë do të propozonte restaurimin "Made in Korça" dhe vendosjen e tyre në muze si "trofeja historike e një tradite të shkëlqyer".

Kjo trajektore e pritur dhe jo e improvizuar, nuk është shenjë e pjekurisë, por e llogarisë.

Rama ka rrëzuar e refuzuar spontanitetin e tij dhe tani është matematikani që nuk hedh hap pa e kushtëzuar më parë me pëlqimin e publikut.

Ka një numër gabimesh në listën e zotit Rama. Duke nisur që me formën e përpilimit dhe pa përfunduar me thelbin e gabuar të nevojës për t'u përpiluar kjo lloj daci baoje virtuale. Nuk mund të ketë fajësi në grup, në modelin stalinist të grupit të mëkatarëve dhe me akuza anonime e kolektive. Kryeministri ka në dorë mjete dhe mekanizma të mjaftueshëm për të kontrolluar cilësinë e punës në administratë, për të identifikuar fajtorë dhe shpërdorues të detyrës. Zëvendësimi i tyre me kontroll interneti dhe me pakënaqësi interneti, është një kthim pas në kohën kur interneti nuk ekzistonte fare.

Janë dy kategori profesionesh që bëjnë përshtypje në listë. Mjekët dhe prokurorët e gjyqtarët. Bluzat e bardha kursehen edhe në luftën reale. Vriten fëmijë e gra, të moshuar e të pamundur, por mjekët si rregull ruhen nga e liga e luftës. Vetëm në Shqipëri sot apo në vendet e dikurshme komuniste dje, mjekët dhe mjekësia janë kriminalizuar në ekstrem. Në bllok.

Gjithkush ka një përballje me mjekësinë. Shpesh madje edhe të keqe. Me doktorë të paaftë, me doktorë që fusin dorën në xhepin e pacientit, me arrogantë që bëjnë pis bluzën, por kjo pjesë nuk mund të shënjojë të tërën. Gjithkush, në llogari të fundit, e ka të humbur betejën për jetën sepse vdekja fiton gjithmonë, pavarësisht se çfarë mund të bëjë mjekësia dhe mrekullitë e munguara. Por kjo nuk është arsye për të prodhuar dhe nxitur urrejtje. Manipulimi me dhembjen është mjaft i dhembshëm. Eshtë instrument i preferuar në shoqëri jodemokratike. Urrejtja e prodhuar tashmë me bollëk për mjekët është në fakt prova ulëritëse që dëshmon deformimin e shoqërisë dhe kriminalizimin e vetë politikës që e orienton tërbimin e turmës dhe etjen e saj për kurbane kur ka fatkeqësi, pikërisht tek ta. Rama bëri pikërisht këtë gjë me listën e mjekëve. Orientoi dhembjen në një target real.

Edhe më e pakuptimtë ngjan kuturisja e kryeministrit në viset e një pushteti tjetër, në gjyqësor. Mbasi e përdori si kalë beteje për më shumë se dy vjet reformën në drejtësi, mbasi nuk e përmendi më dy muajt e fundit që nga marrëveshja e majit me Bashën, Rama sjell sërish një listë me gjyqtarë e prokurorë. Njëlloj si në rastin e mjekëve, edhe në drejtësi ka probleme pa fund. Ka gjyqtarë dhe prokurorë më të paudhë se vetë i paudhi. Por kryeministri nuk është një qytetar i thjeshtë që ka në dorë vetëm të ankohet dhe të tregojë me gisht udhën e së drejtës. Nga ana tjetër, kryeministri nuk është votuar as të qëllojë me grusht në objektiva që ia vë përpara denoncimi anonim i denoncuesve anonimë.

Mbas publikimit në mbrëmje dhe reaksionit që ngjalli lista e të ligjve, Edi Rama insistoi sërish në të tijën. Nuk u përmend që lista mund të ketë pasaktësi. Media raportoi për emra që nuk ekzistojnë fare, për njerëz të vdekur në të apo dhe të porsaemëruar në detyra, por zoti Rama tha se ferri do të vinte në tokë për gjithë "të paudhët". Dhe se projektues i këtij ferri do të ishte ai vetë nga pozicioni i kryeministrit dhe në "koalicion të madh kundër tepsixhinjve…". Një koalicion që afron premtimin se "… ende nuk është parë gjë akoma!".

Edhe pse bëri një tërheqje gjysmë elegante duke thënë se lista nuk përfaqëson as opinionin, as qëndrimin e tij dhe as ndonjë qëllim për të hedhur hije për ndokënd; edhe pse i bëri dalje autorësisë së përpilimit të listës te një "skuadër shënimesh" - një strukturë që nuk dihet çfarë është, por që dihet se nuk ka ekzistuar kurrë më parë - Rama nuk u dorëhoq nga kjo shpikje antiestetike, më së paku. Nuk u tërhoq sepse ka një arsye të madhe për të mos e bërë një gjë të tillë. Rama i ri është krejtësisht ndryshe nga i dikurshmi. Rama i sotëm mund të thotë se në sondazhe i konfirmojnë se ua bëri mirë të ligjve dhe se publiku do të ishte i lumtur nëse ai ngre edhe 101 skuadra pushkatimi në Tiranë, për 101 lista të tjera. Sepse publiku e pëlqen cirkun me viktima me emra të përveçëm. Sepse shumëkush në Ballkan do të pranonte me gaz nxjerrjen e një syri, me kusht që fqinji të verbohej plotësisht. Rama e ka kapur këtë pikë dhe po e mbron me etjen e mandatit të dytë.

Rama i sotëm ka një problem madhor. Pranon si të drejtë natyrore dashurinë e servilëve, ndërsa dyshimin e kritikëve e konsideron urrejtje. Tani kryeministri kërkon me çdo kusht e çdo çmim që t'u pëlqejë të gjithëve. Duke rrezikuar të mos i pëlqejë më as vetes së tij në një mandat të tretë. Sepse një artist me sharmin e Edit të djeshëm vlen shumë më shumë se një populist me llogaritë e Ramës së sotëm.